کشت بافت رزماری

کشت بافت رزماری

اسلاید 1: کشت بافت رزماریارائه:

اسلاید 2: علاقه جهانی به استفاده از گیاهان دارویی در حال افزایش است و مفید بودن و اثرات آنها برای توسعه داروهای جدید می باشد. گیاهان دارویی، گیاهانی هستند که حاوی ماده موثره اند. بیماری‌های عفونی نوظهور به یک مشکل بزرگ جهانی در بهداشت عمومی تبدیل شده‌اند. را دی ترپن کارنوسول طبیعی دارای طیف گسترده خواص ضد باکتریایی و ضد ویروسی است و به عنوان یک مهارکننده نظری COVID-19 Mpro در نظر گرفته می شود. این ترکیب در خانواده Lamiaceae در مقادیر کم وجود دارد. رزماری با نام علمی (. Rosmarinus officinalis L)، گیاهی با بوته هاي چندساله، همیشه سبز و خوش عطر، متعلق به خانواده نعنائیان(Lamiaceae) که در ایران کشت می شود. (.Rosmarinus officinalis L) یکی از گونه‌های سرده Rosmarinus است که توسط کارل لینائوس نامگذاری شده است. رزماری بومی نواحی مدیترانه ای می باشد. پرورش دهندگان اصلی آن در ایران استان مازندران و گلستان، کرمان و اصفهان می باشد. رزماری (اکلیل کوهی) علاوه بر خاصیت فراوان دارویی به عنوان گیاه زینتی در فضای سبز کاربرد فراوانی دارد. دارای خاصیت ضدمیکروبی و منبع طبیعی آنتی اکسیدان است و به عنوان گیاه دارویی باارزش مطرح است. این خاصیت به دلیل کمیت و کیفیت ترکیبات پلی فنولی موجود در آن می باشد. از مهمترین این ترکیبات می توان به رزماریک اسید، کارنوسیک اسید، کافئیک اسید، تیمول و کارنوسول اشاره نمود. اندام دارویی رزماری برگ و سرشاخه های گلدار گیاه است. رزماری گیاهی مقاوم به خشکی و شوری، نسبت به اکثر آفات و بیماری های گیاهی نیز مقاوم است، اگرچه در آب و هوای مرطوب به برخی از عفونت های قارچی مانند سفیدک پودری حساس است. رزماری به دلیل داشتن مقدار زیادی ویتامین ها و مواد معدنی ارزش غذایی بالایی دارد و در تهیه محصولات غذایی مورد استفاده قرار می گیرد.

اسلاید 3: رزماری دارای برگ هایی به رنگ سبز، باریک، چرم مانند و بدون دمبرگ به صورت متقابل برروی ساقه قرار می گیرند. گل های این گیاه به رنگ سفید، صورتی، بنفش یا آبی است. ساقه این گیاه به صورت مستقیم با انشعابات فراوان می باشد. دارای سیستم ریشه ای رشته ای به رنگ سفید و قهوه ای است .

اسلاید 4: تکثیرتكثير گياه رزماري از طريق كشت بذر، خوابانيدن وقلمه صورت مي گيرد كه روش قلمه معمـولتـر اسـت. ازدياد رزماري از طريق بذر زياد مـوردتوجه نمي باشد. با توجه به اينكه تكثير با اين روشهـا تعـداد كمـي پايـه هـاي مـادري اوليـه توليـد مي شود، كميت و كيفيت مـواد مـوثره گياهـان كشـت شـده در مزرعه يكنواخـت نيسـت (Dellacassa et al., 1999).استفاده از تكنيكهای كشت بافـت مـيتوانـد راه حل كارآمد و مفيدي براي غلبه بر مشكلات تكثيـراين گياه باشد. تکثیر این گیاه از طریق تکنیک کشت بافت و دستکاری ژنتیکی باعث افزایش تعداد انبوه و میزان تولید متابولیتهای ثانویه گردیده است (قاسمي بزدي و رمضاني مقدم، 1391).