آلوئه ورا

آلوئه ورا

اسلاید 1: آلوئه ورا

اسلاید 2: فلات پهناور ایران زمین،با بیش از 7500 گونه گیاهی یکی از مراکز طبیعی رشد درختان و گیاهان محسوب می شود و میزان 35% از 7500گونه گیاهی ایران را گیاهان دارویی و معطر تشکیل می دهد. به گونه ای که برخی از گیاهان فقط خاص فلات ایران هستند. از حیث استفاده از گیاهان دارویی، کشورمان سابقه ای کهن و دیرینه دارد و دانشمندانی چون ابوعلی سینا،زکریای رازی،عطار نیشابوری و دهها تن دیگر پیشگامان شناسایی و معرفی و استفاده از این گیاهان در درمان بیماری های مختلف و مزمن در قرون گذشته بوده اند. در کشور ما نیز به دلیل دیرینه اقبال عمومی در مصرف فراورده های گیاهی از یکسو و شرایط مناسب اقلیمی جهت کشت گونه های مختلف گیاهان دارویی از سوی دیگر،توجه ویژه به کشت و صنعت گیاهان دارویی و تولید دارو با منشا گیاهی را مقرون به صرفه تر از تولید داروهای شیمیایی جلوه می دهد.یکی از گیاهان دارویی- آرایشی بسیارمهم که در کشور ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است،گیاه دارویی صبرزرد یا آلوئه ورا است.صبرزرد یکی از شگفتی های طبیعت قلمداد شده است آلوئه ورا چنان خواص چشمگیر و متعددی دارد که نام ها و القاب زیادی برای خود کسب کرده است از جمله: گیاه درمانگر، گیاه سوختگی، دکتر گلدانی، گرز بهشت، لاله بیابان، گیاه جاودانگی، گیاه ملکه و گیاه قرن بیستم. مقدمه

اسلاید 3:

اسلاید 4: اولین گزارش مکتوب که در آن به آلوئه ورا اشاره شده است متعلق به چهار هزار سال پیش از میلاد مسیح است و در غار نوشته ها و کنده کاری های روی ظروف در معابد باستانی مصر کشف شده است. داستان هایی نیز درباره استفاده کلئوپاترا ونفرتی تی از آلوئه ورا،عسل وشیر برای حفظ زیبایی افسانه ای شان گفته می شود. مصریان آنرا برای مومیایی مردگان خود بکار می بردند.تاریخچه

اسلاید 5: نخستین بار مصری ها این گیاه را برای درمان زخم ها،سوختگی ها و عفونت ها به کار می گرفتند. پس از آنان یونانی ها،اسپانیایی ها و آفریقایی ها به شیوه ها و منظورها ی مختلف از این گیاه استفاده می کردند.برای مثال شکارچیان آفریقایی از ژل آن بر بدن خود می مالیدند تا عرق نکنند و بدنشان بوی بد نگیرد.براساس مطالبی که توسط دانشگاه فلوریدا منتشر شده،منشا این گیاه که به علت رویش آن در مناطق بیابانی به لاله بیابان مشهوراست،آفریقااست. نام این گیاه از زبان عربی به سایر زبان ها آمده است. در زبان عربی آلوئه به معنای «تند و تیز و تلخ»است .