کاشت حلزون شنوایی

کاشت حلزون شنوایی

اسلاید 1: 1موضوع:حلزون شنواییاستاد محترم: گردآورنده:

اسلاید 2: 2امواج صوتی مراحل مختلفی را درون گوش طی می‌کنند تا به اعصاب شنوایی تبدیل شوند. هر کدام از اجزای گوش درونی را این امواج تاثیر گذاشته (تقویت، جمع آوری ، تغییر فرکانس ، انتقال و...) و به اعصاب شنوایی می‌رسند. ساختمان گوش :1-گوش خارجی2-لاله گوش3-مجرای گوش خارجی4-پرده صماخ5-گوش میانی6-پنجره بیضی7-پنجره گرد8-گوش داخلی9-حلزونآناتومی گوش

اسلاید 3: 3محدوده شنواییمحدوده شنوایی انسان دو ویژگی را قادر به تشخیص است، یکی میزان فشار یا شدت صوت و دیگری زیر یا بمبودن صدا، در واقع فرکانس صوت را تشخیص می دهیم .سیستم حلزونی گوش ما نسبت به فرکانس های مختلف صوت پاسخ می دهد اما اثر روانی ان برای ما زیر یا بمبودن صوت است. محدوده قابل شنیدن برای انسان 20 تا 20000 هرتز است. هر چقدر سن افزایش می یابدمحدوده شنوایی انسان کوچکتر می شود. و به محدوده ی 50 تا 8000 هرتز می رسد. افراد مسن محدوده یفرکانس خیلی بالا را خیلی بیشتر از دست می دهند )از 20000 به 8000 هرتز می رسد(محدوده صحبت کردنانسان بین 1000 تا 3000 هرتز است).شدت صوت در محدوده ی صحبت کردن ما 40 تا 50 دسی بل است. یعنی1000 تا 3000 هرتز فرکانس. اگر شدت صوت افزایش یابد و به 120 الی 140 دسی بل برسد جایی است کهاحساس درد در گوش می کنیم و در صورت ادامه سلول های گوش تخریب می شوند .

اسلاید 4: سالانه 2000- 2500 كودك مبتلا به كم شنوايي يا ناشنوايي مادرزادي ، در كشور ، متولد مي شوند كه از اين تعداد، حداقل 600 مورد با انجام عمل كاشت حلزون از نعمت شنوايي برخوردار مي شوند. کاشت حلزون شنوایی4

اسلاید 5: حلزون شنوایی پروتز حلزون شنوایی يك وسيله الكترونيكی است كه شنوائي نسبي براي افراد ناشنوا ايجاد مي كند. اين وسيله توسط جراحي در گوش داخلي كاشته مي شود و توسط بخشی كه در خارج گوش نصب مي شود، فعال مي شود. بر خلاف سمعك، اين وسيله صداها را شفاف تر يا بلندتر نمي كند. در عوض اين وسيله قسمت هاي آسيب ديده سيستم شنوائي را ميان برزده و مستقيماً عصب شنوائي را تحريك مي كند و به بيماراني كه آسيب شنوائي شديد دارند، اجازه شنيدن اصوات را مي دهد. 5

اسلاید 6: چگونه در شنوائي اختلال ايجاد مي شود؟اگر در گوش خارجي يا مياني یا پرده گوش خود بيماري يا انسداد داشته باشيد، شنوايي انتقالي ممكن است مختل شود. درمان طبي یا جراحي احتمالاً اين حالت ها را تصحيح مي كند.مشكل گوش داخلي سبب اختلال شنوائي حسي – عصبي  يا كري عصبي مي شود. در اغلب اين موارد، سلولهاي مویي آسيب ديده اند و عملكرد ندارند. اگرچه فيبرهاي عصبي شنوايي ممكن است سالم باشند و بتوانند پیامهای عصبی را به مغز منتقل كنند، چون سلولهاي مژکدار شنوایی آسيب ديده اند اين فيبرهاي عصبي پیامی را منتقل نمی کنند. از آنجایی كه كاهش شنوائي حسي – عصبي شديد توسط دارو تصحيح نمي شود، اين حالت تنها توسط كاشت حلزون اصلاح مي شود. 6

