صفحه 1:
اهمیت روان شناسی کودک
روان شناسی کودک اهمیت خود را از کودک می‌گیررد» چرا که دوران کودکی
انسان اهمیت فوقالعاده‌ای دارد. شاید نگاهی به دوران کودکی انسان و توانائیهای
نوزاد انسان در مقایسه با سایر موجودات اهمیت این دوران را آشکارتر سازد. نوزاد
انسان در ميان سايى موجودات عالم طولانی‌ترین زمان را نیاز دارد که قابلیت‌ها و
توانائیهای خود را پررورش و آشکار سازد. در واقع انسان حدود ۱۸ سال اول زندگی
خود را در حال رشد و تکامل در ابعاد مختلف است و این زمان طولانی و با اهمیتی در
زندگی انسان است. از طرف دی ء نوزاد انسان با کمترین توانایی‌ها و امکانات
(نظيم بازتابها) به دنيا مىآيد وبه مراقبت زياد و شدیدی نسبت به سایر موجودات
نياز دارد (براى مثال در نظ بكيرريد که چگونه گوساله گاو پس از به دنیا آمدن
روی پای خود می‌ایستده ولی نوزاد انسان حتى نمی‌تواند سر خود را راست نگه دارد ).
ابن مراقبت توسط يدر و مادر در وهله اول و توسط اطر‌افیان و جامعه در وهله دوم
اعمال م شود ولی این مراقبت بدون آگاهی » دانش و آموزش شیوه‌های فرزندپرروری
صحیح امکان ندارد و اهمیت روان شناسی کودک نیز از این دو موضوع (زمان
طولانی رشد کودکی و شیوه‌های صحبح فرزندپرروری ) ناشی می‌شود.
صفحه 2:
مطالعه در مورد مقابله پا بررخی مشکلات رفتاری _ روانی دوران کودکی
کودکان نیز همچون بر گسالان دچار آشفتگی‌های روانی _ رفتاری می‌شوند و این مسئله
و مطالعات دامنه‌داری در زمیته انواع این آشنتگی‌ها و تناوت آنها با
شنتكيهاى رفتاری _روانی بز رگسالان و همچنین شیوه‌های درمانی این آشفتگیها شده
است. برخی ار این مشكلات وآشفتكيهاى رفتارى روانى كودكان ن عبارتند از: اتیسم
(011570)) , اختلالات یاد گیری؛ اختلالات توجه, اختلالات دفعی , ناخن جویدن .
! ن‌خواهم‌به میبه _ یوم
والدین » هیچ گاه اطمینان ندارند که آپا به اجبار کودک را به مدرسه فرستادن کار درستی
است یا نه؟ آنها به طور دقيق نمی دانند که آیا کودک؛ واقعا احساس ضعف و بیماری کرده
یا مثل بسیاری از کودکان که گاهی دلشان نمی خواهد به مدرسه برروند بهانه گیری می
کند. در خانه هایی که مدرسه رفتن کود کشان به صورت مشکل در آمده صبحهای زود؛
مالامال از اشک و دعوا و سر و صداست. بعضی از کودکان صبح که از خواب بیدار می
شوند؛ می گویند که به مدرسه نمی رویم و تعداد دیگرشان تمارض به دل درد و سردرد می
کنند پا با آه و ناله اعلام می کنند كه حالشان خوب نیست. مهم نیست فرزندتان چگونه حالت
صفحه 3:
اضطراب و نارضایتی خود را نشان می دهدء بلکه آنچه اهمیت دارد این است که
شما با دلداری دادن » اعتماد به نفس او راد کنید؛ اما گاهی اوقات باید علایم
فیزیکی را که باعث نشانه های بیماری فرزندتان می شود نادیده بگیرید و بهترین
راه اصرار به اصل موضوع است که او باید به مدرسه برود. به نظر یکی از
کارشناسان در اين مواقع بهتر است بگویید: «عزیزم تو یک درجه هم تب نداری و
چشمانت سرحال و شاداب است. مامان و بابا امروز کارهای مهمی دارند که باید
انجام دهند. پس بهتر است به مدرسه بروی تا ما هم به کارهایمان برسیم.» با
وجود اين » اگر به فرزندتان به دلیل اين که واقعا بیمار است » اجازه مدرسه رفتن
را ندادید» او را مطمئن سازید که روز خوبی در خانه نخواهد داشت. او را در
رختخوايش بخوابانید و در ساعات بعدی روز هم » حتی اگر گفت حالش بهتر است
,» اجازه بازی ندهید
صفحه 4:
دلایل اضطراب کود کان هنگام رفتن به مدرسه
دلایل متعددی وجود دارد که چرا کودکان ۵-۷ ساله از رفتن به مدرسه می گریزند»
مهمترين و محمول تررین نارضایتی آنها عبارتند از: ««من می خواهم فقط در خانه بمانم!»
