مسجد امام اصفهان

مسجد امام اصفهان

اسلاید 1: بسمه تعالی

اسلاید 2: مسجد امام (شاه عباسی) در ضلع جنوبی میدان نقش جهان قرار گرفته است. در حالی که سردر جلو خان مسجد در امتداد ضلع جنوبی میدان است؛ صحن وشبستان یا کل بنای مسجد با چرخش 45 درجه نسبت به ضلع جنوبی و میدان و 31 درجه نسبت به جنوب به سمت «قبله» توجیه شده است. همین جابه جایی سردر و گنبد مسجد سبب شده است که از نقطه ی مقابل از سمت غرب میدان به نظر می رسد که مسجد دارای چهار گلدسته است؛ زیرا دو گلدسته ی سردر و دو گلدسته ی گنبد در امتداد ضلع میدان قرار می گیرند. در حالی که از سمت شرق میدان این دو بر یکدیگر منطق می شوند و به نظر می رسد که مسجد دارای دو گلدسته است. دالان ورودی مسجد چون مدار فضایی، جلوخان را به صحن داخلی مسجد پیوند می دهد و نمازگزار با حرکت در دالان مسجد میزان این چرخش را احساس نمی کند؛ ولی با کمال تعجب پس از عبور از دالان، درست رو به روی سردر، شبستان مسجد ظاهر می شود! پروفسور پوپ، در این مورد چنین نوشته است: «این درگاه بیرونی آن طوری که طرح و موقع میدان ایجاب می کرد، رو به سوی شمال نهاده شده، لیکن چون محور اصلی مسجد می باید متوجه قبله (از شمال شرقی به جنوب غربی) باشد، ضرورت داشت تا برای رفع هر ناهنجاری این تطبیق دشوار انجام پذیرد. از میان درگاه بیرونی شخص وارد دهلیز بزرگی می شود. این نوع دهلیز از زمان های بسیار دور یکی از ویژگی های بناهای بزرگ ایران بوده است. این دهلیز دایره وار است و از این رو جهت به خصوصی ندارد، بنابراین می تواند مبدأیی باشد که محور بنا بر مدار آن بگردد. این دهلیز به داخل ایوان بلند طاق دار شمالی باز می گردد و از میان اعماق پر سایه این درگاه است که ناگهان شخص در برابر صحن روشن و آفتابی مسجد به درون جهانی دیگر مملو از شکوه قدم می نهد که حواس آدمی رادر خود متمرکز می سازد». (پوپ، 254) این نحوه ی قرارگیری، معنای فضایی رازگونه ای به معماری مسجد و اجزای آن بخشیده است. البته این چرخش یک الزام آیینی است، تا محراب مسجد به سمت قبله توجیه شود؛ لیکن این عمل آن چنان هنرمندانه و استادانه انجام پذیرفته که استادان و دانشجویان معماری از این طرح و معنای فضایی آن در شگفتی می مانند! «صورت بندی فضایی مسجد امام از سه صحن و چهار ایوان عمده و هفت فضای داخلی ترکیب شده است. صحن اصلی از خلال ایوان های درون گنبدخانه ها به نوبه ی خود به صحن های جنبی باز می شود. صحن های فرعی غربی و شرقی فضای دواشکوبه ای و هماهنگ با تناسبات صحن اصلی هستند. این صحن ها هر یک خلوتی هستند دنج و سایه دار و محل تفکر و سکنیت و آرام دلی.

اسلاید 3: مسجد شاه یا مسجد امام که به مسجد جامع عباسی نیز شهرت دارد یکی از مساجد میدان نقش جهان اصفهان است که در طی دوران صفوی ساخته شد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به‌شمارمی‌رود. :مسجد امام

اسلاید 4:

اسلاید 5:

اسلاید 6: این مسجد که در ضلع جنوبی میدان نقش جهان قرار دارد در سال ۱۰۲۰ هجری به فرمان شاه‏ عباس اول در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع شده و تزئینات و الحاقات آن در دوره جانشینان او به اتمام رسیده است.

اسلاید 7: سبک معماری این بنا به شیوه اصفهانی استمعمار مهندس آن استاد علی‌اکبر اصفهانی ناظر ساختمان محب‌علی بیک الله خوشنویسان :علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمد رضا امامیمحمد صالح امامی در آن کتیبه نگاری کرده‌است

اسلاید 8:

اسلاید 9: اين بنا نمایانگر اوج یک هزار سال مسجد سازی در ایران است.

