نظریه منابع انسانی داگلاس مک گریگور

نظریه منابع انسانی داگلاس مک گریگور

اسلاید 1: نظرية منابع انساني داگلاس مك گريگور و كريس آرجريس

اسلاید 2: مقدمه نظرية منابع انساني معتقد است كه كارگران و كارمندان گنجينه اي از منابع ناشناخته اند كه داراي ظرفيت بالاي خود گرداني و خود مهاري مي باشند و موفقيت سازمان تابع رشد و به كارگيري كامل اين ظرفيتهاست محور اصلي نظرية منابع انساني اين است كه مديران با ايجاد فرصتهايي براي كاركنان با هدف تأمين رضايت دروني آنها مي توانند سطح عالي تري از عملكرد فردي و جمعي را پدید آورند.

اسلاید 3: سلسله مراتب نيازهاي مازلو مازلو معتقد بود كه مي توان نيازهاي انسان را در 5 طبقه به صورت سلسله مراتب دسته بندي كرد. وقتي يكي از نيازهاي پايين تر تأمين شد، نياز بالاتر جاي آنرا مي گيرد و منشأ انگيزش مي شود .اين سلسله مراتب به شرح زير است:نياز هاي فيزيولوژيك نيازهاي امنيت نيازهاي اجتماعي نيازهاي عزت و احترام نيازهاي خود شكوفايي مازلو عامل رفع نيازهاي چهار سطح اول را انگيزش كاستي و عامل رفع نياز سطح پنجم را انگيزش رشد مي ناميد.

اسلاید 4: جنبة انساني بنگاه اقتصادي مك گريگور ايدة خود را به اين صورت مطرح ساخت كه مفروضاتي كه مديران بنگاههاي اقتصادي در بارة كنترل نيروي انساني دارند تعيين كنندۀ كل رفتار آن بنگاه است. او معتقد بود كه دانشمندان علوم اجتماعي مي توانند از طريق كمك به كشف ظرفيت غيرمكشوف نيروي انساني به مديران كمك كنند تا به اهداف خود دست يابند. او دو نظریه زیر را مطرح کرد:نظرية Xنظرية Y

اسلاید 5: Xنظرية مفروضات اين نظريه به شرح زير است:انسان معمولي ذاتاً نسبت به كار بي علاقه است و اگر بتواند از آن اجتناب مي كند.به دليل چنين خصوصيت انساني در عدم علاقه به كار، اكثر افراد را به منظور اينكه تلاش مناسبي در جهت پيشبرد دستورات سازماني انجام دهند بايد با فشار، كنترل، دستور و تهديد به تنبيه به كار واداشت. انسان معمولي ترجيح مي دهد به او دستور داده شود، علاقه دارد از مسئوليت بگريزد، جاه طلبي نسبتاً پاییني دارد و بالاتر از هر چيز نياز به امنيت دارد.مك گريگور مي گويد مديراني كه کارکنان خود را بر اساس مفروضات نظرية x راهبري مي كنند اغلب در پي استفاده از راهبردهاي انگيزشي مناسب براي ارضاي نيازهاي فيزيولوژيك و امنيت آنها هستند. مفروضات نطريه x مديران را به فلسفه دستور و كنترل هدايت مي نمايد. اين فلسفه از ابتكار، خلاقيت و پذيرش خطر توسط کارکنان جلوگيري کرده، آنها را نامطمئن و وابسته مي سازد.