ایمونولوژی ناباروری

صفحه 1:
ایمونولوژی ناباروری 

صفحه 2:
بیماریهایی با جنبه ایمونولوژیک و ریپروداکتیو : 1- سندرم آنتی فسفولیپید 2- اندومتریوز 3- پره اکلامپسی 

صفحه 3:
سندرم آنتی فسفولیپید سقط مكرر خود به خودی مع كن عوديشيووى 7540 يصورك ضةزاايي أزسة سظ مکرر قبل از هفته ۲۰ بارداری تعریف می‌شود که به میزان 9۵۵ در زوج‌های بارور رخ می‌دهدلة ا. عوامل متعددی مانند ناهنجاری‌های کروموزومی. جفتی. ژنتیک. آناتومیک. اندوکرینولوژی. عفونت. عوامل محیطی و ایمونولوژیک را در ایجاد اين عارضه دخيل مىداننداة) كه در 9634 موارد علت آن ناشناخته كزارش مىشود. در اين ميان. فاكتورهاى خودايمن (اتوايميون) و الوايميون نقش مهمى ايفا مىكنندة]. ييماران با سابقه سقط مکرر خودبه‌خودی, کلیه بارداری‌های آنها به سقط منجر شده و هیچ فرزند زنده‌ای ندارند. بیماران با سقط مکرر اولیه و بیمارانی که حداقل یک بارداری موفق دارند.بیماران با سقط مکررثانویه نامیده مىشونداةا. با توجه به اينكه مكانيزمهاى ايمونولوزيك و ياسخ ايمنى مناسب مادر به جنين در موفقيت باردارى نقش بسزايى ايفا مىكند. عوامل ايمونولويك دخيل در بيماران 85۸ به‌تدریج شناسایی شده است. بر این اساس اختلالات ایموتولوژیک همراه با اين عارضه به دو گروه فاکتورهای اتویمیون و الوایمیون تقسیم می‌شود. 

صفحه 4:
طی بارداری. جنین نیمه آلوژنیک از سوی سیستم ایمنی مادر مورد تهاجم قرار نمی‌گیرد. در صورتی که اگر ایمنی پیوند حاکم شود. جنین توسط سیستم ایمنی مادر رد می‌شود. در سال‌های متمادی. اساس مولکولی سازگاری یا رد پیوند مورد مطالعه قرار گرفته است. مولکول‌هایی که توسط ژن‌های کمپلکس سازگاری بافتی اصلی (1116) کد می‌شوند. به‌عنوان عامل اصلی تنظیم‌کننده در موفقیت یا عدم موفقیت پیوند شناسایی شده‌اندا. پیوند نیمه‌بیگانه جنین به سیب وجود مکانیزم‌های حفاظتی متعدد. در سطح تماس مادر و جنین طی بارداری حفظ می‌شود. بارداری از دیدگاه ایمونولوژیک به‌دنبال ایجاد التهاب کنترل‌شده طی لانه‌گزینی و تولرانس ایمنی در اين دوره رخ می‌دهد". فاکتورهای مهمی برای حفظ جنین از سیستم ایمنی مادر وجود دارد. این در حالی است که پاسخ ایمونولوژیک نامناسب در مراحل مختلف بارداری منجر به شکست این فرآیند و سقط می‌شود. 

