اختلال پارکینسون و راههای درمان

اختلال پارکینسون و راههای درمان

اسلاید 1: اختلال پارکینسون (PD)اختلال پارکینسون و مداخلات درمانی

اسلاید 2: بیماری پارکینسونیک اختلال مزمن و پیش رونده و تخریــب کننــدۀ عصبــی اســت کــه در سرتاســر جهــان ودر تمــام گروههــای قومــی و در هــر دو جنــس رخ میدهــد و به عنــوان دومیــن بیمــاری تخریــب کننــدۀ عصبــی رایــج در بیــن افــراد پــس از بیمــاری آلزایمــر میباشــد . میــزان شــیوع ایــن بیمــاری در افــراد بــالای 50 ســال حــدودا2 درصد گزارش شده است. شـروع بیمـاری پارکینسـون می توانــد خانوادگــی یــا انفــرادی، اولیــه یــا تأخیــری، بــانشــانه و یــا بــدون نشــانه باشــد . پارکینسونیســم یــا پارکینســون ثانویــه در اثــر مســمومیت بــا منگنــز، مســمومیت بــا مونوکســید کربــن، ضربــۀ مزمــن و مـداوم بـه سـر و برخـی مـواد مخـدر تزریقـی ممکـن اسـت ایجـاد گـردد کـه علایمی مشـابه بـا پارکینسـون دارد.

اسلاید 3: نشانه ها و عوارض بیماری: بیمـاری پارکینسـون همـراه بـا اختـلالات حرکتـی می باشـد کــه میتــوان بــه ســفتی عضلانی یا افزایش مقاومت به صورت چرخ دنده ای در برابرحرکات غیر فعال که مشخصه بارز بیماری است، لــرزش در حــال استراحت که در مواقع فشار روحی افزایش می یابدو با فعالیت ارادی بهتر می شود.اختلال در تون که علت وضعیت خمیده بیماران است.آکینزی یـا مشـکل در شـروع حـرکات، کاهـش حرکات خود به خودیِ و برادیکینزی یــا آهســته بــودن حــرکات، ضعــف در حفــظ تعــادل، کاهــش حــرکات وابســته یعنـی حـرکات ناخـودآگاه طبیعـی بـدن ماننـد تغییـر حـالت چهــره بــه هنــگام صحبــت کــردن اشــاره کــرد ..اختلالات بویایی که باشیوع کلی 90-45درصد در بیماران وجود دارند

اسلاید 4: مشکلات عصب شناختی :در اثــر ایــن بیمــاری 50 تــا 70 درصــد نورونهــای دوپامینرژیــک ناحیه متراکــم جســم ســیاه تخریــب می شــوند.علاوه بــر نورونهــای دوپامینرژیــک ، ســایر جمعیتهــای نورونــی نیــز کــه شــامل بخشهایــی از لوکــوس ســرلئوس (نورآدرنرژیک) ،هسته های رافه (سروتونرژیک)،هسته های ماینرت و هســته های حرکتــی پشــتی واگ(کولینرژیک)،قشر سینگولیت، قشــر اینتورینــال،پیازبویایــی و گانگلیونهــای ســمپاتیک و پاراســمپاتیک در روده نیــز متأثــرمیگردند. علت اصلی پارکینسون تحلیل رفتن برآمدگی دوپامینرژیک از مغز میانی به سوی جسم مخطط و مناطق دیگراست. در نتیجه کاهش دوپامین ظاهرا به تغییرات شدید در نواحی متعدد در داخل مدار گانگلیون های پایه و در سایر نواحی حرکتی و غیر حرکتی منجرمی شود هدف از تمام درمان های فعلی پارکینسون، کاهش علائم ناتوان کننده ناشی از تهی شدن تدریجی نورون های دوپامینرژیک است.