کلاس ها در جاوا

کلاس ها در جاوا

اسلاید 1: فصل 4تعریف کلاسها (1)

اسلاید 2: مقدمهکلاسها مهمترین امکان و ویژگی هستند که برنامه نویسی شیء گرا (OOP) را مقدور می سازندبرنامه نویسی در جاوا شامل تعریف تعدادی کلاس استهر برنامه یک کلاس استتمامی نرم افزار کمکی حاوی کلاسهاستتمامی انواع تعریفی برنامه نویس کلاس هستندکلاسها در جاوا نقش محوری دارند4-2http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 3: تعریف کلاسهاشما از قبل به استفاده از کلاسها و اشیاء ایجاد شده از آنها و چگونگی احضار متدهای آنها واقف هستیدبرای مثال، شما پیشتر از کلاسهایString وScanner استفاده کردیداکنون، چگونگی تعریف کلاسهای خود و متدهای آنها، همین طور ایجاد اشیاء خودتان را از آنها می آموزید4-3http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 4: هر کلاس یک نوع استکلاس، نوع به خصوصی از نوع تعریفی برنامه نویس است و می توان متغیرهایی از نوع یک کلاس تعریف کردیک مقدار از نوع یک کلاس، یک شیء یا یک نمونه از کلاس نامیده می شود اگر A یک کلاس باشد، در این صورت عبارتهایی مثل «bla از نوع A است»، «bla یک شیء از A است» و «bla یک نمونه از کلاس A است» به یک معنی هستندیک کلاس انواع داده هایی که یک شیء می تواند داشته باشد، در کنار اعمالی که می تواند انجام بدهد را تعیین می کند4-4http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 5: مقادیر نوع بدوی در مقایسه با مقادیر نوع کلاسییک مقدار نوع بدوی، یک تکه ی منفرد از داده هاستیک مقدار نوع کلاسی یا شیء می تواند تکه های داده ای متعدد در کنار اعمالی که متد نامیده می شوند، داشته باشد تمامی اشیاء یک کلاس، متدهای یکسانی دارندتمامی اشیاء یک کلاس، مقادیر داده ای یکسانی دارند (به عبارتی، نام، نوع و تعداد آنها یکی است)برای یک شیء مفروض، هر تکه از داده ها می توانند یک مقدار متفاوت نگه بدارند 4-5http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 6: محتوای تعریف یک کلاستعریف یک کلاس، اقلام داده ها و متدهایی را که تمامی اشیاء آن خواهند داشت مشخص می کندگاهاً به این اقلام داده ها و متدها اعضای شیء گفته می شوداقلام داده ای، فیلدها یا متغیرهای نمونه نامیده می شونداعلان متغیرهای نمونه و تعاریف متد می توانند به هر ترتیبی در تعریف کلاس قرار بگیرند4-6http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 7: عملگر newیک شیء از یک کلاس توسط متغیری از نوع کلاس نامگذاری یا اعلان می شودClassName classVar;در ادامه، بایستی از عملگر new استفاده شود، تا شیء، ایجاد شده و با نام متغیرش مرتبط شودclassVar = new ClassName();این عملیات را می توان به صورت زیر ترکیب کرد:ClassName classVar = new ClassName();4-7http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 8: متدها و متغیرهای نمونهمتغیرهای نمونه را می توان به شکل دو مثال زیر تعریف کرد:به اصلاحگر (modifier) public توجه کنید (فعلاً):public String instanceVar1;public int instanceVar2;به منظور ارجاع به یک متغیر نمونه ی خاص، قبل از آن، نام شیء مربوطه را به صورت زیر بیاورید:objectName.instanceVar1objectName.instanceVar24-8http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 9: تعاریف متد به دو قسمت تقسیم می شوند: یکی سرخط (heading) متد و دیگری بدنه ی متدpublic void myMethod() { code to perform some action and/or compute a value } متدها با استفاده از نام شیء فراخواننده و به دنبال آن نام متد، به صورت زیر احضار می شوند:classVar.myMethod();احضار یک متد با اجرای بدنه ی متد معادل استمتدها و متغیرهای نمونه4-9http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 10: مکان و نام فایلهابه یاد داشته باشید که: هر فایل جاوا بایستی با کلاسی که در بر می گیرد هم نام بوده و پسوند .java داشته باشدبرای مثال، یک کلاس به نامMyClass بایستی در فایلی به نام MyClass.java قرار بگیردفعلاً، برنامه ی شما و تمامی کلاسهایی که از آنها استفاده می کند بایستی در یک دایرکتوری یا پوشه قرار بگیرند 4-10http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 11: راجع به متدها بیشتر بدانیمدو نوع متد وجود دارند:متدهایی که محاسباتی داشته و یک مقدار بر می گردانندمتدهایی که یک عمل انجام می دهنداین نوع متد مقداری بر نمی گرداند و متد void نامیده می شودهر یک از این نوع متدها در چگونگی تعریف، همین طور نحوه ی احضارشان (معمولاً) با هم اندکی تفاوت دارند4-11http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 12: راجع به متدها بیشتر بدانیممتدی که مقداری بر می گرداند بایستی نوع آن مقدار را در سرخط خود مشخص کندpublic typeReturned methodName(paramList)هر متد void در سرخط خود از کلمه ی کلیدی void استفاده می کند تا نشان بدهد که مقداری بر نمی گرداند:public void methodName(paramList)4-12http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 13: main is a void Methodبرنامه در جاوا صرفاً کلاسی است که یک متد main داردزمانی که شما فرمانی برای اجرای یک برنامه ی جاوا صادر می کنید، سیستم زمان اجرا متد main را احضار می کندتوجه داشته باشید که main یک متد void است، هم چنانکه سرخط آن گواه این مطلب است:public static void main(String[] args)4-13http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 14: دستورات returnبدنه ی هر دو نوع متد شامل لیستی از اعلانها و دستورات است که در میان یک زوج {} قرار می گیرند:public <void or typeReturned> myMethod() { declarations statements }4-14http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 15: دستورات returnبدنه ی متدی که یک مقدار بر می گرداند بایستی شامل یک یا چند دستور return هم باشددستور return مقدار برگشتی را مشخص کرده و احضار متد را پایان می دهدreturn Expression;Expression می تواند هر عبارتی که به یک مقدار از نوع برگشتی لیست شده در سرخط متد منتهی شود، باشد4-15http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 16: دستورات returnمتدی که void باشد نیازی به دستور return ندارد، مگر اینکه شرایطی پیش بیاید که بخواهیم پیش از تمام شدن تمام کد اجرایی متد، برگردیم در اینجا، چون متد مقداری بر نمی گرداند، یک دستور return استفاده می شود که عبارتی ندارد: return;4-16http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 17: تعاریف متداحضار متدی که مقداری بر می گرداند می تواند به عنوان یک عبارت در هر جایی که مقدار برگشتی آن مورد نیاز است استفاده شود:typeReturned tRVariable;tRVariable = objectName.methodName();احضار یک متد void، یک دستور ساده به صورت زیر است:objectName.methodName();4-17http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 18: هر متدی می تواند به صورت یک متد void استفاده شودمتدی که یک مقدار بر می گرداند می تواند عملی هم انجام بدهداگر شما می خواهید که عمل انجام شود، اما به مقدار برگشتی نیاز ندارید، می توانید طوری متد را احضار کنید که گویی مقدار برگشتی نداشته و void است؛ به این ترتیب، مقدار برگشتی دور ریخته می شود:objectName.returnedValueMethod();4-18http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 19: متغیرهای محلیمتغیری که در میان تعریف یک متد اعلان می شود متغیر محلی نامیده می شودتمامی متغیرهایی که در تعریف متد main اعلان می شوند متغیرهای محلی هستندتمامی پارامترهای متد، متغیرهای محلی هستنداگر دو متد داشته باشیم که هر یک، متغیر محلی یکسانی داشته باشند، این متغیرها باز هم متغیرهای کاملاً متفاوتی هستند (به عبارتی، محلی متدهایشان هستند)4-19http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 20: متغیرهای سراسریبرخی زبانهای برنامه نویسی، نوع دیگری از متغیر را که متغیر سراسری نامیده می شود، به میان می آورندزبان جاوا متغیرهای سراسری ندارد!4-20http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 21: بلاکهابلاک نامی دیگر برای یک دستور مرکب است، یعنی مجموعه ای از دستورات جاوا که در دل یک زوج {} قرار می گیرندهر متغیر که در میان یک بلاک اعلان می شود محلی آن بلاک است و نمی تواند در بیرون از آن بلاک استفاده شودهمین که متغیری در میان یک بلاک اعلان شد، نام آن نمی تواند برای هر چیز دیگری در تعریف همان متد استفاده شود4-21http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 22: اعلان متغیرها در دستور forشما می توانید یک یا چند متغیر را در