صفحه 5:
فاکتورهای اتوایمیون فاکتورهای اتوایمیون. در پی ایجاد پاسخ سیستم ایمنی مادر نسبت به آنتی‌ژن‌های خودی او تولید می‌شوند. اين عوامل سبب شکست تحمل به خود و در جاد پاسخ ایمونولوژیک مادر به جنین شده که عامل 9۵۳۰ سقطهای مکرر خودبه‌خودی ‎Pheu‏ ‏اتوآنتی‌بادی‌های متعددی مانند آنتی‌فسفولیپید آنتی‌بادی (۸۳۸). آنتی‌بادی ضدهسته (۵(۸). آنتی‌بادی ضدتبروئید ‎(ATA)‏ آنتی‌بادی ضدپروتئین پروکسی ردوکسین-؟ و آنتی‌بادی ضدسلول‌های اندوتلیال می‌توانند موجب افزایش پاسخ سیستم ایمنی مادر شوند. ترشج این اتوآنتی‌بادی‌ها در باردارى نرمال توسط سلول‌های ۰2۷1 مهار می‌شود. این سلول‌ها با شناسایی مولکول 118-6 توسط گيرنده مهاری خود. از فعالیت سلول 8 برای ترشح اتوآنتی‌بادی‌ها جلوگیری می‌کنندله آنتی‌بادی آنتی فسفولیپید (۸۳۸) انواع آنتی‌بادی ضدفسفولیپیدهای مختلف نظیر آنتی‌کاردیولیپین (808). آنتی‌فسفاتیدیل‌سرین و آنتی‌فسفاتیدیلاتانو‌آمین در زنان با سقط مکرر خودبه‌خودی یافت شده است. این گروه از آنتی‌بادی‌ها با اثر مستقیم بر سلول‌های تروفوبلاست. تغییر در الگوی سایتوکاینی سلول‌های ایمنی دسیدواء افزایش بیان و ترشح سايتوكاينهاى بيش التهابى نظیر .۰6-11 .1-11 و ۰131۳ فعال‌سازی سلول‌های ۱116 و تخریب جفت. در رد جنین دخالت دارنداقا, سندروم آنتی‌بادی ضدفسفولیپید (۸۳5) 96۲ تا 96۱۵ موارد 85۸۵ را در بر می‌گیرد. آنتی‌بادی ضدهسته ‎(ANA)‏ این آنتی‌بادی‌ها در بیماری‌های خودایمن نظیر لوپوس و ن افراد سالم دیده می‌شوند. آنتی‌بادی علیه هیستون‌ها به معنی پاسخ ایمنی مادر علیه 0۷۸ است. اما مکانیزم دقیق عملکرد ۸ در رد جنین هنوز به‌درستی شناسایی نشده است. میزان ۸ در زنان با سقط مکرربا علت نامشخص شیوع بالایی دارد[8]. ز در 

صفحه 6:
آنتی‌بادی ضدتیروئید (۸7۸) اتوآنتی‌بادی علیه تیروئیدپراکسیداز یا تیروگلوبولین. شایع‌ترین خودایمنی است که در حدود 9۵۵ تا ۵۲۰ زنان باردار سالم مشاهده می‌شود. . سطوح ‏ بالاى آنتی‌بادی ضدتیروگلوبولین و تیروئیدپراکسیداز با افزایش تعداد سقط همراه است و تقریباً در ۳۱ زنانی که 115۸ را تجربه کرده‌اند برای یک یا هر دو آنتی‌بادی مثبت خواهد بود. ینابراین میزان آنتی‌بادی‌های مذکور به‌طور معمول برای این بیماران مورد ارزیابی قرار می‌گیرد[**]. آنتی‌بادی ضدپروکسی ردوکسین؟ با توجه به یافته‌های اخیر. اتوآنتی‌بادی ضدپروتئین‌های جنینی. به خصوص ۳7:4 که فعالیت آنتی‌اکسیدانی دارند در بیماران دارای سابقه سقط مکرر خودیه خودی یاقت می‌شوند. 