بعضی کودکان در این سن به زمان بیشتری بررای سا زگارگردن خود با قوانین و محیطهای
جدید نیاز دارند. باز گشایی مدارس پس از تعطیلات تابستانی » به دنیا آمدن خواهر یا
برادر» پیماری و یا مرگ یکی از اقوام می تواند باعث اضطراب و دلشوره کودک شود؛
حتی بچه ای که قبلا این طور نبوده راه حل:
با فرزندتان درباره آنچه که در روزهای مدرسه انجام می داده صحبت كررده و روی نکات
مثبت و جالب توجه تاکید بیشترری کنید. ساعات روز او را طوری برنامه رينزى كنيد تا
احساس رضایت بیشتری کند. استفاده از وسایل کوچک و جالبی که به طور چشمگیری
باعث کاهش اضطراب و تقویت اعتماد به نفسش می شود بسیار موثر است. از قبیل گذاشتن
یادداشت هایی در ظرف غذایش؛ حیوان کوچک عروسکی یا یک سری عکسهای خودش.
ء ممکن است دچار این اضطراب ها شود.
صفحه 5:
از مدرسه می ترسم!
بعضی کودکان 0 ساله به طور عجیبی از مدرسه می ترسند و به مادرشان می
گویند: «من به مدرسه نمی روم و در خانه می مانم» ترس اين کودکان ممکن
است دلایل متعددی داشته باشد از جمله ترس از سوار شدن سرویس دعوا
کردن با دوستش » توبیخ شدن توسط معلم » قادر نبودن به بستن بندهای کتانی
(كفش) يا مسخره كردن او به خاطر عينكش.
صفحه 6:
راه حل:
با معلم او صحبت کنید و شیوه جدیدی را برای حل مشکل کودکتان پیدا کنید. به
عنوان مثال اگر او را مسخره می کنند» به معلمش بگویید تا با بچه های دیگر
صحبت کند. اگر از سرویس مدرسه می ترسد با راننده سرویس تماس بگیرید و
از او بخواهید که فرزندتان را با اسم صدا کرده و به او خوشامد گوید و اجازه
دهد که ردیف جلو بتشیند.
من مثل کودکان دیگر باهوش نیستم
هنگامی که کودکان برای سلامت جسمانی و عقلانی به مراکز سنجش سلامت
مراجعه می کنند» اضطراب آنها به طور فزاینده ای زیاد می شود. در اين
مراکز کودکان 0-0 ساله ای هستند که احساس بدی درباره موففیتشان در
مقایسه با دیگر همکلاسی هایشان دارند.
