کاربرد رایانه(آموزش به کمک رایانه برای کودکان سودمند نیست)

کاربرد رایانه(آموزش به کمک رایانه برای کودکان سودمند نیست)

اسلاید 1: فصل هشتم کاربرد رایانه در تعلیم و تربیت (آموزش به کمک رایانه برای کودکان سودمند نیست)استاد:جناب آقای جدی کارارائه:رضا وحدانیشماره دانشجویی:970055030رشته:علوم تربیتی

اسلاید 2: مقدمهاتحاد برای کودکی، ائتلاف افراد و سازمان هایی است که متع به في إح شرایط داشتن دوران کودکی سالم و مناسب از نظر رشدی هستند و به این اشخاص احترام می گذارند، نظراتی که در ادامه مطرح می شود از گزارش این اتحاد «طلای احمق ها: نگاهی انتقادی به رایانه ها و کودکی»، برگزیده شده است.خردسالان از تعامل با دنیای واقعی بیش از تعامل با ماشین سود می برند. فشار بر آنان برای تبدیل شدن به متخصصان رایانه تأثیری منفی بر رشد خلاقیت آزوار که رکن مهمی از دوران کودکی است، دارد. بهترین راه برای بهبود آموزش دوران کودکی استخدام معلمان بیشتر است، نه خرید رایانه های بیشتر. در این صورت هر کودک توجه کافی از سوی معلم می بیند، مدارس باید فورا تا زمانی که اثرات این فناوری به طور کامل شناخته نشده است استفاده از رایانه برای آموزش خردسالان را به تعویق در بیاورند.

اسلاید 3: اهمیت دوران کودکیآنچه که در دراز مدت به سود کودکان است،تعهد جدی والدین .معلمان.سیاست گذاران و اجتماع در برآوردن ضروری و فوق العاده ابتدایی انان است. این نیاز ها عبارت اند از:تغذیه مناسبتهیه سر پنها مناسبمراقبت از سلامتی کودک به ویژه یک کودک از هر پنج کودک که در فقر زندگی می کنند.

اسلاید 4: به بیان دیگر احترام به کودکی، ها، یه ای است که کودک ام مواجهه با ناشناخته های آینده آماده می کند. کودکان دان به انسان هایی نیرومند، انعطاف پذیر و خلاق می شوند که با اتفاقات فردا روبرو می گردند.برخی از این بیم دارند که اگر به کودکان اجازه گودگی کردند علمی و فنی خود را از دست می دهیم، در حالی که عکس أن مادر آگهی مایکروسافت توجه کنید، در پی اینده». در این این حالی که شرکتها پی در پی به تولید محصولات پیشرفته می دانند کشورها باید «ذخيره درازمدت سرمایه های فکری خود را ثابت نگه دارنده مایکروسافت، پژوهش موتور محرک پیشرفتهای فنی است و هيج ؟ اندازه مهم نبوده است ».

اسلاید 5: در صورتی که از دوران کودکی به درستی مراقبت شود، کودکان نیز چنین و ایده خلاقانه ای را تجربه خواهند کرد. آنها هم نیاز به زمانی دارند تا با طبیعت و ناشناخته های آن کلنجار بروند. آنها نیاز به زندگی کردن» با تمامی وجودشان را دارند. با جسم و قلب و ذهن و روحشان. ارتباط نزدیک این جستجوی پر از نگفتی دوران کودکی با گستره علوم پایه به خوبی از زبان مؤلفان کتاب «دانشمند در موارد: اذهان، مغزها و چگونگی یادگیری کودکان» بیان شده است: «توانایی ما برای کار علمی در دوران بزرگسالی ممکن است به نوعی در امتداد تواناییهای یادگیری ما در دوران طفولیت باشد». مؤلفان همچنین عقیده دارند «دانشمندان بزرگسال از همان توانایی های ذاتی انسان که امکان فراگیری سریع را به کودک میدهند، بهره می گیرند. این گونه نیست که کودکان دانشمندان کوچک باشند، بلکه دانشمندان کودکان بزرگسالند».