هایپوکسی و روش های اکسیژن رسانی

هایپوکسی و روش های اکسیژن رسانی

اسلاید 1: هایپوکسی و روشهای اکسیژن رسانی

اسلاید 2: هایپوکسیتوزیع ناکافی اکسیژن به سلولهاعلتانسداد راه هواییتنفس ناکافیهایپوپرفیوژنمسمومیت با مونوکسید کربنمسمومیت با نارکوتیک هابیماری های ریه و مجاری هواییسکته مغزیترومای قفسه سینهترومای سر

اسلاید 3: علائمخفیف تا متوسط: افزایش HR- افزایش RR- دیسپنه- افزایش BP- بی قراری- سردرد- پوست سرد و رنگ پریده- عدم آگاهی به زمان و مکانشدید: افزایش یا کاهش HR- افزایش RR- دیسپنه- دیس ریتمی- گیجی- ناهماهنگی حرکات- خواب آلودگی- کاهش هوشیاری- سیانوز

اسلاید 4: پالس اکسیمتریاندازه گیری غیرتهاجمی میزان اشباع هموگلوبین در بافت های محیطیسریعکاربری آسانشناسایی سریع مشکلات اکسیژناسیون بیمارپروب دستگاه که دارای دو سنسور است روی بستر مویرگی قرار داده می شود (مثل ناخن، لاله گوش، پاشنه پا در نوزادان). یک حسگر مخصوص هموگلوبین اکسیژنه و حسگر دیگر مخصوص هموگلوبین فاقد اکسیژن است. این حسگرها نور جذب شده توسط هر هموگلوبین را مشخص می کنند. هرچه نور رسیده به سنسور کمتر باشد یعنی میان آن نوع هموگلوبین در خون بیشتر بوده که بیشتر نور را جذب کرده است. سپس دستگاه نسبت این دو نور را اندازه گیری کرده و SaO2 را به ما اعلام می کند. نبض نیز روی مانیتور دستگاه نشان داده می شود. هرچه فشار اکسیژن خون شریانی (PaO2) بیشتر باشد به تبع آن SaO2 نیز بیشتر خواهد بود. برخی آنرا V/S ششم نامیده اند (مردمک و (SaO2 .

اسلاید 5:

اسلاید 6: SaO2 نرمال 99-95 % هایپوکسی خفیف 94-91%هایپوکسی متوسط 86-91%هایپوکسی شدید 85% و کمترنتایج کاذب در:مسمومیت با CO، ناهنجاری های هموگلوبینی، برق فشار قوی، عدم وجود نبض در اندام دارای پروب، هایپوولمی، آنمی