صفحه 7:
فاکتورهای الوایمیون مکانیزم‌های الوایمیون بیانگر پاسخ ایمونولوژیک مادر در برابر جنین آلوژنیک است. موفقیت بارداری به میزان زیادی با جفت مرتبط است که به‌عنوان سد ایمونولوژیک عمل می‌کند. توانایی سلول‌های تروفوبلاست به‌منظور حفاظت از سیستم ایمنی مادر. ابتدا به‌خاطر طبیعت غیرآنتی‌ژنیک آن مورد توجه قرار گرفت. اما با توجه به بیان برخی آنتی‌ژن‌های سازگاری بافتی (۲31) بر سطح این سلول‌ها. فاکتورهای الوایمیون برای حفظ تولرانس ایمونولوژیک مادر مورد نیاز خواهند بودله], 

صفحه 8:
الوآنتی‌بادی‌ها طی فرآیند بارداری. سیستم ایمنی مادر. ‎by Gry HLA‏ به‌عنوان آنتی‌ژن بیگانه تلقی نموده و موجب القای بیان الوآنتی‌بادی‌های مختلفی می‌شود. از جمله این آنتی‌بادی‌ها می‌توان به آنتی‌بادی‌های بلوکان شامل 101-3۶ ۸02 و ۸۳6۸ اشاره نمود که جنین را پوشانده و در برابر پاسخ ایمنی سایتوتوکسیک مادری محافظت می‌کند. کاهش این آنتی‌بادی‌ها می‌تواند به 15۸ منجر شودل*ا. همچنین افزایش تشابه 1 مادری با آنتی‌ژن‌های شا پدری. تولید آنتی‌بادی‌های بلوکان توسط سیستم ایمنی مادر را مهار می‌کند. در مطالعات متعددی کاهش سطح این آنتی‌بادی‌ها هر زنای با هک در مقايسة با زنان فرمال انشان: داده «ضده است: آنتی‌بادی ضدشأ. ۰۸02 گیرنده‌های الوآنتی‌ژن‌ها را روی سلول 7 مادر شناسایی و سبب مهار پاسخ الوایمیون سلول‌های 1 مادری طی بارداری نرمال می‌شود. فاکتور 118-13۶ نیز به میزان 96۸۲ در زتان باردار ترمال و ۱۰۹6 در بیماران 85۸ یافت شده است. میزان این آنتی‌بادی در سه‌ماهه اول بارداری حداکثر و به‌تدریج کاهش می‌یابد. اين آنتی‌بادی در 185۸ به‌طور قابل توجهی کاهش می‌یابد که نقش آن را در حفظ بارداری نشان می‌دهدل*. تولید ‎sMLR-BF‏ در نتیجه حضور آنتی‌ژن واکنشگر متقاطع لنفوسیت تروفوبلاست ‎(TLX)‏ رخ می‌دهد که در اسپرم وجود دارد و دارای شاخص‌های آنتی‌ژنیک مشترک با مولکول‌های شا و اپی‌توپ‌های آنتی‌ژن تروفوبلاست است. در پاسخ به اين آنتی‌ژن‌ها. آنتی‌بادی‌های بلوکان از کلاس 180 ساخته می‌شوند که به گیرنده ۳6 در سطح سلول‌های تروفوبلاست اتصال یافته و بدین ترتیب جنین را از حمله سلول‌های ایمنی مادر حفظ می‌نمایند. در اکثریت موارد بیماران دارای سابقه سقط مکرر خودبه‌خودی. سطح پایین ۲۸1/3 ۶ گزارش می‌شود. کاهش سطح این آنتی‌بادی می‌تواند به‌علت افزایش سازگاری 11 زوجین باشد که به پاسخ ایمنی ضعیف منجر مىشود[12]. 