میان بخش مقداردهی آغازین یک دستور for اعلان کنیدمتغیری که به این نحو اعلان می شود، محلی حلقه ی for خواهد بود و نمی تواند در بیرون از حلقه استفاده شوداگر می خواهید از این متغیر در بیرون از حلقه هم استفاده کنید، در این صورت آن را در بیرون از حلقه ی for اعلان کنید4-22http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 23: پارامترهای از نوع بدویمتدهایی که تابحال دیده ایم هیچ گونه پارامتری نداشتند که با یک زوج پارانتز تهی در سرخط متد مشخص می شدبرخی متدها نیاز به دریافت داده های اضافه تری از طریق لیستی از پارامترها دارند تا کارشان را انجام بدهندبه این پارامترها، پارامترهای فرمال نیز گفته می شود4-23http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 24: پارامترهای از نوع بدویلیست پارامتر، توصیفی از داده های لازم یک متد را ارائه می دهدآن تعداد و نوع داده های تک تک لازم آنها را مشخص می کند، ترتیبی که بایستی داده شوند و اسامی محلی این مقادیر که در متد استفاده شده اند:public double myMethod(int p1, int p2, double p3)4-24http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 25: پارامترهای از نوع بدویزمانیکه متدی احضار می شود، بایستی مقادیر مناسبی به متد و به شکل آرگومانها ارسال شوندبه آرگومانها پارامترهای واقعی نیز گفته می شودبایستی تعداد و ترتیب آرگومانها با آنهایی که در لیست پارامترها هستند تطبیق نمایندبایستی نوع هر آرگومان با نوع پارامتر متناظرش سازگار باشد: int a=1,b=2,c=3;double result = myMethod(a,b,c);4-25http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 26: پارامترهای از نوع بدویدر مثال قبل، مقدار هر آرگومان (نه نام متغیر) در پارامتر متناظر از متد قرار می گیرداین روش اتصال آرگومانها به پارامترهای فرمال به راهکار فراخوانی با مقدار معروف است 4-26http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 27: پارامترهای از نوع بدویاگر نوع آرگومانها و پارامترها به طور دقیق تطبیق ننمایند، جاوا سعی خواهد کرد که یک تبدیل نوع خودکار انجام بدهد در مثال قبل، مقدار int آرگومان C به یک double تبدیل خواهد شدیک آرگومان بدوی می تواند به صورت خودکار از هر کدام از انواع زیر به هر یک از آنهایی که در سمت راست آن نوع در لیست زیر باشد تبدیل نوع داشته باشد:byteshortintlongfloatdouble4-27http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 28: پارامترهای از نوع بدوییک پارامتر را اغلب می توان به صورت یک مکان خالی یا جانگهدار تصور کرد که با مقدار آرگومان متناظرش پر می شودبا این وجود، یک پارامتر بیش از اینهاست: در حقیقت، آن یک متغیر محلی استزمانیکه یک متد احضار می شود، مقدار آرگومانش محاسبه شده و پارامتر متناظر (به عبارتی، متغیر محلی) به مقدار آن مقداردهی می شودحتی اگر مقدار یک پارامتر فرمال در میان یک متد تغییر یابد (به عبارتی، به عنوان یک متغیر محلی استفاده شود) مقدار آرگومان نمی تواند تغییر یابد4-28http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 29: پارامتر فرمالی که به عنوان یک متغیر محلی استفاده می شود (1 از 5)4-29http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 30: پارامتر فرمالی که به عنوان یک متغیر محلی استفاده می شود (2 از 5)4-30http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 31: پارامتر فرمالی که به عنوان یک متغیر محلی استفاده می شود (3 از 5)4-31http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 32: پارامتر فرمالی که به عنوان یک متغیر محلی استفاده می شود (4 از 5)4-32http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 33: پارامتر فرمالی که به عنوان یک متغیر محلی استفاده می شود (5 از 5)4-33http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 34: سهل انگاری و اشتباه: استفاده از اصطلاحات «پارامتر» و «آرگومان»تعجب نکنید که افرادی هستند که اغلب از اصطلاحات پارامتر و آرگومان به جای هم استفاده می کنندزمانیکه این اصطلاحات را می بینید، شما ممکن است مجبور شوید که معنی دقیق آنها را از میان متن تعیین کنید4-34http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 35: پارامتر thisاین مطلب که متغیرهای