صفت های عربی

صفت های عربی

اسلاید 1: حالحال: اسم منصوب معمولاً مشتق و نکره ای است که پس از یک جمله ی کامل (معمولاً فعلیه) می آید تا حالت فاعل، نائب فاعل، مفعول،فاعل و مفعول و یا اسم مجرور در آن جمله را بیان کند. حال معادل قید حالت در زبان فارسی است و در جواب «کیف = چگونه» می آید.توجه به فاعل، نائب فاعل، مفعول، فاعل و مفعول و یا اسم مجروری که حالتشان توسط حال بیان می شود، «صاحب حال» یا «ذوالحال» گویند که معمولاً معرفه می باشد.

اسلاید 2: مانند: جاءَ التلمیذُ راکیاً / خَلِقَ الانسانُ ضعیفاً /رایتُ التلمیذَ ضاحکاً / رَأی التلمیذُ صَدیقَهُ ذوالحال (فاعل) حال ذواحال (نائب فاعل) حال ذوالحال(مفعول) حال ذوالحال (فاعل و مفعول) مَسرورَین / مَررَتُ بالقریة مَخروبَةً حال ذوالحال (اسم مجرور) حالهرچند اصل برآن است که حال، مفرد (یعنی یک اسم)باشد؛ ولی می تواند مانند اقسام خبر به صورت جمله (اسمیه، فعلیه) و شبه جمله (جار و مجرور ، ظرف) نیز بیاید مانند:

اسلاید 3:

اسلاید 4: توجه: اکثر نکاتی که در مورد انواع خبر توضیح داده شد، در مورد اقسام حال نیز صادق است. بنابراین:الف) اگر حال، مفردِ جامد باشد نیاز به مطابقت با صاحب حال ندارد. ولی اگر مفرد مشتق باشد باید از نظر جنس (مذکر یا مؤنث بودن) و عدد (مفرد، مثنی و جمع بودن) با صاحبش مطابقت کند