فصل هشت ونه کتاب درآمدی بر زبان شناسی شناختی از محمد راسخ مهند

فصل هشت ونه کتاب درآمدی بر زبان شناسی شناختی از محمد راسخ مهند

اسلاید 1: نگاه شناختی به دستور chapter 8

اسلاید 2: مقدمههمانگونه که می دانیم معنی شناسی شناختی شامل یک نظریه واحد نیست و دیدگاه های مختلفی زیر چتر آن قرار می گیرند. رویکردهای شناختی به مطالعه دستور نیز شامل نظریه واحدی نیستند و چندین دیدگاه البته با اصولی مشترک در کنار هم این چهار چوب را می سازند. دیدگاه های شناختی به مطالعه دستور بیشتر به مباحث زبانی می پردازند تا مباحث صرفا مفهومی.

اسلاید 3: واحد نمادیندیدگاه های مهم شناختی در مطالعه دستور، می توان به دستور شناختی لانگاکر، الگوی نظام ساختاری مفهومی تالمی و دیدگاه های معروف به دستور ساختاری اشاره کرد. هرچند باید به اینها زبان شناسان شناختی را نیز افزود که به بررسی، دستوری شدن یعنی فرآیندی می پردازند که در آن عنصری واژگانی به عنصری دستوری بدل می شود. این دیدگاه ها اصول مشترکی دارند یکی از این اصول مشترک، پذیرش واحدهای نمادین در مطالعه شناختی دستور است. تمامی این نظریه ها، واحد اصلی دستور را واحد نمادین می دانندکه در واقع امتزاج صورت و معنی است. لانگاکر در دستور شناختی به جای واحد نمادین از اصطلاح مجموعه نمادین استفاده می کند. واحدهای نمادین در واقع حامل ارتباط میان صورت و معنا هستند. هر واحد نمادین دو قطب دارد:1.قطب واجی 2.قطب معنایی

اسلاید 4: واحدهای نمادیندر این توصیف از ساخت زبانی، معنا و صورت از همدیگر مستقل نیستند بلکه کاملا باهم در ارتباطند. در نگاه اول این تصور از واحد نمادین بسیتر شبیه به توصیف سوسور از نشانه زبانی، به عنوان ارتباط میان دال و مدلول است. اما در دستورهای شناختی، واحدهای نمادین محدود به واژه ها و در عین حال که آن را در بر می گیرند، شامل مقولات بزرگتر یا کوچک تر از واژه هم می شوند. در واقع از آنجا که در دستور شناختی، نحو، صرف و واژگان مستقل نیستند،آنها را طیفی از از واحدهای نمادین فرض می کنند که ساختارهای آوایی و معنایی را به هم متصل می کنند. واحدهای نمادین می توانند تکواژها(تا،در) واژه ها (گربه، دیروز، دوید) یا زنجیره ای از واژه ها(گربه دیروز می دوید) باشند. این واحدهای نمادین، صورت هایی دارند که می توانند ملفوظ، مکتوب، یا اشاره ای باشند. پذیرش واحدهای نمادین به عنوان واحدهای اصلی دستور، باعث شد که معنا نقش اصلی در دستور بازی کند. وقتی واحد اصلی مطالعه دستور، واحد معنایی است دیگر نمی توان صورت را مجزا از معنی بررسی کرد.