صفحه 9:
فعالیت سلول فعالیت. بلوغ و تکثیر سلول‌های !۱۷ تحت تاثیر سایتوکاین‌های د از ‎(Interferon -y) IFNy 5 15-IL.18-IL .2-IL ale‏ افزایش می‌یابد. به اين ترتیب بررسی سلول‌های ۱۷36 فعال‌شده در خون محیطی افزایش گرایش به سمت ایمنی نوع 1۳1 را نشان مىدهد. سلول‌های ۰۵۷16 سلول‌های 781 را برای ترشح سایتوکاین‌های توکسیک تروفوبلاست. فعال می‌کنند. همچنین فعالیت سلول ۱11 تحت تاثیر الگوی سایتوکاینی 11 مىكند. از اين رو سلول‌های ۱۷16 نقش مهمی در دفاع و تنظیم ایمونولوژیک بارداری دارند و در بررسی‌ها. فعالیت بالاى اين سلول‌ها در زنان با 15 مشاهده شده است. در حالی که فعالیت سلول‌های ۱۷1 خون محیطی در اوایل بارداری به‌طور قابل توجهی در مقایسه با حالت غیربارداری و نیز در سه‌ماهه سوم بارداری نرمال. کاهش می‌یابدلةلا. یافته‌ها نشان می‌دهد که درصد سلول‌های 1316 خون محیطی در بیماران 85۸ در مقایسه با زنان سالم یه‌طور قابل توجهی بالاتر است[*ا. همچنین نسبت سلول‌های ۱۵۷16/111 در خون محیطی این بیماران در مقایسه با ‎loud Soul elle obj‏ 

صفحه 10:
تعادل سلول‌های ‎Th1/Th2‏ اساسأ حضور 7101 در حد فاصل مادر و جنینی زنان دارای سابقه ‎RSA‏ با افزایش تولید ساپتوکاین‌های 1111 و پاسخ التهابی همراه است و بیشتر ایمنی نوع 111 در سقط مکرر مشاهده شده است. همچنین نسبت سایتوکاین‌های 701/12 در بیماران 35۸ به‌طور قابل توجهی در مقایسه با زنان باردار سالم بیشتر نشان داده می‌شود[ة*]. سلول‌های 1111 با تولید سایتوکاین‌های پیش‌التهابی ‎IFNy 5 TNF .2-IL‏ پاسخ التهابی ایجاد می‌کنند که منجر به مرگ سلول‌های تروفوبلاست می‌شود. سطح بالای 1-12 نیز در ۸ مشاهده می‌شود که ترشح سایتوکاین‌های نوع 1۳1 را القا و ترشح سایتوکاین‌های نوع 12 را مهار کرده که در رد جنین نقش دارد. بنابراین افزایش تعداد سلول‌های 7۳1 و کاهش میزان سلول‌های ۲2 در 85۸ نقش بسزایی دارداهآ. اما با توجه به گزارش‌های اخیر مبنی بر غالب‌بودن نوع 112 در سقط مکرر خودیه‌خودی و نقش سلول‌های 11117 و 1568 در کنترل پاسخ 1 و 71:2. تعادل میان سلول‌های 7101/12 به سمت بررسی الگوی سلولی 11/1۳2/117 و ۲۲۵8 سوق پیدا کرده امس ت061, درمان‌های رایج بیماران سقط مکرر خودبه‌خودی تاکنون درمان‌های متعددی به‌صورت تجریی برای بیماران 35۸ به کار رفته است که می‌توان به درمان‌های دارویی نظیر آسپیرین. هپارین. پروژسترون. استروئیدها و همچنین درمان‌های ایمونولوژیک از جمله تزریق ایمونوگلوبولین داخل‌وریدی یا 1116, ‎TNF-a G-CSF‏ 4 لنفوسیت‌تراپی اشاره کردل*12 

صفحه 11:
درمان‌های ایمونولوژیک 6-65۲ فاکتور 6-05۳ عضوی از خانواده سایتوکاینی فاکتورهای محرک کلنی است که طی بارداری توسط سلول‌های دسیدوا و جفت ترشح می‌شود و غلظت بالای آن احتمال لانه‌گزینی را افزایش می‌دهد. با توجه به اینکه سایتوکاینی موثر در رشد جنین محسوب می‌شود. به‌عنوان هدقی برای درمان بیماران مبتلا به 85۸ به کار می‌رود. نتایج حاصل از بررسی. اثر این سایتوکاین در میزان موفقیت بارداری و کاهش ميزان سقط را يس از درمان بیماران. نشان می‌دهد. فاکتور 1(۷۳-۵ نقش اساسی در تهاجم تروفوبلاست و تکامل جنین ایفا می‌کند و توسط سلول‌های 1 رحمی و سلول‌های تروفوبلاست تولید و ترشح می‌شود[50], 

