آداب و رسوم مردم لرستان در عید نوروز

آداب و رسوم مردم لرستان در عید نوروز

اسلاید 1: آداب و رسوم مردم لرستان در عید نوروز

اسلاید 2: گَردیله آغاز آداب‌ورسوم نوروزی لرستانگردگیری یا خانه‌تکانی در گویش لری به گَردیله معروف است، اول اسفندماه مردم لرستان با گذاشتن کاسه‌ای آب، چراغ و قران کریم در خانه به استقبال خانه‌تکانی یا گردیله گیری می‌رفتند.استفاده از قران برای این است که آغاز و پایان با همه‌کاره‌ای ما مسلمانان با قران بود و هست، آب نیز مطهر پاکی و روشنایی و چراغ مطهر نور و فرار از سرمای زمستان و تاریکی است.مردم لرستان حدود 15 روز قبل از عید نوروز با کاشتن سبزه به نماد حیات، باروری، زایش سبزینگی را به خانه‌شان دعوت می‌کنند.

اسلاید 3: نوروزی خوانی حکایت‌گر نوروزدر زمان‌های گذشته خبری از تقویم، رادیو، ساعت یا تلویزیون نبود و گاهی مردم یادشان می‌رفت که دقیق چه روزی نوروز است بنابراین نوروز خوان با آمدنش حکایت‌گر نوروز بود.10 تا 15 اسفندماه افرادی فرهیخته و باسواد به ‌عنوان جارچی یا نوروز خوان سوار بر اسب در روستاها و داخل آبادی‌ها کوچه به کوچه می‌گشتند و با خواندن اشعاری خبر آمدن عید نوروز را به مردم می‌داد و روزهای باقیمانده به عید و سال‌تحویل را جار می‌زدند و برخی از مردم نیز به آن‌ها یک‌کاسه گندم، پول یا تخم‌مرغ هدیه می‌دادند.در دوران بهرام گور یا صفوی به بعد کار نوروز خوانی را افرادی خواننده و آوازخوان به عهده گرفته‌اند.اعتقاد برخی از کارشناسان میر نوروزی از آیینی است که در کل کشور وجود داشته ولی در لرستان به دلیل اینکه مردسالاری مطلق وجود داشته، میر نوروزی اجرانشده است چراکه در میر نوروزی زنان یا فردی از عامه مردم در جهت فراهم ساختن شادی، نشاط و سرگرمی عموم مردم پادشاه می‌شد و حکم می‌دادند و حکم آن‌ها نیز درآن روز لازم‌الاجرا بود.

اسلاید 4: الفه و برات آیینی برای مردگان: 26 اسفند روز مردگان و افراد از دست‌رفته است به این مناسبت مردم لباس‌های نوی خود را پوشیده و قبور را نیز تمیز می‌کردند و با سبزه و گل بر سر مزارها رفته و حلوای خیرات برای مردگان آماده می‌کردند چراکه معتقد بودند زمانی که مردگان توجه بازماندگان را می‌دیدند دعای خیر برای بازماندگان می‌کردند.در روز الفه مردان و زنان به قبرستان می‌رفتند ولی زنان زودتر از مردان از قبرستان برمی‌گشتند و مشغول درست کردن حلوا با روغن حیوانی می‌شدند، سپس مردان آبادی به طور دسته‌جمعی به در خانه اهالی روستا می‌رفتند و با خواندن ابیاتی صاحب‌خانه را از آمدنشان مطلع می‌کردند.وقتی مردان آبادی با اجازه صاحب‌خانه داخل می‌رفتند، پس از خوردن حلوا فاتحه‌ای برای اموات آن خانه می‌خواندند و با خواندن ابیاتی آن خانه را به مقصد خانه بعدی ترک می‌کردند و درنهایت به منزل کدخدا می‌رفتند و در منزل کدخدا با تهیه آش از اهالی پذیرایی می‌شد و پس از آن شاهنامه و بیت‌هایی خوانده می‌شد یا چل سرو می‌گرفتند.