صفحه 7:
راه حل:
اكر فكر مى كنيد كه فرزندتان به کمک بیشتری نیاز دارد. به معلمش بكوييد به
او توجه و کمک ى كند يا يك معلم خصوصى برايش بكيريد. به جاى اين
که سعی کنید خودتان معلم کودکتان شوید همانند یک راهنمای خوب عمل کرده
و به آن کاری که فرزندتان خوب انجام می دهد» تکیه کنید. او را مطمنن سازید
که در صورت اشتباه انجام دادن کاری هیچ مساله ای پیش نمی آید و تنها
انتظاری کهة:از او دارید این است. که سعی کند بهتزین باشد,
صفحه 8:
علت نرفتن به مدرسه را دریابید
كشف كنيد چه عاملی در مدرسه آنقدر کودکتان را آزار می دهد که از رفتن به
آنجا خودداری می کند. با کودک صحبت و او را تشویق کنید تا تمام خبرها و
اتفاقاتی را که باعث می شوند او به مدرسه نرود برای شما بگوید» اين روش را
هم بیازمایید. از کودک بخواهید فهرستی از آنچه در مدرسه مورد علاقه اش
است و آنچه را که دوست ندارد با ذکر دلیل برای شما بگوید. ببینید آیا نشانه
هاییراز از که کوک از ماو سنهزافتی نمی تزا ولی از تزکاهانهرهمدداود
مى بينيد يا خير؟ ممكن است شما نتوانيد به حل و رفع مشکل بپردازید» ولی می
توانید به کودک کمک کنید با احساساتش کنار بياید. با نشان دادن علاقه تان و
درک مسائلش به او اطمینان خاطر بدهید. با دوستان و برادر و خواهرهای
کودک صحبت کنید. شما اغلب می توان
گاهی برادر پا خواهر بزرگتر می تواند اطلاعات مفیدی به شما بدهد يا شما را
در حل و رفع مساله پاری کند. با معلم کودکتان صحبت کنید. مشکل را با او در
میان بگذارید. سرآغاز این رفتار چه آموزشی و چه احساسی باشد» معلم باید از
قضیه اطلاع داشته باشد و حتی ممکن است بتواند در حل و رفع آن مشکل
کمک بزرگی برای شما باشد.
با پرسش , از احساساتش آگاه شوید.
صفحه 9:
کودک را به مدرسه و محیط آن علاقه مند كنيد
این راهها را برای تشویق کودک به منظور به مدرسه رفتن بیازمایید. با نظری
مساعد درباره مدرسه صحبت کنید. روزهایی را که قرار است اتفاق خاصی در
مدرسه بیفتد یا برنامه خاصی در مدرسه وجود دارد در تقویم علامت بگذارید؛
مثلا به کودک بگویید: «اين هفته قرار است تمام بچه های کلاستان را برای
بازدید از یک ایستگاه آتش نشانی ببرند. فکر می کنی چه چیزهای تازه ای
.«ببینی؟ یادت باشد همه چیز را برای من تعریف کنی
صفحه 10:
با دقت کافی وارد عمل شوید
اگر دلیل خاصی برای دوست نداشتن یا احساس ناراحتی فرزندتان نسبت به
مدرسه وجود ندارد لازم است که شما کمی هوشیارتر و تیزبین تر باشید.
درباره هر کدام از روزهای مدرسه اش با او صحبت کنید و عکس العملش را
ببينيد. اگر در کشف (یافتن) آنچه که باعث نارضایتی اش می شود به شما کمک
کرد شما نیز در حل اين مشکل به او یاری دهید تا به اختیار خود بتواند به
خودش کمک کند. همچنین با معلمش درباره روشهایی که ممکن است نظر او
را نسبت به مدرسه عوض کند» صحبت کنید. در حقیقت با کار گروهی می
توان » نگرانی کودکان را درباره مدرسه کم کرد از جمله تشویق های معلم »
داوطلب شدن دانش آموزان » زنگ تفریح برای استراحت و حتی اختصاص
دادن ساعتی در هر هفته برای صحبت کردن مدیر مدرسه با شاگردان. بنابراین
با استفاده از این روشها کودکان 6 ساله دیگر احساس نگرانی و اضطراب
برای مدرسه رفتن ندارند و روز به روز احساس راحتی و رضایت بیشتری
خواهند کرد
صفحه 11: