کتاب شناخت رفتار درمانگری یکپارچه شده با ذهن آگاهی
اسلاید 1: فصل 12
اسلاید 2: خلاصه نکات مهمبرنامه هفتگی MiCBT انعطاف پذیر و سازگار با موقعیت فردی و گروهی است. ممکن است به کوتاهی شش جلسه با بسیار طولانی باشد، تا جایی که فرد مهارت های مورد نیاز شخصی، مواجهة بین فردی و همدلی را بیاموزد؛ برنامه مطرح شده در بالا بر پایه مداخله استاندارد ۸ تا ۱۰ هفته ای است؛
اسلاید 3: چارچوب ارائه استاندارد به ترتیب دشواری تکلیف تنظیم شده است، به طوری که مهارت های آسان تر در جلسات اول و مهارتهای پیچیده تر در جلسات بعدی تدریس می شوندتوصیه می شود که پیشنهاد جلسات پیگیری به درمانجویان داده شود.
اسلاید 4: فصل 12پروتکل پیاده سازی هفتگی-سرنوشت مکانی نیست که بخواهیم به آنجا برسیم، بلکه چیزی است که میسازیم. جاده هایی که به آن می رسد ساخته می شود، پیدا نمی شود، و عمل ساختن آنها هم سازنده و هم سرنوشت را تغییر می دهد.» (جان چار)
اسلاید 5: پژوهشهای جاری به ما نشان میدهد که ارائه گروهی MiCBT تعهد درمانجو را افزایش می دهد، به ویژه تعهد به تمرین روزانه مراقبه ذهن آگاهی. از طرف دیگر ارائه فردی امکان تمرکز خاص بر پیچیدگی های مسائل درمانجو را فراهم می کند (روبوس، کایون، و هاوکينز، ۲۰۱۰).
اسلاید 6: شرکت کنندگان موقعیت گروهی مشخصا از داستان ها و پسخوراندهای هفتگی سایر شرکت کنندگان سود می برند. این مزیت اغلب به شکل کسب انگیزش از گوش کردن به تلاش ها و دستاوردهای دیگران و در پی آن، عادی دانستن مشکلات خود در نتیجه شنیدن مشکلات دیگران است.
اسلاید 7: از طرف دیگر با وجود جلسات فردی کوتاه مدتی که در فاصله بین جلسات گروهی به شرکت کنندگان ارائه می شوند، درمانگر در هر جلسه وقت کافی برای پیگیری عمیق ندارد، زیرا هدف اصلی عبارت است از ایجاد مهارتها. در جلسات فردی به مباحث تروماتیک و روان پویشی که به طور خودبه خودی یا پیشرونده از میان مراحل درمان سربرمی آورند (به ویژه از میان خاطرات ارتجالی که طی مراقبه ذهن آگاهی ظاهر میشوند) بهتر پرداخته میشود.
اسلاید 8: مهارت هایی که انتظار می رود طی برنامه MiCBT آموخته شوند افزایش معنادار بالینی در خودکارامدی؛ افزایش معنادار بالینی در حس خودکنترلی؛ افزایش تعادل فکری؛ افزایش توانایی تمیز، درک و تحمل هیجانها و حس های بدنی مرتبط با آنها؛افزایش توانایی درک، قطع کردن و تغییر تمرکز از افکار نشخواری و دیگر افکار غیر مفید به محض ظهور آنها؛ افزایش توانایی جلوگیری از عود یا کمک گرفتن قبل از رخداد عود .
اسلاید 9: تنظیم زمان برای برنامه MiCBT هشت تا دوازده هفته ای یک مصاحبه ۳۰ دقیقه ای پیش گروهی برای هر شرکت کننده (شامل سنجش و امضای رضایتنامه)اجرا می شود. ادبیات ذهن آگاهی نشان میدهد که سنجش پیش از مداخله قبل از پرداختن به درمان مبتنی بر ذهن آگاهی مهم است (بونادونا، ۲۰۰۳؛ گروسمن و همکاران، 2004).. برای هر شکل از مداخله شناختی رفتاری توصیه می شود که با یک قرارداد درمانی شروع کنیم. در MiCBT یک قرارداد درمان چهار مرحله ای به کار گرفته شده و به صورت زیر به بحث گذاشته می شود
اسلاید 10: 1. تدوین مشکل هدف. تدوین هدف به معنای بیان نتایج مطلوب درمانجو نیست، بلکه به عنوان گام اول درمان عبارت است از اقرار صریح به مشکلات خود. این با شاكله سنتی شرقی ذهن آگاهی دمسازاست که طی آن کارآموزان هشیارانه اولین واقعیت راستین را تجربه می کنند: زندگی شامل رنج برحق است.
