صفحه 1:
فارسی سوم متوسْطه اول
صفحه 2:
صفحه 3:
صفحه 4:
صفحه 5:
mW
صفحه 6:
ای |
ب یتست
محمودی. مسعود
(ملیت : ایرانی قرن : ۱6)
شاعر, داستانسرا. تولد: ۱۳۱۹ نهاوند. درگذشت: آبان ۱۳۷۰. سید مسعود محمودی, فرزند سید
مرتضی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در نهایند و کرمانشاه و تهران به پایان رسانید. از آن پس به
استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و به تدریس در دبیرستانها پرداخت. در خلال خدمت
آموزشی موفق شد به تحصیل ادامه دهد و در دو رشتهی زبان انگلیسی و ادبیات فارسی مدرک
لیسانس دریافت دارد. محمودی از سال ۱۳۶۱ با مطبوعات همکاری خود را شروع و برای چند نشریه
مقاله می نوشت و در سال ۱۳۹۲ که بازنشسته گردید رسما همکار روزنامه «اطلاعات» شد و جزو
هینت تحریریهی آن روزنامه درآمد و در نخستین سال همکاری صفحهی «جوانههای اندیشه؛ را در
ه بود. زنده نگاه داشت. محمودی علاوه بر تهیهی گزارشهای
فرهنگی و اجتماعی و حوادث. برای کودکان قصه می نوشت و سرود میساخت. محمودی شعر و
.شاعری را از دوران تحصیل در دبیرستان آغاز کرد و اشعارش در روزنامه به چاپ میرسید
.سید مسعود محمودی سرانجام در یازدهم آبان ۱۳۷۰ به علت بیماری سرطان در گذشت
.از آثار چاپ شده اوست: ترانههای زندگی؛ قصه کوچ چلچله؛ زندگی؛ زندگی؛ کتاب زندگی
دو آن صفحه را تا
روزنامه
صفحه 7:
ST
35
> بکا دک تی کریی که نی پاک ی انان روم حن به همان ره
051010
در واژه « راه نمایی » با تغییر درنگ دو نوع قرائت وجود دارد:
۱- راه را بنمابى: من جز آن راه نمی روم که تو آن را به من بنمایی.
۲- راهنمای منی: من جز آن راه نمی روم که تو راهتمای من هستی.
بناپراین «ت» ضمیر در دو قرائت نقش ۱. متممی ۲. مضاف البهی دارد:
و سس
پادشاها( خدایا) . تو را ياد و ستايش مى كنم زيرا تو پاک هستی و خدا
هستی, من جز به راهی که نو آن را به من بتمايى نمى روم. / من جز به أن
راهى كه تو راهنمای من باشی . نمى رهم.
صفحه 8:
ی
ستایی غزئوی :
ابوالمجد مجدود + بن آدم متخلص a سنایی شاعر و عارف بزرگ و نامدار نیمه دوم سده
پنجم و نیمه اول سده ششم هجری است. وی در سال ۳٩؛ یا 4۷۳ هجری قمری در غزئین
ديده به جهان گشود. چنانچه ازشعر سنایی برمی آید او به تمام دانشهای زمان خود آگاهی و
0 وی در سال ۵۲۵ یا ۵8۵ هجری فمری در
سن ۱۲ سالگی درگذشت. از آثار وی غیر از دیوان قصیده و غزل و ترکیب و ترجیع و
قطعه و رباعی. مثنویهای وی معروف و بدین قرارند: مثنويهاى حديقةالحقيقه: طریق
التحفیق. کارنامه بلخ, سیر العباد للی المجاد عشىتامه و عفلنامه. سه مکتوب وایک رساله
“رتيل به او تست خاد انا
صفحه 9:
به نام خداوند جان و خرد
ee ee est Eo Moe cat
5 به نام خداوندآفریننده و صاحب جان و خرد آغاز می کنم
كه انديشه آدمى به بالاتر از اين وصف راهى نمى تواند
بیابد.
خداوند نام«و:خداوند جای اد 012 ربا سس
خداوند: صاععب " روژیده: روزى دهتده
رهنمای: رآه نماینل»
یسم سس
ee 2 خداوندی که صاحب نام ها (مرچیز) و خالق جای ها
( عالم هستی و گیتی) است و او که روزی دهنده و راهنمای
ماست.
صفحه 10:
خداوند کیوان و گردان سپهر . فروزنده ماه و ناهییا و مهر
Spe a ee Fle >.
فروزنده: روشنى يخش.. نآهيد: ستاره.زهره.مهر: خورشيد
كردان سبهر( تركيب وصفی مقلوب )
مراعات نظير ( كيوان. سيهر. ماه . ناهيد و مهر)
صفحه 11:
به از نبينى: مرزنجان دو بيننده را
OE LE د ولشدة: ذو شع
بازكردانى:
با بینندگان( دو چشم) آفریننده(خدا) را نمی بینی, دو بیننده
( دو چشم) را مرنجان.
صفحه 12:
| بازكردانى:
انديشه نيز به او راه نمى يابد زيرا او از نام و از جايكاه برتر
صفحه 13:
ستوادن نداند کسن او را جوه هشت . میأنه بندگی را.بایدت بست
CUA SORES ee Ole el ee wie
به نظر می رسد که در مصراع اول در واج « س ۰ « واج
آرایی» باشد.
(را) در مصراع او . نشانه مفعول و در مصراع دوم در
معنی حرف اضافه به کار رفته است.
صفحه 14:
2 Sy OR See Sern ey
oh ce
تشخیص : در مصراع دوم « جوان شدن دل پیر »
صفحه 15:
فردوسی
حكيم ابوالقاسم منصور بن حسن موسوم به ابوالقاسم فردوسي
طوس fray ۱ 1 بزرگترین شاعر حمامهسرای ایران
eo
مقام فردوسی در زنده نمودن تاریخ ایران و داستانهای ملی
محمانی ابران زمی و عمچتی تمدق لقني تازه با زین لوب
فارسی بسیار شامخ است و از این روی او را شاعر ملی ایران
خواندهاند.
براساس روایت چهار مقاله که کهنترین منبع تاریخی از لحاظ
نزديكي به دوران حيات - esate tached رن أن
خاندان دهقانان ایرانی و از اهألی دهکده باژ از ناحیه طایران
طوس بود: و درا کح مان
میرفتند که به فرهنگ فارسی عشق میورزیدند و تسل به نسل
آن را نتقال میدادند و فردوسی نیز که از نسل اين ايرانيان
اصيل به شمار مىرفت همجون ا و دق
دزی هاى ملى ايران بود. حكيم در اوايل زندكى خود از
تمکن مالی قابل ملاحظهای برخوردار بود و علاوه بر اینکه در
ee و الا اه اقامت داشته و عدم و حشم نیز
است دارای زمین زرآعی بود که درآمد زندگی آسودء و
راحت خود را از طریق آن ملک تأمین مینمود.
صفحه 16: