صفحه 1:
بسم الله
الرحمن الرحيم
اهورا امانی
موضوع تحقیق : پروین اعتصامی ؛ شاعر معاصر ایران
صفحه 2:
صفحه 3:
>7 0 زندكينامه 0020100
* يروين اعتصامى ( متولد ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ برابربا ۱۷ مارس
كر تبريز ) فرزند يوسف اعتصامی (اعتصامالملک
آشتیانی) فرزند میرزا ابراهیم آشتیانی فرزند ملا حسن
فرزند ملا عبدالّه فرزند ملا محمد فرزند ملا عبدالعظیم
آشتیانی می باشد. مادرش اختر فتوحی (درگذشتق 0۳۳۹۵۲
فرزند میرزا عبدالحسین ملقب به مقَدّم العدلله و متخلص به
« شوری » از واپسین شاعران دوره قاجا اهل تبريز و
آذربایجانی بود . وی تنها دختر خانواده بود و چهار برادر
داشت. نام اصلی او "رخشنده " است.
a ۳ و
صفحه 4:
يوسف اعتصامى؛ پدر پروین نویسنده و مترجم بود. وی در آن زمان
ماهنامه ادبی«بهار»رامنتشر
او در سال ۱۲۹۱ به همراه خانوادهاش از تبریز به تهران مهاجرت
کرد؛ به همین خاطر پروین از کودکی با مشروطهخواهان و
چهرههای فرهنگی آشنا شد و ادبیات را در کنار پدر و از استادانی
چون دهخدا و ملک الشعرای بهار آموخت. در دوران کودکی؛
زبانهای فارسی و عربی را زیر نظر معلمان خصوصی در منزل
آموخت. وی به مدرسه آمریکایی 8۲۳۱۴ 8۵۸۱ ایران
کلیسا( می رفت و در سال ۱۳۰۳ تحصیلاتش را در آنجا به اتمام
رسانید. سپس مدتی در همان مدرسه به تدریس زبان و ادبیات
eld yp FE AE | و
2
صفحه 5:
ee
0
بروين در نورْده نير مأه 1117 با پسر عموی پدرش «فضل ال"
همايون فال» ازدواج كرد و جهار ماه يس از عقدوازدواج به
كرمانشاه و خلنه شوهر رفت. شوهر يروين از افسران شهربانى و
هنكام وصلت با او رئيس شهربانى كرمانشاه بود. اخلاق نظامى او
با روح لطيف و آزاده بروين مغايرت داشت. او كه در خانهلى سرشار
از مظاهر معنوی و ادبی و به دور از هر كونه الودكى يرورش يافته
بودء يس از ازدواج. ناكهان به خانهاى وارد شد كه يك دم از بساط
عيش و نوش خالى نبود و طبيعى است همراهى اين دو طبع
سخالف تمیتوانست فوام. بلید و سراتجام لین اتخولج ناهمكون بد
جدلیی کشید و پروین پس از دو ماه و نیم اقامت در خلنه شوهر با
1 گذشتن از مهریه اش در مرداد ماه ۱۳۱۴ طلاق گرفت. .۰
صفحه 6:
*#با این همه او تلخی شکست را با خونسردی و
متائت شگفت آوری تحمل کرد و تا پایان عمر از
لن سخنی بر زبان نیاورد و شکایتی ننمود. در
سالهای ۱۳۱۵ و ۱۳۱۶ در زمان ریاست دکتر عیسی
صدیق بر دانشسرای عالی» پروین به عنوان مدیر
کتابخانق آن» مشغول به کار شد. او ۳۵ سال داشت
که درگذشت.
i ۲ | >
صفحه 7:
TS 7۹
دی ماه ۱۳۱۲ در سن ٩۳ سالگی؛ ضربه هولناک دیگری به روح حسان
کرد ولی مرگ پدرش در
او وارد کود که عمق آن را در مرثیهای که در سوگ پدر سرودهاست. به خوبی میتوان احساس کرد
«پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل 4
«تيشه اى بود که شد باعث ویرانی من»
پروین اعتصامی عاقبت در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ (۶ آوریل ۱۹۶۱) در سن ۳۵ سالگی بر اثر
ابتلا به بیماری حصبه در تبهران درگذشت و در حرم حضرت فاطمه معصومه (ع) در قم در مقبرة
خانوادگی به خاک سپیده شد. پروین برای سنگ مزار خود نیز قطعه اندوهباری سروده که هم
اكنون بر لوح نماینده مرقدش حک شده است.
اینکه خاک سیهش بالین است اختر جرخ ادب بروين
گر چه جز تلخی, ز ایام ندید هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آن همه گفتارامروز سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به.که ز وی یاد کنند دل بی دوست دلی غمگین است
خاک در دیدهه بسی جان فرساست سنگ پر سینه بسی سنگین است
هر که را چشم حقیقت بين أشنت
بیند این بستر وعیرت گید اهر
هر که باشی و ز هر جا برسى آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد چون بدین نقطه رسید مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند چارهتسلیم و ادب ؛ تمکین است
زادن و كشتن و بنهان كردن دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آنکس که در این محنت گاه خاطری را سبب تسکین
صفحه 8:
**دیوان پروین» شامل ۲۳۸ قطعه شعر میباشد که از آن میان
۵ قطعه به صورت مناظره است.