نمونه بایستی به شکل <the calling object name. > استفاده شوند جا افتاده استاگر یک نام، آشکارا برای شیء فراخواننده لازم می شود، می توان از کلمه ی کلیدی this استفاده کردهمواره می توان برای دسترسی myInstanceVarible از شیء مورد نظر از this.myInstanceVariable استفاده کرد.4-35http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 36: پارامتر thisاگر یک پارامتر یا متغیر محلی دیگر هم نام در متد استفاده می شود بایستی از this استفاده شوددر غیر اینصورت، تمامی نمونه های نام متغیر به صورت محلی تفسیر می شوند:int someVariable = this.someVariablelocalinstance4-36http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 37: پارامتر thisپارامتر this نوعی پارامتر مخفی استهرچند که در لیست پارامتر یک متد ظاهر نمی شود، باز هم یک پارامتر استزمانیکه یک متد احضار می شود، شیء فراخواننده به صورت خودکار به this متصل می شود4-37http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 38: متدهایی که یک مقدار منطقی بر می گرداننداحضار متدی که یک مقدار boolean بر می گرداند true یا false بر می گرداندبنابراین، تجربه ی خوبی است که از این قبیل متدها برای کنترل دستورات و حلقه ها که انتظار یک عبارت منطقی داریم، استفاده کنیمدستورات if-else، حلقه ی while و از این دست.4-38http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 39: متدهای equals و toStringجاوا انتظار متدهای خاصی، نظیر equals و toString را در تمام، یا تقریباً همه ی کلاسها داردهدف از equals که یک متد با مقدار برگشتی منطقی است، مقایسه ی دو شیء کلاس است تا ببیند که آیا آنها شرایط «مساوی بودن» را دارندتوجه: شما نمی توانید برای مقایسه ی اشیاء از == استفاده کنید!public boolean equals(ClassName objectName)هدف از متد toString برگرداندن یک مقدار String است که مبین داده های درون شیء است:public String toString()4-39http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 40: آزمون متدهاهر متد بایستی در برنامه ای که تنها برنامه ی تست نشده است، آزمایش شودبرنامه ای که هدف آن تنها تست یک متد است برنامه ی driver نامیده می شودیک متد اغلب متدهای دیگر را احضار می کند، لذا یک شیوه ی انجام این کار آن است که نخست تمامی متدهایی را که توسط آن متد احضار می شوند تست کنیم و سپس خود متد را تست نماییمبه این شیوه، تست پایین به بالا – bottom-up testing گفته می شودگاهی اوقات لازم می شود که یک متد، قبل از متدی که به آن وابسته است خاتمه یافته یا تست شود، تست گردددر این حالت، از نسخه ی ساده شده ای از متد که، ته کد – stub نامیده می شود استفاده کنید تا یک مقدار برای تست برگرداند4-40http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 41: قاعده ی اساسی آزمون متدهاهر متد بایستی در یک برنامه تست شود که در آن هر متد دیگر برنامه ی تست کننده پیشتر به صورت کامل تست و عیب یابی شده باشند4-41http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 42: مخفی کردن اطلاعات و Encapsulationمخفی کردن اطلاعات (Information hiding) عمل تفکیک چگونگی استفاده از یک کلاس از جزئیات پیاده سازی آن استAbstraction اصطلاح دیگری است که برای بیان مفهوم کنارگذاشتن جزئیات به منظور اجتناب از آوردن بیش از حد اطلاعات استفاده می شودEncapsulation به این معنی است که داده ها و متدهای یک کلاس به صورت یک واحد منفرد ترکیب شوند (به عبارتی، یک شیء کلاس) که این کار، جزئیات پیاده سازی را پنهان می سازددانستن جزئیات غیرضروری است چون تعامل با شیء از طریق یک رابط خوش تعریف و ساده صورت می گیرددر جاوا، مخفی کردن جزئیات با private علامت زدن آنها انجام می شود4-42http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 43: یک زوج اختصار مهم: API و ADTAPI یا رابط برنامه نویسی کاربردی (Application Programming Interface) برای یک کلاس، توصیف چگونگی استفاده از کلاس استیک برنامه نویس به منظور استفاده از یک کلاس که طراحی خوبی داشته است تنها نیاز به خواندن API آن داردیک ADT یا نوع داده ی انتزاعی (Abstract Data Type) یک نوع داده است که با استفاده از تکنیکهای خوب مخفی کردن اطلاعات نوشته شده