مدرسه گریزی

مدرسه گریزی

اسلاید 1: فهرست-تعاریف مدرسه گریزی -تاثیر سه ساختار کلیدی بر مدرسه گریزی -مدرسه گریزی در کشورهای مختلف - رویکردهای قابل اجرا در کنترل مدرسه گریزی-ویژگی های دانش آموزان مدرسه گریزی - تاثیر خدمات مشاوره - تاثیر زندانی بودن والدین بر مدرسه گریزی -پیش فرض های احتمالی مدرسه گریزی - تاثیر افسردگی بر مدرسه گریزی -عوامل موثر بر مدرسه گریزی - مدرسه گریزی در مهاجرین-علل مدرسه گریزی - نظریه های مرتبط با مدرسه گریزی-پیامدهای منفی کوتاه مدت و بلند مدت - پژوهش های خارج و داخل کشور

اسلاید 2: چکیدهدانش آموزان سرمایه اصلی یک کشور هستند. اهمیت حضور آن ها در مدارس برای دستیابی به رشد نتایج تحصیلی و تربیتی، بسیار ضروری می باشد. در مقابل این امر آموزش و پرورش با یک معضل و مسئله جدی تحت عنوان «مدرسه گریزی» مواجه می باشد که از مشکلات مهم و مداوم تهدید کننده سیستم آموزش و پرورش می باشد. مسئله گریزی نشان دهنده یک ضرر ملی می باشد و در حال حاضر به یک موضوع و بحران جهانی تبدیل شده است. از دست دادن روزهای مدرسه به معنای از دست دادن زمان مطالعه و فرصت مشارکت و پیشرفت است. چرا که این امر سبب می شود فرد، جامعه و سیستم آموزشی برای موفقیت اجتماعی و اقتصادی در آینده دچار مشکل و بحران گردد. نویسنده در این پژوهش قصد دارد تا به بررسی جوانب مختلف مدرسه گریزی، عوامل، علل، پیامدها و راهکارهای کاهش آن بپردازد.

اسلاید 3: تعاریف مدرسه گریزیمدرسه گریزی به معنای غیبت دانش‌آموزان برای انجام هر گونه فعالیتی است که بدون دلیل توسط مدرسه تعیین شده است و از مدیر مدرسه اجازه نمی‌گیرند (ولو و کیم، 2014). این بدان معناست که مدرسه گریزی، غیبت دانش‌آموزان از مدرسه بدون کسب مجوز رسمی و مدارک لازم میباشد.مدرسه گریزی را می توان به عنوان رفتار دانش آموزانی تفسیر کرد که به دلایل نامناسب در مدرسه شرکت نمیکنند (کپنز و اسپرویت، 2017؛ لئونارد، 2017؛ تیلور، 2017). مدرسه گریزی می تواند به معنای عدم رفتن به مدرسه بدون اطلاع، عدم حضور در مدرسه برای چندین روز و یا ترک مدرسه در ساعات مدرسه باشد (کرنی و آلبانو، 2018؛ نودینگ، 2017). مدرسه گریزی شامل تصمیم فعال دانش آموز برای نرفتن به مدرسه بدون داشتن دلیل قابل قبول یا رضایت بخش مانند بیماری یا مسائل ضروری خانوادگی است (سالزر و هین، 2016).

اسلاید 4: مدرسه گریزی در کشورهای مختلفدر یک نظرسنجی جهانی مبتنی بر مدرسه در 33 کشور گزارش داده شد که از هر سه نوجوان 13 تا 17 ساله، یک نفر در 30 روز گذشته از مدرسه فرار کرده است. باهاما و اروگوئه نرخ مدرسه گریزی 20 درصد داشتند در حالی که در کویت، عمان و توکلائو مدرسه گریزی بیش از 40 درصد گزارش کردند (تیم گزارش نظارت بر آموزش جهانی، 2017/2018). در میزان شیوع مدرسه گریزی تفاوت هایی وجود دارد. در اسکاتلند در سال تحصیلی 2016-2017، حدود 3 درصد از دانش آموزان غیبت غیر موجه داشتند. در ایالات متحده، نرخ مدرسه گریزی در سال های بین 2002 تا 2014 بین 10.8٪ تا 11.1٪ متغیر بود (مینارد و همکاران، 2017). کشورهایی مانند بریتانیا، استرالیا، آفریقای جنوبی، سنگاپور، باهاما و مالزی مدرسه گریزی را به عنوان جرم طبقه بندی می کنند. آنها از قوانین مدرسه گریزی و قراردادهای قانونی به عنوان راهی برای تحریم والدین به دلیل عدم حضور فرزندانشان در مدرسه استفاده می کنند (تیم گزارش نظارت بر آموزش جهانی، 2017/2018).