علوم مهندسیعلوم انسانی و علوم اجتماعیسایرسیاست و قانون‌گذاریمهندسی شهرسازی

چگونگی تأمین فضای باز در قطعات زمین در ایران و جهان

صفحه 1:
مبحث سیزدهم چگونگی تأمین فضای باز در قطعات زمين در ايران و جهان

صفحه 2:
مکان گزینی فضای باز در ايران و جهان

صفحه 3:
- در فضای باز نسبت فضای باز به زیربنا - و مكان كزينى فضاى باز منظر بايد قرار كيرد

صفحه 4:
مکانگزینی بنا در ساختمانهای ایرانی قبل از تصویب طرح جامع تهران فضای باز یا حیاط در ایران. همواره به عنوان یکی از فضاهای اصلی زندگی. انگاشته میشده است و اغلب در مرکز زمین و در جایی که در اطراف آن و (لاقل دو طرف) بنا ساخته شده بود مستقر ميكشت. نمونههابى كه در بى مىآيد تعدادى از ابن نوع الكوى جايكزينى (فضاى باز در زمين) را در آن دوران نمايش ميدهند.

صفحه 5:

صفحه 6:
انعکاس مبانی احداث بنا در ضوابط و مقررات قبل از شکل گیری شهرسازی معاصر مبانی احداث بنا؛ حتی در ضوابط تدوین شذه قبل از شهرسازی معاصر نیز منعکس است. در آیین نامه ساختمانی شهر تهران مصوب ۳۱/۴/۱۳۲۱ انجمن شهر این امر به نحوی مشهود است. نکاتی از آیین نامه ۱۳۲۱: ماده ۲۳- حداکثر ارتفاع ساختمان در بر گذرها عبارت است از: برای گذرهای کمتر از ۸ متر. حداکثر ارتفاع ساختمان ۱۰ متر؛ برای گذرهای ۸ تا ۱۵ متر. برابر عرض معبر بعلاوه یک چهارم ‎tool‏ ‏برای گذرهای بیش از ۱۵ متر. آزاد لکن حداقل ارتفاع دو طبقه؛ در كذرهاى تا 15 مترء براى ارتفاع از حد بادشده. بايد به اندازه اضافه ارتفاع عقب نشينى شود.

صفحه 7:

صفحه 8:
مکان ساخت بنا در ایران طی سه دهه اخیر در ایران با تصویب طرح جامع تهران, الگوی جدیدی از جایگزینی بنا در زمین ارائه شد. که بر خلاف ابنیه گذشته. فضای باز را در مرکز (و با غیرهمجوار معبر) قرار نداده و آنرا در تمامی قطعات در ۶۰ درصد شمال زمین الزامی ساخت و بدین ترتیب مدعی نظم جدید برای سیمای شهری گشت.

صفحه 9:
ee oe os ‏با وجود گذشت ۳۰ سال از احداث بنا در 1۶۰ شمال زمین.‎ | " ‏أبن امر به سه علت به نظمی که مورد نظر آن طرح بود منجر نشد؛‎ ۶۰ ‏یک - ابعاد قطعات با هم برابر نیستند. بنابراین لبههای بنا نیز در‎ ‏درصد شمال زمین در راستای هم قرار نمیگیرند.‎ دو- گاهی معابر نسبت به قطعات زاویهدار میباشند و این امر موجب پله‌ای شدن نماهای مجاور هم ميشود. سه- در ضابطه, برای رعایت حد ۶۰ درصد اجباری تعیین نشده است. لذا بعضی سطح اشغال کمتری را احراز می‌کنند و برخی با ۶۰ درصدِ به‌علاوه ‎go‏ متر. آن را افزایش میدهند.

صفحه 10:
نمونمهایی از عدم هماهنگی لبه ابنیه در قطعات شمالی در تهران همانطور که در عکس مشاهده می‌شود. اولین قطعه کمتر از ۶۰ درصد, قطعه دوم ۶۰ درصد به علاوه دو متر و قطعه سوم ۶۰ درصد بدون دو متر را مورد استفاده قرار داده‌اند. در نتیجه در لبه ابنیه با وجود رعایت حد ۶۰ درصد در قطعه چهارم (چون ‎Job‏ تفکیکی بیشتر است) عدم هماهنگی | کامل می‌شود,

صفحه 11:
به علت مايل بودن معبر نسبت به قطعات تفكيكى. عدم هماهنكى ايجاد شده و ساختمانها اجباراً با وجود رعایت ۶۰ درصد طول, پله‌ای شده‌اند.