است4-43http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 44: اصلاحگرهای public و privateاصلاحگر public به این معنی است که هیچ محدودیتی روی جای استفاده از یک متغیر نمونه یا متد وجود ندارداصلاحگر private به این معنی است که یک متغیر نمونه یا متد نمی تواند با نام، خارج از کلاس دستیابی شودتجربه ی برنامه نویسی خوبی است که تمامی متغیرهای نمونه را private تعریف کنیماکثر متدها public هستند و از این رو دسترسی کنترل شده ای به شیء فراهم می کنندمعمولاً، تنها در صورتی متدها private تعریف می شوند که به عنوان متدهای کمکی سایر متدهای کلاس استفاده شوند4-44http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 45: متدهای دستیابی کننده (Accessor) و تغییردهنده (Mutator)متدهای دستیابی کننده به برنامه نویس امکان می دهند تا مقدار متغیرهای نمونه ی یک شیء را بدست آوردداده ها می توانند دستیابی شوند اما امکان تغییر ندارندنام یک متد دستیابی کننده نوعاً با کلمه ی get شروع می شودمتدهای تغییردهنده به برنامه نویس امکان تغییر مقادیر متغیرهای نمونه ی یک شیء را به شیوه ای کنترل شده فراهم می کنندداده های آمده (ورودی به متد) نوعاً تست شده و یا فیلتر می شوندنام یک متد تغییردهنده نوعاً با کلمه ی set شروع می شود4-45http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 46: پنهان سازی (Encapsulation)4-46http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 47: یک کلاس به اعضای خصوصی تمامی اشیاء کلاس دسترسی دارددر میان تعریف یک کلاس، نه تنها اعضای خصوصی شیء فراخواننده، بلکه اعضای خصوصی هر شیء کلاس قابل دسترسی هستند4-47http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 48: متدهای تغییردهنده می توانند یک مقدار منطقی برگردانندبرخی متدهای تغییردهنده هر زمان که مقادیری بگیرند که برایشان ملموس نیست یک پیغام خطا صادر کرده و برنامه را خاتمه می دهندرهیافت دیگر آن است که تغییردهنده ای داشته باشیم که مقادیر را تست کند، اما هرگز برنامه را خاتمه ندهددرعوض، اجازه دهیم که یک مقدار منطقی برگرداند و این برنامه ی فراخواننده باشد که اگر تغییرات را ملموس نیافت با شرایط کنار بیاید4-48http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 49: پیش شرط ها و پس شرط ها (Preconditions و Postconditions)پیش شرط یک متد می گوید که در زمان فراخوانی متد، چه چیزی درست فرض می شودپس شرط یک متد می گوید، مادامی که پیش شرط برقرار است، چه چیزی بعد از اجرای متد درست خواهد بودتجربه ی خوبی است که همواره در طراحی یک متد و در زمان نوشتن توضیح برای بخش های مختلف یک برنامه، پیش شرط ها و پس شرط ها را هم لحاظ کنیم4-49http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 50: OverloadingOverloading زمانی است که دو یا چند متد در کلاس یکسانی نام متد یکسانی دارندجهت درستی عملیات، هر دو تعریف نام متد بایستی signature های متفاوتی داشته باشندیک signature شامل نام یک متد به همراه لیست پارامترهای آن استجهت تمایز signature ها لازم است که تعداد و یا نوع پارامترها متفاوت باشند4-50http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 51: Overloading و تبدیل نوع خودکاراگر جاوا نتواند امضای متدی بیابد که با احضار یک متد دقیقاً مطابقت نماید، سعی خواهد کرد که از تبدیل نوع خودکار استفاده کندتعامل overloading و تبدیل نوع خودکار می تواند نتایج ناخواسته ای به بار آورددر برخی شرایط Overloading، به خاطر تبدیل نوع خودکار، یک احضار متد منفرد می تواند به شیوه های متعدد تعبیر شده و به نتیجه برسداحضار گنگ متدها در جاوا منجر به خطا خواهد شد4-51http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 52: سهل انگاری و اشتباه: شما نمی توانید بر اساس نوع برگشتی overload داشته باشید!امضای یک متد تنها شامل نام متد و نوع پارامترهای آن استامضا نمی تواند نوع برگشتی را شامل شود!جاوا، متدهایی با نام یکسان و نوع برگشتی متفاوت را در یک کلاس اجازه نمی دهد4-52http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 53: شما نمی توانید عملگرها را در جاوا Overload کنید!برغم بسیاری از زبانهای برنامه نویسی، نظیر C++ که امکان overload کردن عملگرها (برای مثال، +، - و از این دست) را فراهم می کنند، جاوا این کار را اجازه نمی دهد!