عدس

صفحه 1:


صفحه 2:
‎La‏ سوء تفا ‏هم درباره عدس 

صفحه 3:
در رابطه با عدس باورهای غلطی رواج دارد که باید اصلاح شود. شاید این باورهای غلط. برخاسته از این دیدگاه طب جدید باشد که عدس منبع آهن و خونساز است! اما از نظر طب سنتی مصرف زیاد عدس تولید کننده خون سوداوی و غلیظ است و حتما بايد با مصلحات آن مثل انواع روغن ها یا گوشت های لطیف مصرف شود. البته متخصصان تغذیه نیز دربافته اند که خاصیت خونسازی خوب عدس فقط در کنار گوشت خود را نشان می دهد. 

صفحه 4:
مصرف عدس‌به شکل امروزی مخصوصابه صورت کنسرو که گاهی در برنامه روزانه جوانان وجود دارد اصلا توصیه نمی شود. جایگزین عدس از نظر طب سنتی «ماش » است که تا حد زیادی از برنامه غذایی ایرانیان کنار رفته و جای دارد که به سفره های ایرانی باز گردد. ماش به ویژه غذای بسیار خوبی برای فصل گرما است. البته عدس نیز خللی از فایده نیست و در برخی شرلیط و برای برخی مزاجها می تواند مفيد باشد اما مصرف زیاد آن برای هیچ مزاجی توصیه نمی شود. 

صفحه 5:
طبیعت عدس: در حرارت مایل به اعتدال و خشک است. ( در واقع پوست آن گرم در اول و لب آن سرد در اول است و لهذا آب مطبوخ پوست آن ملین و لب یعنی جرم مقشر آن قابض است). 

صفحه 6:
افعال و خواص عدس: * نفاخ و دير هضم؛ مصرف زیاد آن مولد خون سوداوی و سودا؛ موجب احتباس حیض؛ کاهنده نیروی جنسی؛ غلیظ کننده خون و مانع عبور خون از عروق باریک ؛ مضر برای معده های ضعیف. بواسیر و قولنج؛ * باعث دیدن خوابهای پربشان و تاریکی بینایی؛ سوزاننده خون و حتی در مصرف زیاد و طولانی مدت زمینه ساز ابتلاجه برخی سرطانها است. 

صفحه 7:
افعال و خواص عدس: آشامیدن ب پخته آن جهت امراض صدر و ریه و سرفه و درد سینه مفید است. (کوتاه مدت) * واگر بسیار خوب با سرکه پخته شود مقوی معده و بی نفخ می شود. * سوپ آن با روغن بادام جهت دوره نقاهت تب ها مفید است. (کوتاه مدت) 

صفحه 8:
مصلح عدس: مصلح آن بسیار پختن آن با روغن کنجد تازه و یا روغن گاو و یا روغن بادام ویا سرکه و با گوشت خوردن است. 0. ** همجنين يونه» مرزه» زعفران و كلير از ديكر مصلحات عدس است.