صفحه 12:

صفحه 13:
ee ‏6ه‎ ‎oe

صفحه 14:
Sas WEEZER ۱۵۸۸۸

صفحه 15:
ae اليد

صفحه 16:

صفحه 17:

صفحه 18:

صفحه 19:

صفحه 20:

صفحه 21:

صفحه 22:

صفحه 23:

صفحه 24:
3 7 a pi

صفحه 25:

صفحه 26:

مبحث سيزدهم چگونگي تأمين فضاي باز در قطعات زمين در ايران و جهان مکان گزینی فضای باز در ایران و جهان فضاي باز در فضاي باز نسبت فضاي باز به زيربنا -و مكان گزيني فضاي باز منظر بايد قرار گيرد مكانگزيني بنا در ساختمانهاي ايراني قبل از تصويب طرح جامع تهران فضاي باز يا حياط در ايران ،همواره به عنوان يكي از فضاهاي اصلي زندگي، انگاشته ميشده است و اغلب در مركز زمين و در جايي كه در اطراف آن و (الاقل دو طرف) بنا ساخته شده بود مستقر ميگشت. ميآيد تعدادي از اين نوع الگوي جايگزيني (فضاي باز در نمونههايي كه در پي ‌ زمين) را در آن دوران نمايش ميدهند. انعکاس مبانی احداث بنا در ضوابط و مقررات قبل از شکل گیری شهرسازی معاصر مبانی احداث بنا ،حتی در ضوابط تدوین شده قبل از شهرسازی معاصر نیز منعکس است. در آیین نامه ساختمانی شهر تهران مصوب 31/4/1321انجمن شهر ،این امر به نحوی مشهود است. نکاتی از آیین نامه :1321 ماده -23حداکثر ارتفاع ساختمان در بر گذرها عبارت است از: برای گذرهای کمتر از 8متر ،حداکثر ارتفاع ساختمان 10متر؛ برای گذرهای 8تا 15متر ،برابر عرض معبر بعالوه یک چهارم آن؛ برای گذرهای بیش از 15متر ،آزاد لکن حداقل ارتفاع دو طبقه؛ در گذرهای تا 15متر ،برای ارتفاع بیشتر از حد یادشده ،باید به اندازه اضافه ارتفاع عقب نشینی شود. مكان ساخت بنا در ايران طي سه دهه اخير در ايران با تصويب طرح جامع تهران ،الگوي جديدي از جايگزيني بنا در زمين ارائه شد، كه بر خالف ابنيه گذشته ،فضاي باز را در مركز (و يا غيرهمجوار معبر) قرار نداده و آنرا در تمامي قطعات در 60درصد شمال زمين الزامي ساخت و بدين ترتيب مدعي نظم جديد براي سيماي شهري گشت. با وجود گذشت 30سال از احداث بنا در %60شمال زمين، اين امر به سه علت به نظمي كه مورد نظر آن طرح بود منجر نشد: يك -ابعاد قطعات با هم برابر نيستند ،بنابراين لبههاي بنا نيز در 60 درصد شمال زمين در راستاي هم قرار نميگيرند. دو -گاهي معابر نسبت به قطعات زاويهدار ميباشند و اين امر موجب پله‌اي شدن نماهاي مجاور هم ميشود. سه -در ضابطه ،براي رعايت حد 60درصد اجباري تعيين نشده است. لذا بعضي سطح اشغال كمتري را احراز مي‌كنند و برخي با 60درصد به‌عالوه دو متر ،آن را افزايش ميدهند. نمونههايي از عدم هماهنگي لبه ابنيه در قطعات شمالي در تهران ميشود، همانطور كه در عكس مشاهده ‌ اولين قطعه كمتر از 60درصد ،قطعه دوم 60 درصد به عالوه دو متر و قطعه سوم 60 درصد بدون دو متر را مورد استفاده قرار دادهاند .در نتيجه در لبه ابنيه ،با وجود ‌ رعايت حد 60درصد در قطعه چهارم (چون طول تفكيكي بيشتر است) عدم هماهنگي ميشود. كامل ‌ به علت مايل بودن معبر نسبت به قطعات تفكيكي ،عدم هماهنگي ايجاد شده و ساختمانها اجبارا ً با وجود رعايت 60درصد طول ،پله‌اي شدهاند. ‌ این امر در مورد ساختمانهای بلند نیز صادق بوده و حتی بیشتر باعث زشتی سیمای شهر شده و باعث ایجاد نماهای زشت جانبی و تبدیل ساختمانها به اجسام دو بعدی شده است الگوی مكانگزيني بنا در کشور های دیگر

51,000 تومان