شما تنها می توانید برای انجام عملیات مطلوب خود از نام متد و نحو معمول متد استفاده کنید4-53http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 54: سازنده ها (Constructors)سازنده نوع خاصی از متد است که برای مقداردهی آغازین متغیرهای نمونه ی یک شیء طراحی می شود:public ClassName(anyParameters){code}سازنده بایستی با کلاس هم نام باشدسازنده هیچ نوع برگشتی، حتی void هم نداردسازنده ها نوعاً overload می شوند4-54http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 55: سازنده ها (Constructors)سازنده در زمانی که یک شیء از کلاس با استفاده از عملگر new ایجاد می شود، فراخوانی می شود:ClassName objectName = new ClassName(anyArgs);بایستی نام سازنده و لیست آرگومانها (در صورت وجود) در داخل پارانتز بعد از عملگر new قرار بگیرنداین تنها شیوه ی قانونی احضار یک سازنده است: سازنده نمی تواند مثل یک متد معمولی احضار شوداگر یک سازنده دوباره احضار شود (با استفاده از عملگر new)، شیء اول دور ریخته می شود و یک شیء که به کل جدید است ایجاد می شوددر صورتی که می خواهید مقادیر متغیرهای نمونه ی شیء را تغییر بدهید، به جای این کار از متدهای تغییردهنده استفاده کنید!4-55http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 56: شما می توانید متد دیگری را در داخل یک سازنده احضار کنیداولین عملی که سازنده در پیش می گیرد ایجاد یک شیء با متغیرهای نمونه استبنابراین، قانونی است که متد دیگری را در میان تعریف یک سازنده احضار کنید، چرا که آن نیز مانند شیء فراخواننده اش شیء به تازگی ایجاد شده را داردبرای مثال، می توان برای مقداردهی مقادیر متغیرهای نمونه از متدهای تغییردهنده استفاده کردحتی برای یک سازنده امکان پذیر است که سازنده ای دیگر را احضار کند!4-56http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 57: سازنده یک پارامتر this داردمثل هر متد معمولی، هر سازنده یک پارامترthis داردپارامتر this می تواند به صورت آشکارا استفاده شود، اما حضور آن بیشتر قابل درک است تا نوشته شوداولین عملی که سازنده در پیش می گیرد ایجاد خودکار یک شیء با متغیرهای نمونه استپس از این کار، در میان تعریف یک سازنده، پارامتر this به شیء ایجاد شده توسط سازنده ارجاع دارد4-57http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 58: یک سازنده ی بدون آرگومان کار بگذاریداگر هیچ سازنده ای در کلاس خود نگذارید، جاوا به صورت خودکار یک سازنده ی پیش فرض (default) یا بدون آرگومان ایجاد خواهد کرد؛ این سازنده، هیچ مقداردهی آغازینی انجام نمی دهد، اما امکان ایجاد شیء را فراهم می کنداما، اگر تنها یک سازنده در کلاس خود داشته باشید، جاوا سازنده ی پیش فرض را فراهم نخواهد کرداگر سازنده ای در کلاس خود تعریف می کنید، حتماً سازنده ی بدون آرگومان خودتان را نیز لحاظ کنید!4-58http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 59: مقداردهی آغازین پیش فرض متغیرهامتغیرهای نمونه در جاوا به صورت خودکار مقدار اولیه می گیرندانواع boolean به false مقداردهی می شوندسایر بدویات به صفر نوع خودشان مقداردهی می شوندانواع کلاسی به null مقداردهی می شوندبا این وجود، تجربه ی خوبی است که متغیرهای نمونه را به صورت آشکارا در یک سازنده مقدار اولیه بدهیدتوجه: متغیرهای محلی به صورت خودکار مقدار اولیه نمی گیرند!4-59http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 60: کلاس StringTokenizerبرای بازیابی کلمات یا tokenهای یک رشته ی چندکلمه ای از کلاس StringTokenizer استفاده می شودبرای جداکردن هر یک از tokenها می توانید از کاراکترهای whitespace یا هر کاراکتری را که برای جداکردن کلمات مطلوب می دانید مشخص کرده و استفاده کنیدبرای اینکه بتوانید از کلاس StringTokenizer استفاده کنید حتماً عبارت import زیر را به ابتدای فایل حاوی کلاس خود اضافه کنید: import java.util.StringTokenizer;4-60http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 61: برخی متدهای کلاسStringTokenizer (1 از 2)4-61http://ce.sharif.edu/~rouhi

اسلاید 62: برخی متدهای کلاسStringTokenizer (2 از 2)4-62http://ce.sharif.edu/~rouhi