تفسیر سوره نور – جلسه پنجم

تفسیر سوره نور – جلسه پنجم

اسلاید 1:  تفسیر سوره ی نور (5)

اسلاید 2: اعوذ باللّه من الشیطان الرجیماَللّهُ نُورُ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكاةٍ فِیها مِصْباحٌ اَلْمِصْباحُ فِی زُجاجَةٍ اَلزُّجاجَةُ كَأَنَّها كَوْكَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَكَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَ لا غَرْبِیَّةٍ یَكادُ زَیْتُها یُضِی ءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلی نُورٍ یَهْدِی اَللّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَضْرِبُ اَللّهُ اَلْأَمْثالَ لِلنّاسِ وَ اَللّهُ بِكُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌسوره ی مباركه ی نور را به دلیل همین آیه «سوره ی نور» می گویند؛ چون آیه ی نور در این سوره آمده است این آیه ی كریمه از نظر تفسیر، یكی از آیات مشكله ی قرآن مجید است و هركسی به اندازه ی ظرفیت خود چیزی از این آیه ی كریمه می فهمد، چون در آخر آیه بعد از ذكر مثَل می فرماید: وَ یَضْرِبُ اللّهُ الْاَمْثالَ لِلنّاسِ خدا مثلها را برای مردم ذكر می كند.

اسلاید 3: اطلاق «نور» به خداتعبیر آیه این است: اَللّهُ نُورُ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ خدا نور آسمانها و زمیـن است. با توجه به این كه آسمانهـا و زمیـن كه در قرآن ذكر می شود نه به عنوان قسمتی از مخلوقات عالم است بلكه به عنوان همه ی این مخلوقات و بلكه همه ی مخلوقات عِلوی و سِفلی و غیب و شهادت است، معنای آیه این می شود كه خدا نور تمام جهان است.

اسلاید 4: لفظ «نور» برای هر چیزی كه روشن و روشن كننده باشد، یعنی پیدا و پیداكننده باشد. هر چیزی كه پیدا و پیداكننده باشد می توانیم به آن «نور» بگوییم و می گوییم ولو این كه جسم و حسی نباشد. علم از نوع نور برق و نور خورشید و غیره نیست، به عقل «نور» می گوییم. عقل خودش یك نور است. قرآن كریم به ایمان «نور» اطلاق كرده است: عرفا به خود عشق «نور» می گویند. مولوی می گوید: عشق قهّار است و من مقهور عشقچون قمر روشن شدم از نور عشق «خدا نور است» یعنی حقیقتی است در ذات خود پیدا و پیدا كننده.