عقد اجاره
اسلاید 1: بسم الله الرحمن الرحیمعقد اجاره چه نوع عقدی است؟
اسلاید 2: آرزوی داشتن خانهای مستقل که به نام خود آدمی باشد، همواره با موانعی بزرگ مانند قیمت بالای مسکن از یک‌سو و ناتوانی مالی انسان از سوی دیگر روبه‌رو بوده است. از این رو روش‌های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است تا انسان‌ها بتوانند در عین حال که خانه‌ی مستقلی ندارند، سر پناهی برای خود و خانواده‌شان فراهم کنند. یکی از رایج‌ترین و متداول‌ترینِ این روش‌ها انعقاد قراردادی به نام «اجاره» بوده و هست. این قرارداد که در عین رایج بودن، قدمتی طولانی نیز دارد مواد بسیاری از قانون مدنی را به خود اختصاص داده و قواعد آن در قانون مدنی و قانون روابط موجر و مستأجر مورد اشاره قرار گرفته است. در این نوشتار ماهیت این قرارداد و ویژگی‌های آن را تبیین خواهیم کرد.
اسلاید 3: ماهیت قرارداد اجارهاگر به قانون مدنی مراجعه کنید و به مواد مربوط به قرارداد اجاره خانه یا اجاره ملک تجاری نگاهی بیندازید، با تعریفی یک خطی که قانونگذار برای این قرارداد ذکر کرده است، روبه‌رو خواهید شد. درماده‌ی ۴۶۶ قانون مدنی عقد اجاره به‌عنوان عقدی تعریف شده است که در اثر آن، مستأجر مالک منافع عین مستأجره می‌گردد. بنابراین در قرارداد اجاره، مالکیت منافع به مستأجر انتقال پیدا می‌کند اما پیش از پرداختن به این موضوع که اصلا مقصود از مالکیت منافع چیست، لازم است به این نکته اشاره کنیم که قرارداد اجاره دارای چهار رکن اصلی است. این ارکان عبارتند از: مؤجر (مالک یا اجاره‌دهنده)؛ مستأجر (اجاره‌کننده)؛ عین مستأجره یا مورد اجاره (آنچه اجاره داده می شود)؛ اجاره‌بها (بهایی که اجاره‌کننده در قبال اجاره کردن پرداخت می‌کند).
اسلاید 4: مالک عین و مالک منافعهمان‌طور که ذکر شد اثر اصلی قرارداد اجاره، انتقال مالکیت منافع از موجر یا مالک به مستأجر است؛ یعنی پس از انعقاد قرارداد اجاره ملک، مستأجر مالک منافع مالی می‌شود که آن را اجاره کرده است اما مقصود از مالکیت منافع چیست؟برای پاسخ به این پرسش می‌توان اینگونه بیان نمود که هر مالی دو بُعد دارد؛ عین و منفعت. عین همان جنبه‌ی فیزیکی و محسوس مال است؛ چیزی که قابل لمس و مشاهده است اما منفعت یک مال، قابل مشاهده یا به‌عبارت بهتر محسوس نیست. اگر شخصی مالک عین یک مال باشد، اصولا مالک منافع آن هم هست و در این صورت می‌تواند هر نوع بهره‌ی دلخواه را از مال خود ببرد. اما در برخی مواقع نیز یک مال می‌تواند دو مالک داشته باشد؛ به‌گونه‌ای که یک نفر مالک عین مال بوده و دیگری مالک منافع آن باشد. در قرارداد اجاره هم مالی که به اجاره داده می‌شود در واقع دو مالک دارد که در آن موجر یا اجاره‌دهنده، مالک عین مال است و مستأجر، مالک منافع آن. در واقع مستأجر با مالکیت نسبت به منافع، بر آنچه اجاره کرده است تسلط پیدا می‌کند و می‌تواند از آن بهره ببرد. لازم به ذکر است که مالکیت نسبت به عین یک مال در درجه‌ی بالاتری قرار دارد و اختیارات بیشتری را نیز برای مالک فراهم می‌کند.
اسلاید 5: برای مثال شخصی که مالک عین یک مال است می‌تواند آن را بفروشد یا به شخص دیگری اجاره دهد اما مستأجر که مالک منافع است، نمی‌تواند مورد اجاره را بفروشد بلکه صرفا می‌تواند آن را به دیگری اجاره بدهد مگر اینکه اجاره‌دهنده در قرارداد چنین حقی را از او سلب کرده باشد. در واقع چنانچه مالک یا اجاره‌دهنده، حق اجاره دادن ملک را از مستأجر سلب نکند و چنین چیزی در قرارداد مورد اشاره قرار نگیرد، مستأجر می‌تواند مالی را که اجاره کرده است به شخص دیگری اجاره دهد. بنابراین حق اجاره دادن هم حقی برای مستأجر است که می‌تواند توسط مالک از وی سلب شود.در صورتی که شخصی مال خود را اجاره دهد، با توجه به اینکه مالکیت منافع آن را به شخص دیگری واگذار کرده است، میزان اختیارات وی نسبت به مال خود کمتر می‌شود؛ برای مثال پس از انعقاد عقد اجاره، مالک موظف است مورد اجاره را به اجاره‌گیرنده تحویل بدهد و نباید کاری کند که در بهره‌بردن و استفاده کردن مستأجر از مال مورد اجاره، مانع ایجاد شود.
نقد و بررسی ها
هیچ نظری برای این پاورپوینت نوشته نشده است.