اسلاید 7: تاریخچه کاشت حلزونیمبدأ پیدایش کاشت حلزونی شنوایی را می‌توان در ۲۰۰ سال قبل (۱۸۰۰ میلادی) و در تحقیقات دانشمند ایتالیایی آلساندرو ولتا -مخترع باتری- جستجو کرد. این دانشمند با استفاده از باتری به عنوان یک ابزار تحقیقاتی نشان داد که تحریک الکتریکی در انسان می‌تواند مستقیماً احساس شنوایی، بینایی، بویایی و لامسه را ایجاد نماید. وی با قرار دادن دو انتهای یک باتری ۵۰ ولت در هر یک از گوش‌های خود شوکی شدید در سرش احساس کرد و سپس صدایی نویز مانند را شنید. آسیب‌رسان بودن این کار موجب شد تا وی از ادامه پژوهش در این زمینه خودداری کند.تا ۱۵۰ سال بعد از آن هیچ مطالعه سامانمند و بی‌خطری در مورد تأثیرات تحریک الکتریکی منتشر نشد تا اینکه تکنولوژی الکتریکی مدرن پدیدار گردید. استیونس و همکارانش(۱۹۳۷، ۱۹۳۹ و ۱۹۴۰ میلادی) با استفاده از ارتعاشگرها و آمپلی‌فایرهای لامپ خلأ، حداقل ۳ سازوکار مسئول در «درک الکتروفونیک» را شناسایی کردند.. سازوکار اول مرتبط با تأثیرات الکترومکانیکی است که در آن تحریکات الکتریکی موجب ارتعاش سلول‌های مویی درون حلزون شده و در نتیجه احساس شنیدن صدایی با زیربمی بسامد سیگنال به وجود می‌آید.. سازوکار دوم مرتبط با تبدیل سیگنال الکتریکی توسط پرده تمپان به سیگنال اکوستیکی است که منجر به درک زیروبمی تونال در بسامدی برابر با ۲ برابر بسامد سیگنال می‌شود. استیونس و همکارانش متوجه شدند تحریک الکتریکی در بیمارانی که فاقد پرده تمپان بودند باعث می‌شد تا این افراد فقط بسامد سیگنال اصلی را درک کنند.. سازوکار سوم نیز مرتبط با فعال‌سازی مستقیم عصب شنوایی بود، چون برخی بیماران گزارش کردند که در برابر تحریکات الکتریکی سینوسی احساس شنیدن صدایی نویز مانند داشته‌اند و گاهی عصب صورتی نیز فعال می‌شده‌است.7

اسلاید 8: البته اولین شواهد تحریک مستقیم عصب شنوایی توسط گروهی از دانشمندان روسی ارائه شد. اندریف و همکارانش (۱۹۳۵ میلادی) گزارش کردند که تحریک الکتریکی در فردی ناشنوا که گوش میانی و داخلی اش آسیب دیده بودند، احساس شنیدن ایجاد کرده‌است. در فرانسه نیز دیجورنو و همکارانش (۱۹۵۷ میلادی) شنوایی موفق با استفاده از تحریک الکتریکی در ۲ فرد ناشنوا را گزارش کردند. موفقیت این گروه موجب شد تا فعالیت‌های علمی زیادی نیز در ایالات متحده شکل بگیرد تا بتوان شنوایی افراد ناشنوا را بازگرداند.با وجودی که روش‌های آن زمان در مقایسه با شرایط کنونی بسیار ناپخته بود اما این مطالعات ابتدایی موجب شناسایی مشکلات و محدودیت‌های متعددی شد که لازم بود برای تحریک موفقیت‌آمیز عصب شنوایی، بررسی و برطرف گردند. برای نمونه پژوهشگران متوجه شدند که در مقایسه با شنوایی آکوستیکی، تحریک الکتریکی عصب موجب می‌شود تا محدوده پویایی شنوایی کاهش یابد، شیب تابع رشد بلندی افزایش پیدا کند، زیروبمی به چندصد هرتز محدود شود و کوک بسامدی پهن شده یا کاملاً از بین برود.از جنبه تجاری نیز پروتز کاشت حلزونی تک کاناله House-۳M اولین ابزاری بود که موفق به دریافت مجوز تولید از سوی سازمان غذا و داروی ایالات متحده گردید و روی چندصد بیمار کاشت شد. دانشگاه یوتا نیز کاشت حلزونی ۶ کاناله‌ای را معرفی نمود که دارای رابطی زیرپوستی بود و این پروتز نیز دارای چندصد کاربر است. پروتز کاشت حلزونی این دانشگاه با عناوین Ineraid و Symbion در مقالات گذشته معرفی شده و مناسب اهداف تحقیقاتی بود. دانشگاه آنت وِرپ در بلژیک نیز پروتز Laura را معرفی نمود که امکان ارسال تحریکات دو قطبی ۸ کاناله و تک قطبی ۱۵ کاناله را دارا بود. لابراتوار ام-ایکس-ام فرانسه نیز پروتز ۱۵ کاناله تک قطبی با عنوان Digisonic MX۲۰ تولید نمود. بعدها تمامی این پروتزها از رده خارج شدند.8

اسلاید 9: وضعیت کنونی کاشت حلزونی9طبق آمارهای موجود، تا ماه آوریل ۲۰۰۹ میلادی تقریباً ۱۸۸۰۰۰ نفر در سرتاسر جهان این پروتز را دریافت کرده‌اند. در ایالات متحده نیز ۳۰۰۰۰ بزرگسال و ۳۰۰۰۰ کودک دریافت‌کننده این پروتز بوده‌اند و هر روز نیز بر میزان کاربران آن افزوده می‌شود.پروتزهای تک کاناله ابتدایی اساساً هیچ بازشناسی گفتاری در مجموعه باز فراهم نمی‌کردند (مگر در موارد خاص) اما با تحولات صورت گرفته در تکنولوژی کاشت حلزونی از سال ۱۹۸۰ میلادی به ازای هر ۵ سال حدود ۲۰ درصد افزایش امتیازات بازشناسی گفتار مشاهده می‌شود.نکته جالب توجه اینست که با وجود اختلاف در استراتژی‌های پردازش گفتار و طراحی الکترودها میان پروتزهای کاشت حلزونی امروزی، اختلاف بارزی در عملکرد دریافت کنندگان این پروتزها دیده نمی‌شود.