اسلاید 10:

اسلاید 11: 1. ارتفاع گنبد عظیم مسجد شاه ۵۲ متر 2. ارتفاع مناره‏های داخل آن ۴۸ متر 3. ارتفاه مناره‌های سردر آن درمیدان نقش جهان ۴۲ متر 12234. در دو زاویه جنوب غربی و جنوب شرقی دو مدرسه به طور قرینه قرار دارد که مدرسه زاویه جنوب شرقی را که حجره‌هایی نیز برای سکونت طلاب دارد، مدرسه ناصری و مدرسه زاویه جنوب غربی را سلیمانیه می‌نامند5. ارتفاع ایوان بزرگ جنوبی مسجد ۳۳ متر است 4456. این مسجد عظیم دارای دو شبستان قرینه در اضلاع شرقی و غربی صحن است. یکی از این شبستانها (شبستان شرقی) بزرگتر اما ساده و بی‌تزیین است و دیگری (شبستان غربی) کوچکتر است اما تزییناتی با کاشیهای خشت هفت رنگ دارد و محراب آن نیز از زیباترین محرابهای مساجد اصفهان است.

اسلاید 12: ارتفاع ایوان بزرگ جنوبی مسجد ۳۳ متر است و دو مناره در طرفین آن قرار گرفته‌اند که ارتفاع هر یک از آنها ۴۸ متر است. این دو مناره با کاشی تزیین شده‌اند و نامهای محمد و علی به طور تکراری به خط بنایی بر بدنه آنها نقش بسته است. گنبد بزرگ مسجد تزئینات جالبی از کاشیکاری دارد و نیز داری کتیبه‌ای به خط ثلث سفید بر زمینه کاشی خشت لاجوردی است

اسلاید 13: از نکات جالب در مسجد انعکاس صوت در مرکز گنبد بزرگ جنوبی است. قطعات بزرگ سنگ‌های مرمر یکپارچه و سنگابهای نفیس، از دیگر دیدنیهای جالب این مسجد است

اسلاید 14: گنبد با عظمت و رفيع مسجد كه به صورت دوپوش ساخته شده، بر روي اين صحن قرار دارد. اين گنبد را بزرگ‌ترين و پركارترين و استادانه‌ترين آثار معماري قرن يازده هجري مي‌دانند

اسلاید 15:

اسلاید 16: در پای دیوار شمالی صحن غربی (شمال غربی)، تخته سنگی مربع (مکعب) نصب شده است که «سنگ ساعت» یا «آفتاب نما» نام دارد و شیخ بهایی آن را طوری در آن محل نصب کرده است که در طول روز در برابر تابش آفتاب، سایه ی کاهنده ای بر زمین می اندازد و چون خورشید در نیم روز به اوج خود می رسد، سایه ها از هر جهت محو می گردند. سنگ ساعت از دو بخش تشکیل شده است: یکی سنگ مستطیل شکل(در واقع ذوزنقه) به ابعاد (7+)67+123 سانتی متر با ارتفاع 24 سانتی متر که از سنگ مرمریت سفید / خاکستری تراشیده شده و کاملاً معلوم است که آن را به تازگی ساخته اند و به جای سنگ قدیمی (که احتمالاً به علت فرسودگی شکسته است)، نصب کرده اند. نشانه ی فرسودگی در سنگ مثلثی مجاور آن نیز قابل مشاهده است. دیگری سنگ مثلث شکلی از جنس گرانیت است که در لبه ی شمال غربی سنگ اصلی نصب شده و مجموعاً یک ذوزنقه ی قائم الزاویه را تشکیل می دهند. سنگ ها طوری در کنار یکدیگر قرار گرفته اند که ضلع شمالی آن ها کاملاً به دیوار چسبیده است و بدنه ی شمالی سنگ و سایه ی آن قابل رؤیت نیست. همان طور که گفته شد، در تمام روزهای سال در هنگام نیم روز (لحظه ی ظهر) اشعه ی آفتاب بر بدنه ی شرقی (جنوب شرقی) و غربی (شمال غربی) این سنگ ذوزنقه ای مماس می تابد و در آن لحظه، سنگ هیچ گونه سایه ای در سه وجه شرق و غرب و جنوب ندارد. وجه شمالی سنگ نیز که به دیوار چسبیده و بالطبع سایه ی آن پدیدار نمی شود.

