ورزش های رزمی (ووشو)

ورزش های رزمی (ووشو)

اسلاید 1: ورزش ووشو سرچشمه تمام رشته های رزمی است این ورزش برای رشد روح و ذهن و بدن انجام می شود ووشو بدن و روح فرد را برای مبارزه آماده می کند.

اسلاید 2: ووشو از دو واژه وو (wu) و شو (shu) تشکیل شده است.وو در زبان چینی به صورت دو نویسه zhi به معنی دست کشیدن و Ge که نوعی سلاح جنگی قدیمی است، نوشته می شود.نویسه wu در واقع از دست کشیدن از مبارزه و صلح می گوید؛ بنابراین ووشو علاوه بر تقویت سلامت بدن یک نوع تمرین برای ذهن و توجه به ارزش های اخلاقی است.  اگر به ترجمه تحت الفظی آن دقت کنیم، در می‌یابیم که تاریخچه‌ای غنی دارد و همچنین در افسانه‌ها نیز وجود دارد. به طور کلی ریشه این ورزش رزمی به هزاران سال قبل در چین باز می‌گردد، آن‌ها این ورزش را برای شکار و حفظ جان خود در مقابل دشمنان طراحی کرده بودند. این ورزش رزمی در زمان امپراطور چین شین هوانگ (۲۶۹ سال قبل از میلاد مسیح) به رسمیت شناخته شد. در آن زمان نوع خاصی از کُشتی به سربازان آموزش داده می‌شد که در آن از کلاه خود نوک تیز استفاده می‌شد. امروزه عبارت ووشو اغلب برای توصیف ورزش رزمی و نمایشی به کار می‌رود. همانگونه که قبلا اشاره کردیم، تاریخچه این هنر رزمی چینی در افسانه ها نیز ریشه دارد. البته یک بخش از افسانه‌ها به نقل قول‌های متنوع در زمان خیلی دور باز می‌گردند (در واقع هیچ تاریخچه‌ای پس از گذشت هزاران سال دقیق نیست) و بخشی نیز به دلیل قوانین کمونیستی نابود شدند. در همین زمان بود که ادبیات در معبد شائولین نابود شد و استادان کونگ فو از کشور فرار کردند و تمام کسانی که هنر‌های رزمی و بومی را ترک کردند تقریباً شکست خوردند.تاریخچه ووشو

اسلاید 3: در اواسط سال ۱۹۰۰ دولت چین برای ملی و استاندارد کردن هنر‌های رزمی اقدام نمود و همین کوشش باعث شد که ووشو تبدیل به یک ورزش رزمی شود. در سال ۱۹۵۸ تمام اتحادیه‌های ووشو توسط دولت چین منصوب شدند. در همین راستا اتحادیه چین کمیسیونی را جهت حفظ و استاندارد سازی این فرم فعالیت فیزیکی اختصاص داد و در نتیجه نظام ملی ووشو با سبک‌های استاندارد و آموزش و درجه بندی مربیان شکل گرفت و همزمان آموزه‌های ووشو به برنامه درسی دبیرستان و دانشگاه اضافه شد. این سیستم جدید به ترکیب حرکات مشترک از تمام سبک‌ها و فرم‌ها و ایده‌ها که با هنر‌های رزمی چینی مرتبط هستند پرداخته است. در سال ۱۹۸۶ موسسه ملی تحقیقات ووشو به عنوان مرکز رسمی برای تحقیقات و مدیریت فعالیت‌های ووشو در جمهوری خلق چین تاسیس شد و به فعالیت پرداخت. سرانجام در سوم اکتبر سال ۱۹۹۰ میلادی، حین یازدهمین دروه مسابقات تابستانی آسیا، فدراسیون بین المللی ووشو در پایتخت چین یعنی پکن تاسیس شد

اسلاید 4: بعضی افراد ووشو را به عنوان یک ورزش رزمی در دنیای مدرن امروزه می‌دانند؛ ترجمه تحت الفظی این واژه چینی از دو قسمت وو به معنای رزم و شو به معنای هنر تشکیل شده است. ووشو یک واژه برای توصیف هنر رزمی چینی مشابه کونگ فو است. در واقع کونگ فو و ووشو زمانی یکی بودند؛ اگر چه که امروزه ووشو بیشتر به عنوان یک ورزش نمایشی شناخته می‌شود.ووشو به مجموعه هنرهای رزمی چینی گفته می‌شود که امروزه با نام‌های سی ام ای نیز شناخته می‌شود و به عنوان یکی از گسترده‌ترین رشته‌های رزمی شناخته می‌شود. ووشو به معنای هنر جنگیدن یا هنر رزم و مهارت می‌باشدمهد رشد این ورزش، کشور چین است. ووشو سرچشمه تمام رشته های ورزشی رزمی است.ووشو در شیوه ها و سبک های مختلفی تعریف شده است که هر کدام تکنیک ها، تاکتیک ها و قواعد خاص خود را دارند. تفاوت سبک ها در واقع موجب تنوع در شیوه های مبارزه شده است؛ اما به طور کلی فلسفه آن طی 5000 سال پیشرفت تغییر نکرده است. ورزش ووشو فقط مفهوم حمله کردن و دفاع کردن را در بر نمی گیرد، بلکه برای رشد و پرورش بدن، ذهن و روح انجام می شود. ووشو (Wushu) چیست؟

اسلاید 5: مسابقات ووشو مدرن در دو بخش ساندا (بخش مبارزه که در گذشته سانشو نام داشت) و تالو(بخش اجرای فرم) برگزار می‌شود. در مسابقات ووشو، سنتی برگزار می‌شود که در آن بیشتر به انجام حرکات رکوردی مانند شکستن اجسام سخت و فرم‌های باسلاح و بی‌سلاح می‌پردازند. قدمت ووشو در کشور چین به زمان‌های بسیار دور و در حدود ۱۵۰۰ الی ۲۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد، و به عنوان کهن‌ترین رشته رزمی جهان و در عین حال یکی کاملترین هنرهای رزمی شناخته می‌شود. در آن زمان به منظور حفظ سلامتی، درمان بیماری‌ها، افزایش بنیه جسمانی و طول عمر و تعلیم مهارت‌های نظامی به افراد جامعه، حرکاتی ابداع گردید که گسترش آن در طول دوره‌های مختلف به ورزش ووشو بدل شده‌است. پس ازانقلاب کمونیستی چین در 1949 این ورزش تحول یافت و دولت چین کلاس‌های آموزشی، کمربند و فنون جدید را به این ورزش رزمی اضافه کرد و نام هنرهای رزمی چینی را به ووشو تغییر داد