روش شناسی.روان شناسان اجتماعی چگونه پژوهش می کنند؟

روش شناسی.روان شناسان اجتماعی چگونه پژوهش می کنند؟

اسلاید 1: روش شناسی روان شناسان اجتماعی چگونه پژوهش می کنند؟ارائه:

اسلاید 2:

اسلاید 3: روان شناسی اجتماعی: یک علم تجربی پژوهشگران چگونه فرضیه ها و نظریه ها را تدوین می کنند؟یک اصل بنیادی روان شناسی اجتماعی این است که بسیاری از مسائل اجتماعی نظیر علل خشونت را می توان به صورت علمی مطالعه کرد (ریس و گاسلینگ، ۲۰۱۰؛ ریس و جاد، ۲۰۰۰؛ ويلسون، آرونسون و کارل اسمیت، ۲۰۱۰). پیش از بحث کردن درباره نحوه اجرای پژوهش های روان شناختی - اجتماعی با یک هشدار آغاز می کنیم: نتایج برخی از آزمایش هایی که با آنها برخورد خواهیم کرد، بدیهی به نظر می رسد، زیرا روان شناسی اجتماعی با موضوعاتی سر و کار دارد که با آنها آشنایی کامل داریم، مثلا رفتار اجتماعی و نفوذ اجتماعی (ریچارد، باند و استوکز - زوتا، ۲۰۰۱). این آشنایی، علت تمایز روان شناسی اجتماعی از سایر علوم است.

اسلاید 4: صورت بندی فرضيه ها و نظریه ها روان شناسان اجتماعی چه ایده هایی را برای انجام مطالعات شان ارائه می کنند؟ پژوهش با یک حدس و گمان یا فرضیه آغاز می شود که پژوهشگر می خواهد آن را بیازماید. ملی در علم وجود دارد که می گوید بینش های ناب ناگهان به ذهن خطور می کنند، همان طور که ارشمیدس هنگامی که راه حل مسئله، ناگهان به ذهنش خطور کرد، فریاد زد: «یافتم، یافتم!». با اینکه چنین بینش هایی ناگهان رخ می دهند، اما علم فرآیندی فزاینده و تراکمی است و افراد اغلب فرضیه ها را از نظریه ها و پژوهش های قبلی می سازند.

اسلاید 5: الهام بخشی نظریه ها و پژوهش های نخستین بسیاری از مطالعات از نارضایتی پژوهشگر از نظریه ها و تبیین های موجود نشأت گرفته اند. پژوهشگر پس از مطالعه کارهای سایرین ممکن است به این باور برسد که می تواند راه بهتری را برای تبیین رفتار افراد ارائه دهد. برای مثال، الثون فستینگر در دهه ۱۹۵۰ از ناتوانی نظریه های بزرگ آن دوران نظیر رفتارگرایی برای تبیین علت تغییر نگرش افراد، ناخرسند بود.

اسلاید 6: فرضیه های مبتنی بر مشاهدات فردیروان شناسی اجتماعی با پدیده هایی سر و کار دارد که در زندگی روزمره با آنها برخورد می کنیم. پژوهشگران اغلب در زندگی خود با سایرین به دنبال مشاهده چیزهای شگفت آور و جذاب هستند که آنها را برای طرح ریزی یک نظریه درباره علت رخداد هر پدیده و طراحی یک مطالعه برای تأیید صحت ادعای خود برمی انگیزد. برای مثال، در اوایل دهه ۱۹۶۰، قتل تأسف باری در منطقه کوئینز شهر نیویورک روی داد که به حوزه پژوهشی عظیمی در روان شناسی اجتماعی بدل گشت. کیتی جنوویس، زن جوانی بود که هنگام بازگشت به آپارتمان خود در نیمه شب ۱۹۶۴، بر اثر حمله ای که ۴۵ دقیقه به طول انجامید، به طور وحشیانه ای به قتل رسید. نیویورک تایمز گزارش داد که ۳۸ نفر از ساکنان آپارتمان از پشت پنجره های خود شاهد حمله بوده یا فریادهای جنوویس را شنیده بودند، اما هیچ کدام از آنها برای کمک کردن به وی اقدام نکرده بودند و حتی با پلیس تماس نگرفته بودند. با اینکه اکنون می دانیم نیویورک تایمز درباره تعداد شاهدان عینی که اقدامی نکرده بودند، اغراق کرده است (کوک، ۲۰۱۴؛ يلونرو، ۲۰۱۴)، اما این ماجرا همانند شیوع یک بیماری ویروسی،ترس عموم را برانگیخت.