اسلاید 17:

اسلاید 18: راز سنگ آفتاب نما  در همین جا لازم است ارقام مربوط به اندازه و ابعاد سنگ و همین طور راجع به اندازه ی زوایای موقعیت مسجد و میدان نسبت به جهات جغرافیایی و نسبت به همدیگر ارائه شود . در نقشه ی کلاوس هروگ (15: 1376) که در آن مجموعه ی میدان نقش جهان و ابنیه ی وابسته به آن ترسیم شده است، ابعاد و اندازه های زیر به دست می آید: - اندازه ی زاویه ی جهت میدان نقش جهان به سمت جنوب شرقی: 14 درجه - اندازه ی زاویه ی جهت میدان نقش جهان با مسجد: 45 درجه - اندازه ی زاویه ی جهت مسجد امام با شرق و غرب: 31 درجه برابر با اندازه ی قبله (فرضی) این اندازه با اندازه های واقعی که امروزه به وسیله اندازه گیری نقشه های جغرافیایی دقیق قابل محاسبه است، تفاوت دارد. این تفاوت ها به شرح زیر است: (زنوزی، 1387) - اندازه ی زاویه ی جهت میدان نقش جهان به سمت جنوب شرقی: 49/11 درجه - اندازه ی زاویه ی جهت میدان نقش جهان با مسجد امام: 83/44 درجه - اندازه ی زاویه ی قبله (جنوب غربی) در محل مسجد امام: 03/44 درجه همین اندازه ها نیز با اندازه گیری دیگر تفاوت دارند. اندازه ی زاویه ی جهت میدان نقش جهان به سمت جنوب شرقی بر اساس نقشه ی سازمان نقشه برداری و گیتاشناسی: بین 17 تا 18 درجه - اندازه ی زاویه ی قبله در مرکز شهر اصفهان بر اساس محاسبات دکتر ایرج ملک پور، محمدرضا ضیاء (1375: 65): 02/46 درجه (در این محاسبات طول جغرافیایی اصفهان 40/51 و عرض آن 40/32 در نظر گرفته شده است) - این تفاوت ها در اندازه ها به تناسب میزان دقت ابزارهای اندازه گیری تغییر می کند. پرداختن به چگونگی این تفاوت مانع یافتن جواب درست خواهد شد و ذهن خواننده را از اصل مطلب منحرف می سازد. اندازه های مورد عمل برای طراحان میدان و مسجد و سنگ، همان اندازه هایی است که بر روی زمین به عنوان واقعیت عینی (نه واقعیت ریاضی) قابل مشاهده و اندازه گیری است. یعنی اندازه هایی که ملاک عمل طراحان بوده است. (در نقشه مندرج است) بنابراین ما نیز بر اساس همان اندازه ها موضوع را مورد بررسی قرار می دهیم: اما همین اندازه ها در یک جا یعنی در اندازه ی زوایای سنگ ساعت برای انطباق با زاویه ی تابش آفتاب (در اصفهان) دچاراختلال می گردد. در این

اسلاید 19: جا، اندازه های ریاضی، به محل مساله کمک خواهند کرد. ابعاد سنگ مثلثی 51×73×89 و زوایای آن 90، 55 و 35 درجه است. پس از بررسی چگونگی جهت گیری هر سه عنصر سنگ، مسجد و میدان نسبت به چهار جهت اصلی، علت بی سایه شدن سنگ ساعت یا «آفتاب نما» را می توان چنین تحلیل کرد: جهت گیری سنگ و مسجد به طرف قبله با زاویه ی 31 جنوب غربی و 45 نسبت به میدان، سبب شده است که خورشید در هنگام نیم روز (در تمام فصول سال علی رغم تغییر ارتفاع نیم روزی خورشید) همواره با زاویه ی 1/122 درجه به بدنه ی جانبی سمت غربی سنگ اصلی (مستطیل شکل) بتابد، و دو سطح جانبی A و B یعنی سطح جنوب غربی و جنوب شرقی و سنگ کاملاً روشن و بدون سایه بمانند. در حالی که بدنه ی شمال شرقی (C) و شمال غربی (D) هر کدام به دلیل زاویه ی تابش خورشید در آن جهت، دارای سایه هستند. الف) سایه ی بدنه ی شمال شرقی (بدنه ی C) حاصل ارتفاع نیم روزی خورشید در آسمان است که بر حسب روزهای مختلف سال بلند و کوتاه می شود؛ در نتیجه هیچ گاه این وجه از سنگ در هنگام نیم روز بدون سایه نخواهد بود. شیخ بهایی برای بی سایه کردن این وجه از سنگ در هنگام نیم روز وجه شمالی سنگ را (که ضرورتاً دارای سایه است) به دیوار مقابل چسبانیده و عملاً سایه را به وسیله ی دیوار پوشانیده است تا بالطبع پدیدار نشود! ب) بدنه ی شمال غربی سنگ (بدنه ی D) نیز در نیم روز هر روز از سال به علت ارتفاع نیم روزی خورشید از یک سو، وجهت قرار گیری سنگ ( 36 یا 35 به سمت جنوب غربی) و جهت تابش آفتاب ( 122) همواره در هنگام نیم روز تمام روزهای سال کم و بیش دارای سایه است. اندازه ی سایه ی جانبی سنگ اصلی برابر است با ، که اندازه ی h در روزهای مختلف یکسان است. هیچ گاه در هنگام نیم روز گریزی از آن سایه نیست. اندازه ی سایه ی h برابر است با: سامتی متر51= (طول ضلع مقابل) 73×7/0 نکته ی مهم: برای قرار گرفتن وتر مثلث در راستای نصف النهار، زاویه ی 31 کفایت نمی کرده است. بنابراین طراح سنگ مجبور شده است اندازه ی زاویه ی رأس مثلث را به 36-35 درجه افزایش دهد و در مقابل برای جفت و جور شدن سنگ در کنار دیوار، تغییراتی نیز در اندازه ی زوایا و ابعاد آن اعمال نماید: از جمله زاویه ی مقابل زاویه ی رأس مثلث را از 90 درجه به 93 درجه افزایش داده تا جمعاً زاویه ی 126 در راستای نصف النهار تشکیل گردد و آفتاب نیم روزی بر بدنه ی آن مماس گردد.

