لباس محلی ایران

صفحه 1:


صفحه 2:
کننده: محدثه ی 

صفحه 3:
لیاس محلی ا دس ‎leet)‏ ی لته رورا لباسلتا نا را ( ار اشر دس اسلام ‎Glia Last DLL Tb‏ ا ‎١|0٠٠ ٠٠‏ | اي آارام بااستاي انز کسیر تا کنولا 000 اس لسك و موم پوشلیل از ‎LL‏ بالسئان لبا ‎al Hl bee] bod DICT Mas ee‏ او او ۱ که مي نوان اطلاعاني دررابظه با سير تحول تاريخي/, ار تا تیال سافب ‎dle le Lele‏ .نساجي و پارچه بافو 

صفحه 4:
net Hea 1 1 |" ‏الا‎ | ‘li 

صفحه 5:
آن ها لباسي به تام «کندیس» به تن مي کردند که از پشم, کنان و ابرپشم تهیم مي ‎se‏ ار اس یلا ۷ آلستین للانل مشاه که تم صولات ا 30 ا ترا كي كشا دالمن للنأ لباس ]5 ‎LM!‏ شکم یال ‎ete‏ سورد و له شکل بيلي هایب منظم درامي اصد. دز زیر اپن لباس! پیراهن و شلوار زیر و جوراب مي پوشیدند. براساس اعتفاد پژوهش گران, اين نخستین باراست كه در تاريع, لياس زير, آن هم از نوع جوخته لدم آن مطرح شدم .است 

صفحه 6:


صفحه 7:
۸ پیراهن عربیتارشده 

صفحه 8:


صفحه 9:


صفحه 10:


صفحه 11:


صفحه 12:


صفحه 13:
کرد حر »سا ‎ -‏ 

صفحه 14:


صفحه 15:


صفحه 16:


صفحه 17:


صفحه 18:
توکس 

صفحه 19:
لباس مردان روستايي و عشاا با تغسرابٌ بسيا واه ده و لاسر هاایتادلات اه اشت ۱ استفادط ار بل از دز تیان آهاي الوم مجلم ‎pean‏ از مراد دوع قال شید از خم لز لز/هراها ا ‎ae a‏ لا سا لقن مرن اسر بلس ترا بدا میات ا ۱۱۱۱ ۱۱2 کلاه با ‎alsa bth‏ ل با سك و ۱۱۰۱ لو کلاه نز د کردها؛ عمامه نزد سلیستانی) ها از |اهمبت زرباد؟ خو و ار ل لذن از جطله خال کولی لشبانی, [گونه‌ها۱ ‎Mi)‏ ودست هال ‎al.‏ لذن در جوامع عشايري اشت! هم ‎ol cuir‏ لورالاث دراكو ‎١!‏ !متاك إمرى يا آدال ل طناسلك |إعشائر ارشاط دارد. نوغ پاررچه, دوخت, تا ناك الواع بلإؤشاك وازبؤرهاي زبانه ار نزذ ابلإك و علتباير / تنو جور دار است.دزبازه وشات طر دم شه ری ۱ بیان نیز (edb [List| ss a ed ‏كفيثر‎ » vol ‏شلوا‎ دان به د /عدء الوشيدن اكت ‎(pluto | oly‏ دز ور هاء بف ‎Lael‏ بزاسشت ‎aE 5‏ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ ‎ 

صفحه 20:


صفحه 21:


بسم به نام خداوند بخشنده الله ومهربان رحمن رحیم تهیه کننده:محدثه ☺السادات،سارادرویش لباس محلی ایران پوشش زن و مرد ايراني ازجمله مسايلي است كه از دوران باستان در ايران داراي اهميت بوده و در شرع مقدس اسالم نيز برآن تأكيد بسيار شده است .پوشش ايراني از ابتداي تاريخ باستاني اين كشور تا كنون دست خوش تحوالت جدي نشده و مفهوم پوشش از زمان باستان به اين سو در فرهنگ ايراني حفظ شده است .بررسي پوشاك از اين لحاظ اهميت دارد كه مي توان اطالعاتي دررابطه با سير تحول تاريخي, زيبا شناسي ,اعتقادات ,طبقات اجتماعي و پيشرفت صنعت به ويژه .نساجي و پارچه بافي يك قوم يا تمدن كسب كرد به طوركلي عوامل موثر بر فرم لباس ها درجوامع مختلف عبارتند از-1 : شرايطجغرافيايي و محيطي و آب و هوا -2نحوه زندگي و اسكان و اوضاع اجتماعي -3جنگ ها و اوضاع سياسي و نوع حكومت -4شرايط و اوضاع اقتصادي و پيشرفت هاي تكنولوژي -5اعتقادات مذهبي و آداب و رسوم -6نظام طبقاتي حاكم بر جامعه -7روابط فرهنگي ,اقتصادي و سياسي با سرزمين هاي مجاور.پوشاك ايرانيان در زمان 550 قبل از ميالد تا دوران جنگ هاي صليبي، ادامه لباس بابلي ها و آشوري ها و .بسيارمتنوع و گوناگون بود آن ها لباسي به نام «كنديس» به تن مي كردند كه از پشم ،كتان و ابريشم تهيه مي شد .كنديس موجود در اين دوران لباسي بود با آستين هاي گشاد كه به صورت پيلي هايي منظم در پشت بازو قرار مي گرفت .دامن اين لباس در جلو شكم يا در زير پهلوها چين مي خورد و به شكل پيلي هايي منظم در مي آمد .در زير اين لباس، پيراهن و شلوار زير و جوراب مي پوشيدند .براساس اعتقاد پژوهش گران ،اين نخستين باراست كه در تاريخ ،لباس زير ،آن هم از نوع دوخته شده آن مطرح شده .است البته دراين زمينه ترديدهايي نيز مطرح شده ولي آن چه مسلم است اين كه در 1350قبل از ميالد به شهادت آثاري كه از تمدن عيالمي به دست آمده ،ايرانيان «لباس كامل» به تن مي كرده اند. لباس كامل متشكل از يك دامن بلند و تن پوشي با آستين هاي بلند بوده كه بر تن پيكره هاي پادشاهان و ملكه هاي عيالمي يافت شده است. مردان بلند پايه اجازه داشتند كنديس بر تن كنند كه آن را نيز پادشاه هديه مي داد .كنديس به رنگ بنفش مايل به آبي بود و تزييناتي به رنگ سفيد و نقره اي داشت در حالي كه كنديس گروه هاي اجتماعي پايين تر، سرخ رنگ بود .اين رنگ قرمز ساردي نام داشت و از شكوفه لباس مردان روستايي و عشايري با تغييرات بسياري رو به رو بوده و بيش تر لباس ها يك دست شده است .استفاده از بلوز و شلوار در لباس هاي بومي و محلي مشهود است؛ بيش تر شلوارها گشاد و چين‌دار دوخته مي‌شوند و برخي از پيراهن‌ها مانند پيراهن مرد بلوچ ،بلند تا سر زانوست .پيراهن مردان نيز بيش تر به صورت گشاد دوخته مي‌شود و استفاده از كاله يا عمامه يا عرق‌چين نيز معمول است. عرق‌چين نزد مردان بلوچ ،كاله نزد كردها ،عمامه نزد سيستاني ها از اهميت زيادي برخوردار است .تزيين بدن ،از جمله خال كوبي پيشاني ،گونه‌ها ،زيرلب و دست ها، نوع رايج تزيين بدن در جوامع عشايري است .هم چنين آويختن زيورآالت در گوش و بيني ،گلو و دست و پا ،با مفاهيم رمزي يا آداب و مناسك عشاير ارتباط دارد .نوع پارچه ،دوخت ،تزيين و نام انواع پوشاك و زيورهاي زنانه در نزد ايالت و عشاير از تنوع چشم گيري برخوردار است.درباره پوشاك مردم شهري امروز ايران نيز مي‌توان گفت كه با تغيير كلي كه در پوشش مردان به وجود آمد ،پوشيدن كت و شلوار ،پيراهن ،كفش و پالتو در زمستان در شهرهاي بزرگ ايران معمول است و اكنون ظاهر شدن در انظار عمومي بدون كاله ،ناپسند نيست .پوشش زنان شهري نيز در ايران در مقايسه با قديم تفاوت هايي دارد ولي اصل پوشش كه از ايران .باستان به اين سو رعايت مي شده هم چنان پا برجا و استوار است باتشکراز زحمات سرکاره خانم توکلی پایا ن