تاریخچه فیلم و دوبله در ایران

تاریخچه فیلم و دوبله در ایران

اسلاید 1: تاریخچه ترجمه فیلم و دوبله در ایران

اسلاید 2: تاریخچه زیرنویساولین فیلم شناخته شده توسط مخترح فرانسوی «لویی لو پرنس» در انگلستان در سال ۱۸۸۸ ساخته شده. این فیلم به نام «چشم انداز باغ روندهی» صامت بود.به دلیل صامت بودن این فیلم، لو پرنس از آهنگ استفاده کرد. از آنجایی که زبان یکی از بخش های اصلی فیلم برای ارتباط با مخاطب محسوب می شود، فیلم سازان باید راهی برای انتقال داستان پیدا می کردند.در سال ۱۹۰۳ میلادی روایت حماسی ادوین اس پورتر به نام «کلبه عمو تام» اولین استفاده زبان در فیلم را به تصویر کشید. به این کار «میان نویسی» می گویند، بین تصاویر متحرک فیلم نوشته قرار می گرفت. فیلم سازان با استفاده از این روش می توانستند داستانشان را تعریف کنند.در سال ۱۹۰۹ تروپ ایده ای داشت که در آن می گفت علاوه بر میان نویسی در فیلم می توانیم خطی را نیز در پایین صفحه نمایش قرار دهیم. به این تکنیک «زیرنویس» می گفتند.

اسلاید 3: زیرنویس در فیلم هازیرنویس سازی کم هزینه و آسان است. فیلم سازان با ترجمه زیرنویس به چندین زبان می توانند فیلم شان را جهانی کنند. با این حال در دهه ۱۹۲۰ فیلم سازان با مشکلات ارتباطی مواجه بودند. مخصوصا در سال ۱۹۲۷ میلادی با ابداع صدا ضبط شده به مشکل برخورده بودند. افراد از این طریق می توانستند صدای بازیگران را بشنوند.به این فیلم ها «فیلم های ناطق» می گفتند. این فیلم ها محدود به یک زبان بودند بنابراین در صادرات این فیلم ها به کشورهای دیگر مشکل ایجاد شده بود. فیلم های خارجی مخصوص گویشوران همان زبان بودند. بعد از آن «دوبله» ابداع شد. برای دوبله آنها باید فایل صدای مجزایی را ضبط می کردند و آنرا روی فیلم اصلی قرار می دادند. این کار هزینه زیادی را در پی داشت و کار پیچیده ای بود. فیلم سازان به ایده دیگری نیاز داشتند.بنابراین آنها دوباره زیرنویس را اختراع کردند در این حالت نوشته پایین صفحه قرار می گرفت و مغایرتی با تصویر نداشت. با توجه به این که آمریکا صنعت فیلم سازی را در سلطه خود قرار داد، فیلم های تولید شده غالبا انگلیسی بودند. زیرنویس نیز رواج پیدا کرد. این گرایش بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر شد زیرا اروپایی ها می خواستند سلطه آمریکاییها را کمتر کنند و فیلم های خودشان را وارد بازار کنند.

اسلاید 4: تاریخچه دوبله در تلویزیون ایراناز دو مطلب می‌توانیم مطمئن باشیم: اول این‌که تا زمان نمایش اولین فیلم ناطق (1927 م‌) سینما نوعی وسیله سرگرمی و شاید صنعتی فرض می‌شد و دوم این‌که مخترعان سینما می‌دانستند که اختراع آنها ناقص است، هر چند اولین فیلمبرداری‌های برادران لومیر به آغاز عصر سینمای «صامت» منجر شد، اما نکته همین جاست: سینمای صامت سینمایی بود که از صدا ـ در شکل کنونی آن ـ بی‌بهره بود و تلاش‌های مخترعانی مثل ادیسون برای ساخت دستگاه ضبط صوت، نشان می‌دهد که آنها در پی رفع این نقیصه بودند. دستگاهی نیاز بود که بتوان صدای فیلم را روی آن ضبط کرد؛ البته همان موقع هم آدم‌های عاقلی بودند که می‌فهمیدند بین صدای سر صحنه و صدایی که در استودیو روی فیلم آمده، از لحاظ کیفیت تفاوت‌های روشنی هست. چنین بود که چاپلین تنها سکانس ناطق در فیلم «عصر جدید» را در استودیو صداگذاری کرد. مسأله این بود ‌که یافتن راه حل مناسب برای صداگذاری قدری طول کشید. بعد از نمایش اولین فیلم ناطق، دوران جالبی آغاز شد. «بونوئل» تعریف می‌کند که چطور در هالیوود از هر فیلم، نسخه‌های متعددی به زبان انگلیسی، فرانسوی و اسپانیایی تولید می‌شد. برای این کار، فیلمنامه در اختیار بازیگرانی قرار می‌گرفت که انگلیسی، فرانسوی و اسپانیایی زبان بودند و هر گروه، فیلم را به زبان خود تولید می‌کرد (بونوئل / با آخرین نفس‌هایم) زیاد طول نکشید که تکنیک صداگذاری (دوبله) ابداع شد. از این طریق براحتی می‌شد گفتار مورد نظر را با کیفیت بهتر از صدای سر صحنه روی فیلم قرار داد.