صفحه 9:
سس
=
a
ممنون از توجه شما
a Thanks
سنوت یی ۳
بسم اهلل الرحمن الرحيم
اهورا اماني
موضوع تحقيق :پروين اعتصامي ؛ شاعر معاصر ايران
زندگي نامه
پروین اعتصامی ( متولد ۲۵اسفند ۱۲۸۵برابر با ۱۷مارس
۱۹۰۷در تبریز ) فرزن####د یوس####ف اعتصامی (اعتصامالملک
آشتیانی) فرزند م##یرزا اب##راهیم آش##تیانی فرزن##د مال حس##ن
فرزند مال عبداهلل فرزند مال محم##د فرزن##د مال عب##دالعظیم
آشتیانی می باشد .مادرش اختر فتوحی (درگذشتٔه )۱۳۵۲
فرزند میرزا عبدالحسین ملقب به ُم قِعلا مّدداله و متخلص به
« شوری » از واپسین ش###اعران دوره قاجار ،اه###ل تبریز و
آذربایجانی بود .وی تنها دختر خانواده ب##ود و چهار ب##رادر
داشت .نام اصلی او "رخشنده" است.
یوسف اعتصامی ،پدر پروین نویسنده و مترجم بود .وی در آن زمان
ماهنام##############################ه ادبی«بهار»رامنتشرمیکرد .
او در سال ۱۲۹۱به همراه خانوادهاش از تبریز به ته###ران مهاجرت
کرد؛ ب###ه همین خ###اطر پ###روین از ک###ودکی با مشروطهخواهان و
چهرههای فرهنگی آشنا شد و ادبیات را در کنار پ##در و از اس##تادانی
چون دهخ##دا و مل##ک الش##عرای بهار آم##وخت .در دوران ک##ودکی،
زبانهای فارسی و عربی را زیر نظر معلمان خصوص###ی در م###نزل
آموخت .وی به مدرسه آمریک##ایی ) IRAN BETHELای##ران
کلیسا( می رفت و در سال ۱۳۰۳تحصیالتش را در آنجا ب###ه اتمام
رسانید .سپس مدتی در همان مدرسه ب###ه ت###دریس زبان و ادبیات
انگلیس########################ی پ########################رداخت.
پروین در نوزده تیر ماه ۱۳۱۳با پسر عموی پ##درش «فض##ل اهلل
همایون ف###ال» ازدواج کرد و چهار ماه پس از عق###دوازدواج ب###ه
کرمانشاه و خانه شوهر رفت .شوهر پ##روین از افسران ش##هربانی و
هنگام وصلت با او رئیس شهربانی کرمانشاه بود .اخالق نظ##امی او
با روح لطیف و آزاده پروین مغایرت داشت .او که در خانهای سرشار
از مظاهر معنوی و ادبی و به دور از هر گونه آلودگی پرورش یافت##ه
بود ،پس از ازدواج ،ناگهان به خانهای وارد شد که یک دم از بساط
عیش و نوش خ##الی نب##ود و طبیعی اس##ت همراهی این دو طب##ع
مخالف نمیتوانست دوام یابد و سرانجام این ازدواج ن##اهمگون ب##ه
جدایی کشید و پروین پس از دو ماه و نیم اقامت در خانه شوهر با
گذشتن از مهریه اش ،در مرداد ماه ۱۳۱۴طالق گرفت.
با این هم###ه او تلخی شکس###ت را با خونسردی و
متانت شگفت آوری تحمل کرد و ت####ا پایان عمر از
آن س##خنی ب##ر زبان نیاورد و ش##کایتی ننم##ود .در
سالهای ۱۳۱۵و ۱۳۱۶در زمان ریاست دکتر عیسی
صدیق بر دانشسرای عالی ،پروین ب##ه عن##وان م##دیر
کتابخانٔه آن ،مشغول به کار شد .او ۳۵سال داش##ت
که درگذشت.
سنگ مزار پروین اعتصامی
پروین به تشویق ملکالشعرای بهار در سال ۱۳۱۵دیوان خود را توسط چاپخانه مجلس منتشر
کرد ،ولی مرگ پدرش در دی ماه ۱۳۱۶در سن ۶۳سالگی ،ضربه هولناک دیگری به روح حساس
او وارد کرد که عمق آن را در مرثیهای که در سوگ پدر سرودهاست ،به خوبی میتوان احساس کرد
:
«پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل »
«تیشه ای بود که شد باعث ویرانی من»
پروین اعتصامی عاقبت در تاریخ ۱۵فروردین ۴( ۱۳۲۰آوریل )۱۹۴۱در سن ۳۵سالگی بر اثر
ابتال به بیماری حصبه در تهران درگذشت و در حرم حضرت فاطمه معصومه (ع) در قم ،در مقبرٔه
خانوادگی به خاک سپرده شد .پروین برای سنگ مزار خود نیز قطعه اندوهباری سروده که هم
اکنون بر لوح نماینده مرقدش حک شده است.
اینکه خاک سیهش بالین است اختر چرخ ادب پروین است
گر چه جز تلخی ،ز ایام ندید هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آن همه گفتارامروز سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به،که ز وی یاد کنند دل بی دوست ،دلی غمگین است
خاک در دیده ،بسی جان فرساست سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد هر که را چشم حقیقت بین است
هر که باشی و ز هر جا برسی آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد چون بدین نقطه رسید مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند چاره،تسلیم و ادب ،تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آنکس که در این محنت گاه خاطری را سبب تسکین است
دیوان پروین ،شامل 238قطعه شعر میباشد که از آن میان
۶۵قطعه به صورت مناظره است.
ممنون از توجه شما
Thanks