صفحه 12:
درمان‌های دارویی درمان با هپارین از جمله درمان‌های اولیه برای سقط‌های مکرر با علل ترومبوفیلیک است. بهدلیل آن که اختلالات ترومبوفیلیک با افزایش سقط مکرر در اوایل بارداری همراه است. هپارین توانایی بالقوه‌ای بای بهبود لاه‌گزینی و تشکیل جفت. عملکرد ضدالتهابی و میانجی‌گری ایمنی دارد و مصرف آن در بارداری برای مادر و آسیبی در پی نخواهد داشت"*قا, اما میزان موف بهکارگیری هپارین در درمان سقط مکرر خودبه‌خودی در نتیجه مشکلات انعقادی همچنان بحخبرانگیز است. از یک سو نقش عامل ضدانعقادی در این بیماران به‌درستی مشخص نشده است و از سوی دیگر تعداد بیمارانی که در کارآزمای‌های بالینی براى بررسی اثر این مداخله وارد مطالعه می‌شوند. کافی نبوده و تعداد بیشتری نمونه نیاز است تا زارش صحیحی از نتايج حاصل ارايه شودل26. راه‌های درمانی متعددی برای بیماران دارای سابقه 35۸ مورد ارزیابی قرار گرفته است. اکثر این موارد روی استفاده از هپارین به‌تنهایی یا در ترکیب با پردنیزولون. آسپیرین یا پروژسترون تمرکز یافته‌اند1271 هماتند هپارین. اسپیرین نیز به‌عنوان داروی ضدانعقاد می‌تواند در درمان 85۸ با علل ترومبوفیلیک یه کار رود. اما یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که درمان با آسپیرین به‌تنهایی یا در ترکیب با بیماران 85۸ با علت ناشناخته موثر نبو تولد نوزاد زنده را افزایش نمی‌دهد[128 گلوکوکورتیکوئیدها که به‌عنوان درمان استروئیدی بیماران 85۸ به کار می‌روند در کاهش التهاب و مهار فعالیت انواع مختلف سلول‌های ایمنی از جمله سلول‌های 7 نقش داشته و این ویژگی را در نتيجه اتصال به كيرنده خود و مهار فاکتور نسخه‌برداری ۱۱۴-۵ دارند. همچنین مصرف همزمان يردنيزولون بههمراه هيارين و آسبيرين با دوز كم در درمان اين بيماران. احتمالاً بددليل مهار کشندگی سلول‌های ۱۷16, می‌تواند موثر واقع شود*تا. ون به‌عنوان هورمون مهم بارداری و به‌عنوان دارو در درمان بیماران دارای سایقه 85۸ به کار می‌رود. با توجه به نقش پروژسترون در تنظیم مدیاتورهای التهابی به‌منظور حفظ بارداری با کاهش سایتوکاین‌های پیش‌التهابی و افزایش سایتوکاین‌های ضدالتهابی. اين دارو می‌تواند دارویی موثر باشد و بررسی اثر آن بر این بیماران. کاهش میزان سقط مکرر خودبه‌خودی را نشان می‌دهدا28ا. اما کارآزمایی‌های بالینی متعدد با حجم نمونه بیشتر برای تکمیل هپارین در درمان به‌دست‌آمده. مورد نیاز است. 

