ساختار آموزشی ترکیه

ساختار آموزشی ترکیه

اسلاید 1: ساختار آموزشی ترکیهارائه:

اسلاید 2:

اسلاید 3: مقدمهآموزش از جمله مهم‌ترين فاكتورهاي آينده ساز اشخاص وجوامع است. همان‌گونه كه به قرن 21 نزديك مي‌‌شويم آموزش بيشتر نمايان مي‌‌شود. امروزه سطح پيشرفت براساس اين معيار سنجيده مي‌‌شود كه تا چه حد جامعه با اقتصاد جهاني در هم آميخته و تا چه ميزان داراي مشخصات جامعه اطلاعاتي است. به دليل پيشرفت‌‌هاي وسيع در ارتباطات و فن‌آوري حمل و نقل، دنيا كوچك وكوچكتر شده و در نتيجه اشخاص، جوامع و كشور‌‌ها خواهي نخواهي در ارتباط مستقيم وتعامل با يكديگر قرار دارند. در اين بين فن‌آوري‌‌هاي اطلاعات تأثيري مستقيم و اساسي بر روش زندگي افراد درسراسر دنيا دارند. اشخاص مي‌‌بايست مجهز به دانش ‌و مهارت‌‌هاي روز شوند تا بتوانند با جامعه‌اي كه به‌صورت فرايند‌هاي پيچيده‌تر مي‌‌شود هماهنگ باشند. درعوض، اين موضوع نيازمند به استفاده اشخاص به آموزش تا حد امكان و با كيفيت بالاست. این کار به منظور شناخت نظام آموزشی و ساختار دوره ی ابتدایی  دو کشور ایران  و ترکیه انجام گرفته است.در این گرد آوری به دنبال این مساله بودیم که چه چیزی باعث تمایز این دو نظام شده است و همچنین کدام نظام از برتری برخوردار بوده است .

اسلاید 4: تاریخچه نظام آموزشیتاريخي تاريخچه آموزشي نظام آموزشي دوره عثماني اصولاً تا قبل از شروع قرن نوزدهم، حكومت عثماني در قبال آموزش همگاني مردم مسئوليتي را قبول نمي كرد و لذا هيچ سيستم آموزشي متشكل و متمركزي وجود نداشت. آموزش بصورتي بسيار محدود در قالب سه نوع مدرسه ارائه مي‏شد: مدارس ابتدايي خصوصي؛ که معمولاً پسران در سنين 5 يا 6 سالگي در آن قرآن و تعاليم اسلامي را بصورت مكتب‏خانه اي فرا مي گرفتند. اين كلاسها ابتدا در مساجد بر پا مي گرديد و بعدها تدريجاً استقلال يافت. معلمين آنها «خوجا» نام داشتند كه از بين فارغ التحصيلان مدرسه يا افراد با سواد يا افراد پير و مذهبي كه قرآن خواندن مي دانستند، تعيين مي گرديدند.

اسلاید 5: بعضي از اين مدارس از طريق درآمدهاي وقفي اداره مي شدند و دولت حمايتي از آنها نمي نمود. مدارس مذهبي؛  كه با نام «مدرسه» خوانده مي شدند، آموزشي فراتر از مدارس ابتدايي را ارائه مي نمودند و جنبه علمي و ديني داشتند، علاوه بر تعليم علوم معقول و منقول، علم طب، فن، صنعت و زبانهاي تركي، عربي و فارسي در آنها تدريس مي‏شد. فارغ التحصيلان اين مدارس پس از طي مراحلي ميتوانستند به مقام استادي (مدرس) رسيده و يا در امر قضاوت وارد شده و قاضي (مفتي يا كادي) شوند. در دوره عثماني، افرادي كه تحت آموزش اين مدارس قرار مي گرفتند، طبقه «ممتاز علمي» را در جامعه تشكيل مي دادند. اين مدارس تا اواسط قرن هفدهم ميلادي از استقلال عمل و نفوذ ويژه‏اي بهره‏مند بودند، اما پس از اين تاريخ، به تدريج پايگاه و نفوذ اجتماعي خود را از دست دادند.

اسلاید 6: ساختارآموزشيبه موجب قانون اصول آموزش ملي شماره1739، سيستم آموزش ملي تركيه شامل دو قسمت اساسي به نام آموزش رسمي و آموزش غير رسمي است.