حسابداری استهلاک و کاهش ارزش داراییهای ثابت

حسابداری استهلاک و کاهش ارزش داراییهای ثابت

اسلاید 1: استهلاک و کاهش ارزش داراییهای ثابت

اسلاید 2: مراکز حرفه ای و صاحبنظران این دانش نظری، مبانی مختلفی را برای تعریف هزینه استهلاک در نظر گرفته ، که برخی از دیدگاهها در این متون مورد بررسی قرار می گیرد:انجمن حسابداران آمریکا(AAA): کاهش ظرفیت خدمات بالقوه داراییهای ثابت مشهود که در اثر فرسودگی و کاهش ارزش ناشی از منسوخ شدن آن ایجاد می گردد را استهلاک گویند.- هندریکسون، استهلاک را فرآیند تخصیص بهای تمام شده اولیه دارایی به دوره های استفاده از آن می داند.بلکویی در کتاب تئوری حسابداری خود، استهلاک را به صورت زیر تعریف نموده است: « استهلاک یک سیستم حسابداری است که هدف آن تسهیم بهای تمام شده داراییهای سرمایه ای پس از کسر ارزش باقیمانده بر مبنای عمر مفید برآوردی دارایی مربوط، بر مبنای یک سیستم منظم و معقول می باشد» استهلاک از دیدگاه بلکویی یک سیستم تخصیص بهای تمام شده است، نه فرایند ارزش گذاری.

اسلاید 3: هیات تدوین استانداردهای حسابداری مالی (FASB) در بیانیه شماره (6) استهلاک را به صورت زیر تعریف نموده است:« فرایند تخصیص بهای تمام شده دارایی به صورت منظم و معقول به دوره هایی که انتظار می رود منافع آتی برای واحد تجاری ایجاد گردد، استهلاک نامیده شده است.«با این تعبیر تخصیص سیستماتیک مبلغ استهلاک پذیر یک دارایی طی عمر مفید آن استهلاک نامیده می شود. در نتیجه می توان چنین بیان نمود که استهلاک ،فرآیند انباشتن و ذخیره وجوه برای جایگزینی دارایی های ثابت مشهود به شمار نمی آید، ( بنابراین از بکار گیری لفظ ذخیره واندوخته استهلاک خودداری گردد). واستهلاک تخصیص ارزشهای جاری داراییهای عملیاتی تلقی نمی شود بلکه « تخصیص سیستماتیک مبلغ استهلاک پذیر یک دارایی طی عمر مفید آن است ».متغیرهایی که در تعیین مبلغ استهلاک سالانه موثر می باشند عبارتند از : مبلغ استهلاک پذیر.برآورد ارزش باقیمانده .برآورد عمر مفید.

اسلاید 4: مبلغ استهلاک پذیر: شامل کلیه مخارج لازم برای تحصیل دارایی و سایر مخارج بعد از تحصیل تا مرحله بهره برداری است. بهای تمام شده دارایی یا سایر مبالغ جایگزین بهای تمام شده پس از کسر ارزش باقیمانده آن، بر مبنایی منظم در دوره های آتی به هزینه استهلاک تخصیص می یابد.ارزش باقیمانده : مبلغ برآوردی که واحد تجاری درحال حاضر می تواند از واگذاری دارایی پس ازکسر مخارج برآوردی واگذاری به دست آورد، با این فرض که دارایی در وضعیت متصور در پایان عمر مفید باشد را ارزش باقیمانده گویند. تفاوت بین بهای تمام شده، تحصیل و برآورد ارزش باقیمانده را مبنای استهلاک ( ماخذ استهلاک) گویند. عمرمفید: دارائی های ثابت مشهود به استثناء زمین دارای عمرمفید محدودی می باشند « مدت زمانی که انتظار می رود دارایی مورد استفاده قرار گیرد یا تعداد تولید یا واحدهای مقداری مشابه که انتظار می رود در فرآیند استفاده از دارایی توسط واحد تجاری تحصیل شود را عمر مفید گویند»