اسلاید 20: در این جا نیز شیخ برای بی سایه کردن این وجه از سنگ (وجه شمال غربی) سنگ مثلثی شکل را درست به اندازه ی بلندترین اندازه ی h (51سانتیمتر) ساخته و در کنار سنگی اصلی نصب نموده است، به طوری که تمامی سطح سایه در هنگام نیم روز پوشانده شده و تابش آفتاب با زاویه ی 126 بر بدنه ی خارجی سنگ مثلث (در جهت شمال غربی) و درست در جهت نصف النهار محل مماس گردد. در هنگام مماس شدن اشعه ی خورشید بر بدنه ی شمال غربی، بخش مثلثی سنگ ذوزنقه، هنگام ظهر شهر اصفهان به شمار می رود. هر ذهن هوشمند برای پیدا کردن جواب مساله تلاش می کند تا با بررسی اندازه های سایه و آفتاب و وجوه ریاضی و فیزیکی آن جواب مسأله را پیدا کند؛ در حالی که شیخ بهایی سعی نموده است با پنهان کردن سایه، موضوع قابل بررسی را از «صورت مسأله» حذف، و معمایی را طراحی نماید که تاکنون کسی به راز آن پی نبرده است! سنگ مثلثی شکل درست به اندازه ی سایه ای درست شده است که عیناً در هر نیم روز در کنار سنگ اصلی تشکیل می گردد و با قرار دادن سنگ مثلثی بر روی سایه، عملاً آن را از نظرها پنهان کرده است. در واقع سایه را با سنگ پوشانیده است. به احتمال قریب به یقین عملاً ابعاد سایه ی سنگ اصلی را با گچ روی زمین (یا روی کاغذ) رسم نموده و سنگی به اندازه ابعاد آن تراشیده و در همان محل (رسم شده) نصب نموده اند. این عمل نیازی به محاسبات ویژه نداشته و عملاً به درستی با نصف النهار محل منطبق شده است. اما معمایی را برای اهل حساب و هندسه مطرح ساخته است که تا به امروز به صورت راز باقی مانده است! در این بررسی علاوه بر مساله ی سنگ ساعت، ضرورتاً تعدادی مساله در میدان نقش جهان و مسجد امام و شیخ لطف الله مطرح شد که همگی به گونه ای دراین بررسی دخیل بودند، هر چند جواب مسأله در تحلیل ریاضی و منطقی تابش آفتاب نبود. مع هذا بدون بررسی آن ها، جواب مساله قانع کننده به نظر نمی رسید. بررسی راز سنگ ساعت مسجدامام (شاه عباسی) این ارزش را داشت تا یک بار دیگر به رازهای مساجد اطراف میدان نقش جهان توجه کنیم و به کسانی که این رازها را برای ما گشوده اند، آفرین بگوییم.

اسلاید 21: سنگ ابها

اسلاید 22: نور در معماری مسجد امام

اسلاید 23:

اسلاید 24: مقرنس کاری و کاربرد سازه ای آن

اسلاید 25:

اسلاید 26: معماری داخلی مسجد امام

اسلاید 27:

اسلاید 28: کاشیکاری های مسجد امام