اسلاید 11: ۲. پیشنهاد الگوی چهار مرحله ای MiCBT و دوره مورد انتظار برای پرداختن به این مشکلات، برای بعضی درمانجویان، هشت جلسه برای پرداختن به بحران و آموزش فنون جلوگیری از عود MiCBT کافی نیست. مثلا درمانجویان دچار مشکلات شخصیتی، ترومای شدید یا عادتهای تجزیه ای جاافتاده، اغلب نیازمند ده تا دوازده جلسه خواهند بود تا مهارت های موثق و تعمیم پذیر را فرا بگیرند. بعضی درمانجویان حتی به جلسات بیشتری نیاز دارند.
اسلاید 12: ٣. تدوین شاخص های موفقیت. این شاخصها باید تغییراتی واقع بینانه، روزآمد، قابل مشاهده و قابل اندازه گیری باشند. اگر صورت بندی درمانجو از تغییر مورد انتظار به این صورت باشد: «می خواهم از درون خوشحال تر باشم» این باید بیشتر روشن شود. مثلا درمانگر می تواند بپرسد: «چطور می توانی بفهمی که از درون خوشحال تر هستی؟ وقتی خوشحال تر باشی، زندگی روزمره شما چطور می شود؟ چطور می توانیم با توجه تغییرات رفتار شما متوجه آن شویم؟»
اسلاید 13: درمانجو ممکن است پاسخ بدهد، «برای انجام دادن کارهای همیشگی انگیزه داشته باشم، بیرون بروم و با درمانی می تواند شکل نوعی مقیاس دیگران ارتباط برقرار کنم، بیشتر لبخند بزنم» و غیره. نوشتن فهرستی از این مسائل در قرارداد درمانی می تواند شکل نوعی مقیاس خودکارامدی شخصی را به خود بگیرد که به بهترین وجه برای شرایط و نیاز درمانجو طراحی شده است.
اسلاید 14: ۴. برای بازبینی قرارداد، یک تاریخ اختصاص دهید. این بازبینی بر این تمرکز دارد که فاصله تجارب جاری درمانجو با این شاخص های موفقیت چقدر است.
اسلاید 15: ۵. افزودن این توافق به سنجش پیش از مداخله به درمانجو و درمانگر کمک می کند که انتظارات واقع بینانه ای را تدوین کنند. درمانجو تمایل دارد به مشکلات خاصی بپردازد که احتمالا درمانگر به آنها اولویت نمی دهد یا حتی اصلا به آنها نمی پردازد. این کار مجموعه ای از شاخص های فرد ویژه به دست می دهد که نتایج کسب شده با آنها مقایسه می شوند.
اسلاید 16: دو ساعت جلسه گروهی در هفته (شامل سنجش هفتگی) به مدت هشت تا دوازده هفته، با توجه به مقتضیات؛ ۳۰ دقیقه جلسه فردی در هفته؛ سه جلسه دو ساعتی پیگیری طی یک سال بعد از اتمام برنامه، برای شرایط مزمن
اسلاید 17: ساختار برگه های تسهیل کنندهپروتکل زیر هم در موقعیت فردی و هم در موقعیت گروهی قابل اجراست، به جز اینکه موقعیت فردی انعطاف پذیری بیشتری را برای ارائه هر تکلیف فراهم می کند. این پروتکل به ترتیب ارائه تنظیم شده است. به درمانگر توصیه میشود قبل از هر جلسه هفتگی، قسمت هایی از کتاب را که به جلسه آینده مرتبط است، بازبینی و مرور کند.
اسلاید 18: هدفهدف هر هفته و منطق و استدلالی که محتوا و روش مواد ارائه شده در این بخش را توجیه می کند.
اسلاید 19: روش ارائهدر این بخش از برگه، روش ارائه هفتگی آورده می شود. هفته اول حاوی اطلاعات بیشتر بوده و بیش از هفته های دیگر مستلزم درک دقیق و به خاطر سپردن محتواست. این تا حدودی به دلیل حجم عناوین و اطلاعاتی است که باید پوشش داده شوند، همچنین به دلیل نا آشنا بودن اکثر افراد با این رویکرد است و از این رو ممکن است بعضی از آنها کمی شک و تردید داشته باشند. جلسه اول به رفع تردیدهای احتمالی و برقراری تفاهم کمک می کند. به این منظور تسهیل گر باید مسلحد، مثلمنن و مهم تر از اینها متعادل باشد.
اسلاید 20: تکلیف منزلاین بخش تکلیف منزل درمانجو فهرست می شود. برای اینکه این نام یاد اور حالات ناخداشایند تکالیف مدرسه نباشد، می توان آن را تمرین های خانگی نامید.
نقد و بررسی ها
هیچ نظری برای این پاورپوینت نوشته نشده است.