صفحه 13:
لنفوسیت‌تراپی ایمونیزاسیون توسط لکوسیت‌های پدری (۳) یا درمان لنفوسیتی (11) به‌طور گسترده برای درمان سقط مکرر خودبه‌خودی با علت الوایمیون به کار می‌رود و درمان فرعی برای بیماران تزریق ایمونوگلوبولین داخل‌وریدی (1۷16) است[8قا. از آنجایی که شناسایی ایمونولوژیک آننی‌ژن‌های پدری و پاسخ ایمنی مناسب برای حفظ جنین نیمه‌آلوژنیک ضروری است. لذا لتفوسیت‌تراپی با سلول‌های پدری یا سوم شخص به‌متظور تحریک پاسخ ایمنی اختصاصی مادر به الوآنتی‌ژن‌های پدری به کار می‌رودلة*!. در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی ایموتوترایی اغلب با لنفوسیت‌های آلوژن انجام شده و کارآزمایی‌های بالینی متعددی در اين زمينه صورت گرفته است. اولین کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده توسط مووبری و همکاران انجام شد. آنها در زنان ‎gles cod‏ لنفوسیتی نسبت به بیمارانی که با ‎ ‏خوسیت‌های خود ایمونیزه شده بودند به موفقيت بالاترى دست يافتند!54]. ‏افزایش بهبود نتیجه بارداری بعد از 1.17 بیماران دارای سابقه 5۸ در بسیاری از مطالعات گزارش شده است(*3ا. اما مشاهدات متضادی حاکی از عدم موفقیت این شیوه درمانی بوده و لذا میزان اثربخشی آن همچنان مورد تردید است. همین امر باعث شده است اداره غذا و داروی آمریکا (۳10۸). با انجام اين درمان در اين كشور مخالفت كند1ة5]. ‏مكانيزمهاى دقيق لنفوسيتترايى هنوز بهطور كامل شناسايى نشده است. اما مطالعات اوليه در مورد اين شیوه درمانی تشابه آنتی‌ژن‌های 13۸ زوجين را بررسی می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهد که تشابه بالای شم زنان دارای سابقه 85۸ با 11 همسرشان سبب کاهش تولید آنتی‌بادی‌های بلوکان و در نتیجه رد جنین می‌شودتا. برخی محققان معتقدند لنقوسیت‌تراپی ممکن است به‌عنوان ایمونوژن عمل کرده و سبب افزایش پاسخ ایمنی مادر و القای تولید آنتی‌بادی‌های متعدد شود که در تنظیم ایمونولوژیک و حفظ بارداری نقش دارد**. الوآنتیبادی‌ها در نتیجه ایمونوتراپی با لنفوسیت‌های همسر تولبد می‌شوند که می‌توانند آنتی‌ژن‌های ‎gp) HLA.‏ را پوشانده و آنها را از حمله سلول‌های 1 مادری حفظ نمایند. آنتی‌بادی ضد؟16 نیز به‌دنبال این نوع درمان تولید می‌شود که به‌طور اختصاصی به 761 اتصال یافته و پاسخ ایمنی ‎sale‏ علیه جنین را مهار می‌کند7. بنابراین اثرات سودمند اين فرآیند در ایتدا به القای آنتی‌بادی‌های متعدد معطوف شد که مکانیزم‌های رد ایمونولوژیک جنین را مهار نموده و به لانه‌گزینی و رشد جنین کمک می‌کند. ‏همچنین اثرات مفید درمان لنفوسیتی شامل مهار اختصاصی و غیراختصاصی سلول‌های 7. کاهش سطح گیرنده .2-11 که پاسخ ايمنى را به نوع 1112 سوق مىدهد. کاهش فعالیت سلول ۱۷1 و مهار عمل كشندكى آنها است. اما همجنان ميزان اثربخشى اين شيوه درمانى در درمان سقط مكرر خودبهخودى مورد ترديد است. ‎ 

