الگوی بد درس دادن و آموزش ریاضی در ژاپن

صفحه 1:
الگوی بد درس دادن ‎Sk‏ و آموزش رياضى در زاين 

صفحه 2:
الگوی بد درس دادن (نيل ديويد سن -حانشكاه مريلند) از سال ۱۹۷۱تدریس بد درس دادن برای دانشجویان فوق لیسانس» دستیار ها و دانشجویان دبیری مقطع متوسطه در دانشگاه مریلند انجام شده است. ارایه رل «ضد مدل» : ناظر به حضار می گوید که الان شاهد تدریسی خواهند بود که یک مدوس مقتدر ریاضی ارایه می شود. بعد از چند دقیقه حضار متوجه اشتباهات تدریس ایشان می شوند. این روش زمانی مفید است که حداقل سی نمونه از اشکالات در آن تشخیص داده شود. معلم ارایه دهنده این مدل بايد انعطاف پذیر؛ متکی به خود و دارای استعدا بازیگری باشد و در مقابل حضار کم نیاورد. 

صفحه 3:
شروع ناهنجار - با عجله دير به كلاس مى آيد. - عذر مسخره آميزى براى دير آمدن مى آورد. - مى برسد «امروز ما بايد جه كار بكنيم»؟ - براى بيدا كردن مطلب مناسب كتاب را ورق مى زند. - كج ندارد و در حالى كه به فراش ها ناسزا مى كويد براى بدست آوردن آن بیرون می رود. 

صفحه 4:
آماده نکردن درس و نداشتن نوت - تعریف ها و قضیه ها را غلط بیان می کند. - مثال ها را قبلاً تنظیم نکرده است. - سعی می کند در کلاس مثال هایی بزند» که خیلی پیچیده؛ مشکل» ساده» با نامناسب برای مطلب مورد بحث از آب در می آیند. - خط مشی استدلال را از دست می دهد و مرتب به کتاب رجوع می کند. - مسایل را بدون توجه تکلیف می دهد (برای مثال مسایل فرد از | تا ۲۰۰ را حل کنید). 

صفحه 5:
,4 سبک بی اثر عرضه با آرامی دیوانه کننده ای ادامه می دهد. به طرز يكنواخت» خسته كننده؛ كتابى و يا غير منطقی صحبت می کند. با عجله از مطالب مى كذرد و به سرعت صحبت مى كند. از آن چه می گوید به اندازه كافى روى تخته نمى فويسد. به خود زحمت نمی دهد که تعاریف را بنویسد. اصطلاحات را بدون تعریف کردن آن ها به کار می برد. با تکان دادن دست شکل ها را نشان می دهد. مقدمه» خلاصه با روابط بين عقايد را عرضه نمی کند. سعی نمی کند به دانشجویان انکیزه ای برای مطالعه مطلب بدهد. ‎ve‏ کند که دانشجویان قبلاً مطالب اساسی را می دانند و وقتی که نمی دانند ‏ان ها را مسخره می کند. ‏به حاشیه می رود که شامل مطالب خیلی پیشرفته است. ‏کتاب را به سادگی برای دانشجویان می خواند. ‏اشتباهات متعددی در محاسبه, منطق و دستور زبان می کند. 

صفحه 6:
نداشتن تماس با دانشجویان - با کلاس تماس نگاهی برقرار نمی کند» با تخته» دیوارها» کف اتاق يا - توجه همه را از دست می دهد و با وجود این اذدامه می دهد. - تفسیرهای ناروایی راجع به سطح پایین مطالب درس ابراز می دارد. - به دانشجویان اهانت می کنده به آن ها می گوید که احمق و درس نخوان هستند. - دایم می گوید ساده» یا «واضح» است. - هیجانی از خود نشان نمی دهد. 2 دایم به وقت نگاه می کند. ۳ - رفتار جندش آورى از خود نشان مى دهد. - نام دانشجویان را نمی داند. - هیچ گونه تشویقی برای هیچ فردی ندارد. 

