ورزش جودو

ورزش جودو

اسلاید 1: گردآورنده: ورزش جودو

اسلاید 2: ورزش جودو (Judo) از سخت ترین، قدرتی ترین و بنیادی ترین هنرهای رزمی جهان به شمار می آید. توسعه و پیشرفت جودو ریشه در ورزش های باستانی کشور ژاپن دارد. این هنر رزمی، اولین ورزشی است که با برند آسیای شرقی وارد بازی های المپیک شده است.

اسلاید 3: کلمه جودو از دو بخش ژاپنی تشکیل شده است. جو (Ju) به معنای “آرام” و دو (do) به معنای “راه” یا “روش”. بنابراین جودو یک روش آرام ورزشی برای تربیت ذهن و جسم انسان است. با اینکه افراد تازه کار با دیدن فنون بلند کردن حریف و زمین زدن او به مفهوم کلمه آرام شک می کنند، اما باید بدانید که تمامی تکنیک های اصلی جودو بر پایه آرامش و پیوستگی پایه ریزی شده اند. جودو از هنرهای رزمی توسعه یافته و استفاده شده توسط سامورایی ها و طبقه جنگجویان فئودالی مشتق گرفته شده است. پیشینه این ورزش نشان می دهد که بیشتر تکنیک های جودو برای آسیب زدن و از بین بردن دشمن در زمین جنگ طراحی شده بود.

اسلاید 4:

اسلاید 5: نگاهی کلی به جودوروش و طراحی این ورزش رزمی به گونه ای تغییر کرده است که دانش آموزان مبتدی براحتی بتوانند تحت تعلیم قرار بگیرند، تمرین کنند و بدون آسیب زدن به حریف از تکنیک های جودو استفاده کنند. باید بدانیم که:در جودو ضربه زدن، مشت زدن یا هر نوع حرکت خشن وجود ندارد. جودو شامل اعمال فشار شدید بر مفاصل بدن حریف نمی شود.این ورزش به سلاح یا تجهیزات ورزشی نیاز ندارد.

اسلاید 6: نگاهی کلی به جودوبه جای این موارد، هر جودوکار با گرفتن لباس فرم مخصوص حریف، از قدرت تعادل، نیروی بدنی و حرکات ناگهانی برای شکست دادن او استفاده می کند. با اینکه این تکنیک ها ساده و پایه ای هستند، اما همین سادگی، ورزش جودو را دشوار کرده است. یادگیری فنون پایه ای جودو به زمان، تلاش،‌ انرژی و انجام تمرینات پرفشار ذهنی و جسمی نیاز دارد. جودو یک ورزش رزمی پویا و قدرتی است که به نیروی فیزیکی و نظم ذهنی بالایی نیاز دارد. در یک حالت ایستاده، جودو دارای تکنیک هایی است که اجازه بلند کردن حرف و زمین زدن او را به شما می دهد. بر روی زمین، این ورزش از تکنیک هایی استفاده می کند که به شما اجازه می دهد حریف خود را محدود کنید، بر روی او کنترل داشته باشید، و تا تسلیم شدن فرد از قفل های مفصلی متنوعی استفاده کنید.

اسلاید 7: زمینه پیدایش جودوتاریخ جودو را نمی توان از ابداع کننده این ورزش جدا دانست. استاد بزرگ و مدرس تربیت بدنی مدارس، جیگورو کانو ژاپنی موسس این هنر رزمی است. کانو در یک خانواده نسبتا ثروتمند زاده شد. بنابراین امکانات خوبی در اختیار او قرار گرفت. او تحصیلات آکادمیک را براحتی از سن هفت سالگی آغاز کرد و زبان انگلیسی و سایر علوم را تحت آموزش چندین آموزگار آموخت. در آن زمان، کانو بدن نحیفی داشت. با مخالفت خانواده تحت تعلیم یک معلم جوجیتسو قرار گرفت. در آن دوره، شهرت جوجیتسو رو به کاهش بود. بسیاری از کسانی که این ورزش را آموخته بودند و مهارت خوبی داشتند، ناامید شده و تمرینات خود را رها کردند. اما کانو بهترین و بامهارت ترین شاگرد استاد بود. با گذشت سال ها و پس از درگذشت استاد، او مدارس و مراکز آموزش جوجیتسو متنوعی تاسیس کرد و به توسعه این ورزش پرداخت.