درس یک دینی دهم رشته انسانی

درس یک دینی دهم رشته انسانی

اسلاید 1: درس اولهدف زندگی

اسلاید 2: «...در عالم یک چیز است که آن فراموش کردنی نیست. اگر جمله چیزها را فراموش کنی و آن را فراموش نکنی، تو را باک نیست. و اگر جمله را به جا آری و فراموش نکنی و آن را فراموش کنی، هیچ نکرده باشی؛ همچنان که پادشاهی تو را به ده فرستاده برای کار معین، تو رفتی و صد کار دیگر گزاردی، چون آن کار را که برای آن رفته بودی نگزاردی، گویی که هیچ نگزاردی. پس آدمی درین عالم برای کاری آمده است، و مقصود آن است، چون آن نمی گزارد، پس هیچ نکرده باشد. اگر تو گویی اگرچه آن کاری که خدا مرا برای آن آفریده نمی کنم در عوض، چندین کار دیگر انجام می دهم، گویم آدمی را برای آن کارهای دیگر نیافریده اند. همچنان باشد که تو شمشیر جواهرنشانی که قیمت نتوان بر آن گذاشت و تنها در خزائن ملوک از آن بتوان یافت آورده باشی و آن را ساطور گوشت گندیده ای کنی و یا دیگ زرین را بیاوری و در آن شلغم بپزی و بگویی که من اینها را معطل نگذاشته و به کار گرفته ام! جای افسوس و خنده نباشد؟حق تعالی نیز تو را ارزش بسیار داده است. پس ببین که برای چه تو را خلق کرده و برای چه کار فرستاد.»

اسلاید 3: آیا تاکنون با خود اندیشیده اید که ما «انسا ن ها» برای چه آفریده شده ایم و «هدف» از زندگی ما در این جهان چیست؟

اسلاید 4: جهان هدفمنددر پس خلقت تک تک موجودات این جهان هدفی وجود دارد؛ زیرا خالق آنها خدایی حکیم است؛ یعنی خدایی که هیچ کاری را بیهوده انجام نمی دهد. قرآن کریم در آیات گوناگون براین نکته تأکید می کند و «حق» و آفرینش جهان رامی داند. از آن جمله می فرماید: وَ ما خَلَقنَا السَّماواتِ وَ الاَرضَ******و ما آسمان ها و زمینو ما بَینَهُما لاعِبینَ******و آنچه بین آنهاست را به بازیچه نیافریدیم،ما خَلَقناهُما الّ بالحَقّ*******آنها را جز به حق خلق نکردیم.

اسلاید 5: حق بودن آفرینش آسمان ها و زمین به معنای هدف دار بودن خلقت آنهاست. این آیه به خوبی دلالت بر این دارد که جهان آفرینش بی هدف نیست و هر موجودی بر اساس برنامهٔ حساب شده ای به این جهان گام نهاده است و به سوی هدف حکیمانه ای در حرکت است. انسان نیز مانند موجودات دیگر، از این قاعده کلی جدا نیست و قطعا هدفی از آفرینش او وجود داشته است. هدفی که گام نهادن او در این دنیا، فرصتی است که برای رسیدن به آن هدف به او داده شده است. از این رو، حضرت علی هرگاه که مردم را موعظه می کرد، معمولا سخن خود را با این عبارات آغاز می کرد:ای مردم... هیچ کس بیهوده آفریده نشده تا خود را سرگرم کارهای لهو کند و او را به خود وا نگذاشته اند تا به کارهای لغو و بی ارزش بپردازد.نهج البلاغه، حکمت370