صفحه 7:
برخود بد با سؤالات - اجازه سؤال کردن نمی دهد یا دانشجویی را كه سؤالى مى كند - بهسوالات به خوبی جواب نمی ‎wind‏ ‏- به دانشجویان می گوید که جواب سوّالات را در کتاب پیدا کنند. - سؤال دانشجو را نمى فهمد و به سؤالى كه مطرح نشده است جواب می = وت كلاس را زياد صرف جواب دادن سؤالاتى مى كند كه مورد علاقه عمومی 5 قرب مج سزانی از دانشجویان نمی کند. - سوّالاتی را که مبهم» گیج کننده» غیر ممکن و با بی اندازه ساده هستند» می پرسد. - از اولین فرد می خواهد که دست بلند کند» بدون آن که به دیگران وقت فکرکردن دهد. - با عصبانیت از جواب های دانشجوبان به سوّالات خود انتقاد می کند 

صفحه 8:
استفاده بد از تخته سیاه - شکل های شلوغ و غیر مشخص می کشد. - شکل ها را غیر واضح یا نادرست حروف گذاری می کند. - مختصات را برعکس می کشد. - شکل ها را خیلی بالا یا بایین و با طوری رسم می کند که قسمت های حساس آن ها از تخته سیاه بیرون می آفتند. - فقره ها را با یکدیگر مخلوط می کند. - حل سایل متمایز را روی تخته مخلوط می کند. - برای فقره های مهم جای کافی نمی گذارد. - غير خوانا می نویسد (خیلی کوچک خیلی بزرگ یا اریب). — جلوی دید دانشجویان را با ایستادن جلوی تخته می گیرد. - چند خط را از میان می اندازد با چند خط را با هم ت کیب می کند. - دایم عباراتی را با پاک کردن يا اضافه کردن عوض می کند» به عوض این که آن را آن را روی خط دیکری بنوسد. ۳ -زود تخته را پاک می کند و بدین وسیله از فهمیدن و سوّال کردن جلوگیری می کند. 

