درس سوم.نمونه های فرهنگ جهانی۱

درس سوم.نمونه های فرهنگ جهانی۱

اسلاید 1: درس سوم نمونه های فرهنگ جهانی ۱دبیر:دانش آموز:

اسلاید 2:

اسلاید 3: ابونصر محمد فارابی( ۳۳۰ - ۲۶۰ ه.ش) در گونه شناسی جوامع، یکی از انواع جوامع جاهلی را جامعة «تغلب » می نامد. او در تعریف این نوع جامعه می نویسد: در جامعه تغلب، مردم برای غلبه یافتن بر سایر ملت ها با یکدیگر همکاری می کنند و این هنگامی پیش می آید که همه آنها، شیفته غلبه بر اقوام و ملل دیگر باشند. هدف این مردم خوار و مقهور کردن دیگران است. آنها نمی خواهند ملت مقهور، مالک جان و مال خود و... باشد. چنین افرادی دوست دارند بر یکایک مردم جامعه خود نیز چیره شوند ولی از آنجا که در یک جامعه مردم برای بقای خود، غلبه بر اقوام دیگر و جلوگیری از غلبه اقوام دیگر بر خود به هم نیازمندند، ناچارند از چیرگی بر یکدیگر خودداری کنند. چنین مردمی گمان می برند که فقط آنان خوشبخت، پیروز و مورد رشک دیگران اند و باید باشند و از همه جوامع دیگر برترند. آنها مردم جوامع دیگر را خوار و بی ارزش می شمرند. این گونه اندیشه ها در آنان حس خودخواهی را تقویت می کند. پس، همواره می خواهند دیگران آنان را ستایش کنند. گمان می برند که ملت های دیگر نتوانسته اند به موقعیتی که آنان به دست آورده اند، برسند و اصولا چنین سعادتی را نمی شناسند.

اسلاید 4: جهان گشایی و امپراتوریدر طول تاریخ فرهنگ هایی از مرزهای جغرافیایی خود عبور کرده و به سوی جهانی شدن گام برداشته اند. برخی از آنها فرهنگ سلطه و استکبار بوده اند. عملکرد فرهنگ سلطه در گذر تاریخ چگونه بوده است؟ نمونه های مختلف این فرهنگ کدام اند؟برخی فرهنگ ها و جوامع، سلطه بر دیگر جوامع را ارزش اجتماعی برتر می دانند. در گذشته تاریخ، فرهنگ سلطه و استکبار، امپراتوری های بزرگی به وجود آورده است. امپراتوری و شاهنشاهی از طریق کشور گشایی و با قدرت نظامی و حضور مستقیم سربازان پیروز شکل می گیرد. جهان گشایی و امپراتوری اغلب با کشتار و خسارت های انسانی و اقتصادی فراوان همراه بوده است. اسکندر تخت جمشید را به آتش کشید. مغولان برخی شهرها را از دم تیغ گذراندند و حیوانات آنها را نیز نابود کردند.

اسلاید 5: بخوانیم و بدانیمدر نتیجه تهاجم مغول، شهری که چشم و چراغ تمام ماوراءالنهر و مکان اجتماع فضلا و دانشمندان بود، آن چنان ویران گردید که فراریان معدود این شهر جز جامه ای که بر تن داشتند چیزی دیگر نتوانستند با خود برند. یکی از اهالی بخارا که پس از آن واقعه جان سالم به در برده و به خراسان گریخته بود: چون حال بخارا را از او پرسیدند؛ جواب داد: «آمدند و کندند و سوختند و کشتند و بردند و رفتند» جماعت زیرکان که این تقریر شنیدند، اتفاق کردند که در پارسی موجزتر از این سخن نتواند بود.(تاریخ جهانگشای جوینی)