مدیریت مشارکتی کرت لوین، رنسیس لیکرت

مدیریت مشارکتی کرت لوین، رنسیس لیکرت

اسلاید 1: نظرية مديريت مشاركتي كرت لوين و رنسيس ليكرت

اسلاید 2: مقدمهنظريه هاي سيستم باز بر رابطة فناوري، ساختار و محيط سازمان تمركز داشتند، ولي نظريه نظرية منابع انساني بر رفتار فرد و رفتار گروه در سازمان تمركز نمود. عنوان نظرية منابع انساني براي اولين بار توسط ريموند مايلز استاد مديريت بازرگاني در دانشگاه بركلي در سال 1965 مطرح شد. فرض اصلي نظرية منابع انساني آن است كه كاركنان سازمان گنجينه اي از منابع استفاده نشده اند كه از ظرفيت خود گرداني و خود مهاري برخوردارند.تفاوتهاي نظرية منابع انساني و روابط انساني بيش از وجوه تشابه آنهاست.

اسلاید 3: تفاوتهاي نظرية روابط انساني و منابع انسانيتأكيد نظرية روابط انساني بر ايجاد نوعي محيط كاري است كه كاركنان در آن احساس امنيت، منزلت و ارزشمندی داشته باشند، به نحويكه از شغل خود رضايت داشته، مقاومتشان كاهش يافته و بهره وري آنها افزايش يابد.بر اساس نظرية روابط انساني هدف مدير تطبيق كاركنان با ساختار سازمان است و نه تطبيق ساختار سازمان با نيازهاي كاركنان.ولي تأكيد نظرية منابع انساني بر اعطاي فرصت رشد به کارکنان به منظور بروز استعدادهايشان و دخالت دادن ایشان در تصميم گيريهاست، به نحويكه انگيزه هاي دروني آنها تقويت شود. نظرية منابع انساني، رويكرد مديريت كنترل محور را رد كرده، به رويكرد توزيع قدرت و اختيار توجه دارد. اين نظريه مبناي نظري ادبيات گسترده اي شده است كه امروزه توانمند سازي كاركنان خوانده می شود.

اسلاید 4: مطالعات كرت لوين در زمينة پويايي گروهيكرت لوين، روان شناس آلماني و استاد دانشگاه آيوا حوزة مطالعاتي جديدي را تحت عنوان پويايي گروهي تأسيس و روش جديدي را در تحقیقات علوم اجتماعي به نام اقدام پژوهی يا پژوهش ضمن عمل تدوین کرد. برخي از مطالعات لوين و شاگردانش كه در شكل گيري نظرية منابع انساني اهميت داشته اند به قرار زير است:رهبري خودكامه و دموكراتيكاقدام پژوهی در صنعت

اسلاید 5: رهبري خودكامه و دموكراتيكهمکاران لوین در تحقیقی دانش آموزان را به گروههايي با رهبري خودكامه و دموكراتيك تقسيم و رفتار آنها را مورد مطالعه قرار دادند و در عمل به نوع سومي از رهبری یا رهبري غير مداخله گر برخورد كردند. آنها به اين نتايج دست يافتند كه:رهبري خودكامه كاركنان را در وابستگيكامل نگه مي دارد و بدين ترتيب، مشوق انفعال و كاهش ابتكار، تعهد و مسئوليت فردي است. رهبري خودكامه قدرت و موقعيت كاركنان را به حداقل مي رساند و بدين ترتيب، رقابت زيانبار را تشويق و همكاري را كاهش مي دهد.در شرايط برابر، رهبري دموكراتيك بهتر مي تواند نيازهاي اساسي انسانها را ارضا و بدين ترتيب، رضايت شغلي و انگيزةكاري آنها را تقويت كند.رهبران با تكيه کمتر بر قدرت رسمي و سلسلة مراتب، تشويق خود گرداني و خود مهاري، درگير ساختن آنها در تصميم گيريها، رشد استعدادهاي ايشان و ايجاد ساختار مناسب، بهتر مي توانند تأمين نيازهاي انساني را تسهيل نمايند.