رویکرد درمانجو

رویکرد درمانجو

اسلاید 1: رویکرد درمانجواستاد:ارائه:

اسلاید 2: مبانی نظری رویکرد درمانجو مدار  رویکرد درمانجو محور یکی از پرطرفدار ترین، ماندگارترین و مشهورترین شیوه های مشاوره و روان درمانی است. این روش یک منظر جدید و هیجان انگیزی را در فرایند و عمل درمان ارائه داده و درمانگران را به تفکر عمیق و موشکافانه در مسیر حرفه ای خود ترغیب می کند. شیوه درمانجو محور بر پایه روانشناسی وجودی و انسان گرایانه که فطرت و تمایلات ذاتی انسان را توصیف می کند، محیط مناسبی را برای شکوفایی توانایی ها و استعدادهای درمانجو فراهم می کند.روان درمانگر، صرفا تلاش می کند تا از طریق همکاری رشد یابنده و خلاق با درمانجو و فراهم نمودن محیط مناسب، تا آنجا که ممکن است تمایلات شکوفایی و رشد وی را حمایت کند. زیرا ارگانیزم انسان در خارج از محیط خویش قابل درک نیست. شناخت، تحول و خلاقیت او نیاز به برقراری رابطه سالم و رشد یابنده با او دارد.

اسلاید 3: روش درمانی راجرزراجرز در ۱۱ دسامبر ۱۹۴۲ در مقاله ای تحت عنوان « روان درمانی جدید در دانشگاه مینه سوتا آغاز روش درمانی خود را اعلام کرد. طی سالهای متمادی او و همکارانش در این زمینه کار کردند و این روش جدید را به گونه های مختلف معرفی کردند.درمان غیر مستقیم : دوره ای که در اثر کارهای جسمی تافت، فردریک آلن ویرجینیا آلكسلين و راجرز با کودکان معروف شد.در رابطه درمانی: دوره ای که راجرز (۱۹۴۲) از او تورنک و تافت تأثیر گرفت. در این دوره او رابطه درمانی را به عنوان بهترین تکنیک، تشریح و توضیح داد.درمان مراجع محور : اولین توضیح اصلی از این مفهوم در کتابی به همین نام توسط راجرز (۱۹۵۱) توضیح داده شد. در این مفهوم رابطه درمانی به طور چشم گیری به عنوان آنچه مراجع تجربه می کند بیان می گردد.

اسلاید 4: تاریخچه درمانجو محوری درمان مراجع محور توسط کارل رانسوم راجرز پایه گذاری شد. وی به عنوان بنیان گذار نظریه شخصیت انسان گرایی نیز معروف است. راجرز در ۸ ژانویه ۱۹۰۲ در شهر اوک پارک، ایالت ایلینویز متولد شد. او از شش فرزند والتر و جولیا کاشینگ راجرز، فرزند چهارم بود. راجرز در خانواده ای مذهبی رشد کرد. او قصد داشت کشاورز شود و به همین دلیل در سال ۱۹۱۹ وارد رشته کشاورزی در دانشگاه ویسکانسین شد. راجرز در سال سوم دانشگاه عمیقا در فعالیت های مذهبی دانشگاه درگیر شد و برای شرکت در کنفرانس مذهبی دانشجویی به مدت ۶ ماه به چین سفر کرد. این مسافرت تأثير ماندنی بر راجرز داشت.

اسلاید 5: تعامل با سایر رهبران مذهبی جوان او را به متفکر آزاداندیشی تبدیل کرد و به سمت استقلال از انگیزش های مذهبی والدینش سوق داد. این آزادی و حس اعتماد و جهت دهی حاصل، راجرز را به سوی این باور هدایت کرد که شخص باید تنها به تجربه های شخصی خود اتکا کند. اتکا و اعتماد به تجربه شخصی، هسته رویکرد او در شخصیت شد (شولتز ۱۳۷۷، فيست و فیست، ۱۳۸۴). در سال ۱۹۲۴، راجرز از دانشگاه ویسکانسین فارغ التحصیل شد و به تحصیل رسمی برای کشیش شدن در آموزشگاه الهيات يونيون در شهر نیویورک پرداخت. وی دو سال در آنجا تحصیل کرد و بعد به دانشکده تربیت معلم دانشگاه کلمبيا برای مطالعه روانشناسی تربیتی و بالینی منتقل شد و در سال ۱۹۳۱ درجه دکتری خود را از آن دانشگاه دریافت کرد.