صفحه 14:
حضور بافت آنومتراست در خارج از جلى خود. يعنى در حفره رحم نبائسد! میواند در لول فلوبباشد. ميتواند روى اندومتریوز تخمدان باشد:می توند دز زوین غشا يزيتوئن باشد و معمولا مهم ترين جا همان يريتوئن لكنى يا يلويك ‎spe‏ وجود داشته باشد. ت. اما جاهاى ديكر مثل سيتوم ركتووازينال هم ميتوائد غيزان شيوع اين ييمارئ بالا لننت. عقا ‎1/٠١‏ خائم ها در سن بارورى مبتلا به أندومتريوز هستتد علائم: ‎-١‏ اين ها معمولا دردهاى راجعه دارند يعنى درد هاى مضمن بسيار ناتوان ‎oF‏ كه إين درها مى تواند به صورت دیس منوره یا حتی به صورت دیس اوری خود را مى تواند تشان دهد. ۲- نزیی با 10662/10۷ تنوری هایی در باب ایجاد آندومتریوز: ‎Retrograde Menstruation ~\‏ » 5 لد افت آندومتر داخل حفره ‏ها در یاب این بیماری است.. ‎Menstruation gl‏ بافت اندومتر به خاطر این که انتهای ‏لوله قالوپ باز هست یتوتن بشود که این تئوری یکی از قدیمی ترین تلوری ‎ ‏۲- میکویند که شاید سلول های پوشاننده پریتوئن متاپلازی پیدا کند و به آندومتر تبدیل شوند. *- بقايلى مجراى مولرين از زمان جنينى فعال شود و تبديل به يافت اندومتر شود ۴- ممکن لست ۵1 566۳0 ۷۵5۵۳6۳۷۳۵۱ از منز استخوان با از ‎ ‏اندومتر بيايند و در أن جا نمايز بيدا ‏کنند و به باقت آندومتر تبدیل شوند 

صفحه 15:
در افراد عادی که اندومتریوز نمی گیرند ماکروفاژهایی در حفره پریتتون وجود دارند این بافت آندومتر را فاگوسیت میکنند. در کسانی که آندومتریوز می‌گيرند یک اختلال در عملکرد ماکروفاژ و 26 ۱۷۱ وجود دارد و مانع از این میشود که این بافت آندومتری کاملا از بین برود و خود وابسته به استروژن بودن و وجود خون همراه آندومتر باعث میشود این بافت آندومتری هم کمی سیب یبیند و عملا چسیندگی این بافت آندومتری به سلول های پوشاننده پریتوئن زیاد مى شود پس یک زمینه از آسیب سلول های مزوتلبال وجود دارد که فرایند چسبندگی بافت آننومتری را زیاد می کند. محیط سایتوکاینی این جاهم نقش مهمی دارد. معضوضا سایتوکاین 16۴8 در این فرایند نعش دارد بعد از اين كه این چسبیده می شود عملا چهافاقی می ‎Sl‏ ميدنیم که حفره آدومتر یک حقره پر رگ است اما پریتوئن نسیت به آن خیلی میزان عروق خونی اش کمتر است. پس برای این که بافت آندومتر بتاند زیاد شود باید آلژیوژنز اتفاق بيفتد و این سایتوکاین ها در ایجاد اين فاکتورهای رد برای تشسکیل رگ های جدید نقش مهمی دارند. و تعلالی كه بين ماتریکس متالو پروتئینازها و مهار کننده های آن ها عم اسست اهمیت دارد. چون باعث می شسود اگر ماتریکس متالو پروتئیناز ها فعال بشوند می تواند گسترش این بافت آندومتر را در حفره آندومتر بیشتر افزایش بدهد. 