الگوی بد درس دادن و آموزش ریاضی در ژاپن الگوی بد درس دادن (نیل دیوید سن -دانشگاه مریلند) • • • • • از سال 1971تدریس بد درس دادن برای دانشجویان فوق لیسانس ،دستیار ها و دانشجویان دبیری مقطع متوسطه در دانشگاه مریلند انجام شده است. ارایه رل «ضد مدل» :ناظر به حضار می گوید که االن شاهد تدریسی خواهند بود که یک مدرس مقتدر ریاضی ارایه می شود. بعد از چند دقیقه حضار متوجه اشتباهات تدریس ایشان می شوند. این روش زمانی مفید است که حداقل سی نمونه از اشکاالت در آن تشخیص داده شود. معلم ارایه دهنده این مدل باید انعطاف پذیر ،متکی به خود و دارای استعدا بازیگری باشد و در مقابل حضار کم نیاورد. شروع ناهنجار – – – – – با عجله دیر به کالس می آيد. عذر مسخره آمیزی برای دير آمدن می آورد. می پرسد «امروز ما باید چه کار بکنیم»؟ برای پیدا کردن مطلب مناسب کتاب را ورق می زند. گچ ندارد و در حالی که به فراش ها ناسزا می گوید برای بدست آوردن آن بیرون می رود. آماده نکردن درس و نداشتن نوت – تعریف ها و قضیه ها را غلط بیان می کند. – مثال ها را قب ً ال تنظیم نکرده است. – سعی می کند در کالس مثال هایی بزند ،که خیلی پیچيده ،مشکل ،ساده ،یا نامناسب برای مطلب مورد بحث از آب در می آیند. – خط مشی استدالل را از دست می دهد و مرتب به کتاب رجوع می کند. – مسایل را بدون توجه تکلیف می دهد (برای مثال ،مسایل فرد از 1تا 200را حل کنید). سبک بی اثر عرضه – – – – – – – – – – – – – با آرامی دیوانه کننده ای ادامه می دهد. به طرز یکنواخت ،خسته کننده ،کتابی و یا غیر منطقی صحبت می کند. با عجله از مطالب می گذرد و به سرعت صحبت می کند. از آن چه می گوید به اندازه کافی روی تخته نمی نویسد. به خود زحمت نمی دهد که تعاریف را بنویسد. اصطالحات را بدون تعریف کردن آن ها به کار می برد. با تکان دادن دست شکل ها را نشان می دهد. مقدمه ،خالصه یا روابط بین عقاید را عرضه نمی کند. سعی نمی کند به دانشجویان انگیزه ای برای مطالعه مطلب بدهد. فرض می کند که دانشجویان قب ً ال مطالب اساسی را می دانند و وقتی که نمی دانند آن ها را مسخره می کند. به حاشیه می رود که شامل مطالب خیلی پیشرفته است. کتاب را به سادگی برای دانشجویان می خواند. اشتباهات متعددی در محاسبه ،منطق و دستور زبان می کند. نداشتن تماس با دانشجویان – – – – – – – – – – با کالس تماس نگاهی برقرار نمی کند ،با تخته ،دیوارها ،کف اتاق یا سقف صحبت می کند. توجه همه را از دست می دهد و با وجود این ادامه می دهد. تفسیرهای ناروایی راجع به سطح پایین مطالب درس ابراز می دارد. به دانشجویان اهانت می کند ،به آن ها می گوید که احمق و درس نخوان هستند. دایم می گوید «ساده» یا «واضح» است. هیجانی از خود نشان نمی دهد. دایم به وقت نگاه می کند. رفتار چندش آوری از خود نشان می دهد. نام دانشجویان را نمی داند. هیچ گونه تشویقی برای هیچ فردی ندارد. برخود بد با سؤاالت – – – – – – – – – اجازه سؤال کردن نمی دهد یا دانشجویی را که سؤالی می کند شرمسار می سازد. به سؤاالت به خوبی جواب نمی دهد. به دانشجویان می گوید که جواب سؤاالت را در کتاب پیدا کنند. سؤال دانشجو را نمی فهمد و به سؤالی که مطرح نشده است جواب می دهد. وقت کالس را زیاد صرف جواب دادن سؤاالتی می کند که مورد عالقه عمومی نیستند. تقریب ًا هیچ سؤالی از دانشجویان نمی کند. سؤاالتی را که مبهم ،گیج کننده ،غیر ممکن و یا بی اندازه ساده هستند ،می پرسد. از اولین فرد می خواهد که دست بلند کند ،بدون آن که به دیگران وقت فکرکردن دهد. با عصبانیت از جواب های دانشجویان به سؤاالت خود انتقاد می کند. استفاده بد از تخته سیاه – شکل های شلوغ و غیر مشخص می کشد. – شکل ها را غیر واضح یا نادرست حروف گذاری می کند. – مختصات را برعکس می کشد. – شکل ها را خیلی باال یا پایین و یا طوری رسم می کند که قسمت های حساس آن ها از تخته سیاه بیرون می افتند. – فقره ها را با یکدیگر مخلوط می کند. – حل مسایل متمایز را روی تخته مخلوط می کند. – برای فقره های مهم جای کافی نمی گذارد. – غیر خوانا می نویسد (خیلی کوچک ،خیلی بزرگ یا اریب). – جلوی دید دانشجویان را با ایستادن جلوی تخته می گیرد. – چند خط را از میان می اندازد یا چند خط را با هم ترکیب می کند. – دایم عباراتی را با پاک کردن یا اضافه کردن عوض می کند ،به عوض این که آن را آن را روی خط دیگری بنوسد. -زود تخته را پاک می کند و بدین وسیله از فهمیدن و سؤال کردن جلوگیری می کند.