صفحه 16:
هم زمان با رگزایی یک اتفاق دیگر هم می افتد و آن ایجاد رشته های عصبی جدید است. یعنی ما هم آنژیوژنز داریم هم نوروژنز. و خود این باعث می شود که درد در این افراد زياد شود چون سیستم عصب رسانی خیلی وسیح و گسترده ای دارند. برای این که این رگ ها ایجاد شسوند یک سری فاکتور رد نیاز داریم که مهم ترین آن ها ‎Vascular‏ ‎endothelial growth factor‏ يا ( ۷۴۵۴ ) است ولی ۲۵610۳ 2۲۵۷۷۲ 20106۳۳0۵۱ و ۶۱۵66۴1۲۵ ۲ 8۲0۷/۲ يا ۶۵600۲ 8۲۵۷/۲۳ طاالا5| هم در ایجاد عروق خونی شرکت می کنند. و یک سری از این آپوپتوتیک هم دارند.بنبراین مانع از این می شوند که سلول های آندومتری که به أن جا رفتند دچار آپویتوز شوند. در کل محیط در آن حفره پریتوئن یک محیط التهابی می شود. بنابر این میزان سایتوکاین هاى التهابى مثل 10015 زياد مى شود. میزان کموکاین ها ( کموکاین هاء سایتوکاین های هستند که باعث فراخوانی سلول های می شوند ) مثل ۸اا زیاد می شود که ۸اا و ۲۸۱۴ باعث تکثیر و چسبندگی سلول های اندومتریال می شوند و هر دو مخصوصا هاا در آنژیوژنز نقش دارند. 

صفحه 17:
۵ اکلامیسی پر کف دو علامت خیلی مهم دارد: فشار خون بالا ( ۱۴/۹ ) و اين که یک ۳۷۵6۲۸۵۳510۳ ۵0581 06۷ است. یعنی خانمی که قبلا فشار خون نداشته الان بعد از هفته بیستم حاملگی دچار فشار خون می شود و یک ادم جنرالیزه در تمام بدنش ایجاد می شود و پروتتین اوری دارد. میشود. سه تا پیج درصد بارداری ها ممکن است به ‎oy‏ اکلامپسی ختم شود. بیشتر بعد از هفته بیستم حاملگی دیده می شود و دیدند که معمولا در خانم هایی که اولین حاملگیشان هست میزان پره اکلامپسی بیشتر از حاملگی های دوم و سوم است. تقسيم بندی آن را به این شکل است که در نوع ۷۵06۳۵۳۵ آن فشار خون ۱۴/۹ است و > ‎Severe eg‏ فشار خون ۱۶/۱۱ است. و میزان پروتنین اوری در نوع 56۷۲ ب است و در حدود ۳ گرم در روز است و ‎Jed as pal‏ آن ایجاد می شود. تمام دسیستم های بدن ممکن است درگیر شوند در فرم های شدید ممکن است درگیری سیستم عضبی هم باشد و آگز در این زمیه پر اکلامپسسی تنسح هم آیجاد شوند می گویند که فرد دچار آکلامیسی شده است: علاو بر این ها علانم مغزی؛ درد در ناحیه اپی گاستر. کواگولاپاتی ده ( یمنی ترومبوز در خیلی از عروق این ها می تواند ایجاد شود ) هم می تواند بدهد و در حالت های خیلی دید می توان منجر به لیز در گلبول قرمز و آنزیم های کبدی بشود که تحت عنوان سندرم ۲۱۴۱18 شناخته می شود. 

صفحه 18:
علائم اين بیماری بعد از هفته ۲۰ ایجاد می شود ولی پاتوژنز آن مربوط به قبل از این اسست. یی از هفته هشتم تا هفته هجدم یا همان هفته بیستم ۱ 512386 بیماری است که 61016۵1 0۲6 51886 بیماری است یعنی آن خانم را نمی توانیم تشخیص دهیم که دچار پره اکلامپسی است. ولی مکانیزم پاتوژنز شروع شده. در اين افراد ما ۳۵6601۵1100 ناقص داریم. در افراد عادی ۲۳۵0۳۵1۵5۴ 5نا||آ/ا 6۲8 می رفتند و عروق را تا یک سوم داخلی میومتر تغییر می دادند ولی در اين افراد اين اتفاق نمی افتد. در اين ها عروق خونی به جای عروق گشاد یک سری عروق تنگ می شود و چون عضلاتشان حفظ شده خیلی راحت تحت تاثیر سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک مادر قرار مى كيرند و خيلى راحت دچار گشاد شدن و تنگ شدن می شوند.