فصل ۴ راهبردهای درمانی کتاب کتاب درمان شناختی – رفتاری برای بیماریهای مزمن پزشکی

فصل ۴ راهبردهای درمانی کتاب کتاب درمان شناختی – رفتاری برای بیماریهای مزمن پزشکی

اسلاید 1: بسم الله الرحمن الرحیم

اسلاید 2: فصل 4 راهبردهای درمانی

اسلاید 3: مقدمهپس از آن که درمانگران قالب مفهوم پردازی را تدوین کردند، باید بررسی کنند که کدام یک از راهبردهای درمانی برای مورد هدف قرار دادن مکانیزم های شروع کننده، تشدید کننده و تداوم بخش مشکلات مناسب هستند. راهبردهای درمانی باید با توجه به اهداف درمانی مورد نظر انتخاب شوند.

اسلاید 4: کتابهای زیادی وجود دارند که عناصر اصلی راهبردهای درمانی شناختی- رفتاری را توضیح می دهند

اسلاید 5: درمانگران نباید راهبردهای درمانی را به صورت مجزا اجرا کننده در غیر این صورت از رویکردی شبیه رویکرد کتاب آشپزی استفاده کرده اند. راهبردهای درمانی رویکرد شناختی- رفتاری بر اساس مفهوم پردازی ایجاد شده اند و این راهبردها باید با توجه به اصول هدایت کننده درمان شناختی- رفتاری اجرا شوند.

اسلاید 6: در این فصل راهبردهای درمانی به صورت منفرد و به عنوان مقوله های مجزا ارائه می شوند، اما در واقع راهبردهای درمانی در یک رویکرد کلی که از راهبردهای گوناگونی استفاده می کند و هر کدام از این راهبردها بر اساس مفهوم پردازی شناختی- رفتاری هستند، ادغام می شوند.

اسلاید 7: متمایز کردن درمان شناختی- رفتاری از درمان های روانی دیگر در درمان شناختی- رفتاری چند موضوع کلیدی منحصر به فرد وجود دارد و همین عوامل درمان شناختی- رفتاری را از رواندرمانی های دیگر متمایز می کند. می توان این عوامل را به عنوان اصول هدایت کننده اجرای درمان شناختی- رفتاری در نظر گرفت.

اسلاید 8: هنگامی که درمان شناختی- رفتاری برای مشکلات مربوط به بیماری های مزمن پزشکی به کار می رود این عوامل همچنان به قوت خود باقی هستند.

اسلاید 9: بسیار ساده است که تکنیک های شناختی- رفتاری را بدون ساختار مشخص، مشارکت و یا استفاده از تکالیف خانگی که ویژگی برجسته درمان شناختی- رفتاری هستند، به کار برد. این اتفاق بیشتر زمانی رخ می دهد که درمانگران با بیمارانی کار می کنند که از بیماری های مزمن متعددی رنج می برند و این بیماری ها همراه با مشکلات روانی متعدد و همچنین همراه با مشکلات محیطی و تاریخچه ای پیچیدهی آنها ظاهر می شوند.

اسلاید 10: برخلاف انتظار، رعایت اصول اساسی درمان شناختی رفتاری در بیمارانی این چنین دشوار برای درمانگران بسیار مفید واقع می شود.

اسلاید 11: درمانگرانی که کار خود را بر اساس مقایسه با درمانگرانی که درمان شناختی - رفتاری را بدون برنامه و بدون توجه به اصول اساسی آن اجرا می کنند، آسان تر می توانند درمان را با مشکلات بیماران متناسب کنند.

اسلاید 12: رویکرد شناختی- رفتاری، درمانگر و بیمار را ترغیب می کند که با همدیگر به صورت یک تیم علمی کار کنند. این امر را می توان در این موضوع که درمانگر و بیمار ذهن خود را دربارهی نقش بالقوه ی شناخت ها و رفتار در ایجاد مشکلات کنونی باز می گذارند، یعنی ارزشیابی و مرور شواهد، مشاهده کرد.

اسلاید 13: جلسات درمان با استفاده از یک دستور جلسه سازمان می یابند. از زمان محدود به صورت مؤثری استفاده می شود مشکلات اختصاصی مشخص می شوند و مشکلات پیچیده (مشکلاتی که به نظر درمانگر و با گیج کننده هستند به صورت عبارات مشخص بیان می شوند.

اسلاید 14: بعضی از ماده های دستور جلسه ثابت هستند و در دستور جلسه ی همه جلسات درمانی وجود دارند. این قسمت ها عبارتند از: خلاصه ای از جلسه ی گذشته و واکنش بیمار به آن، بررسی خلق بیمار و حوادث مهم، مرور تکالیف و در انتهای جلسه خلاصه سازی جلسه، ارائه تکالیف جدید و بازخورد دربارهی جلسه.

اسلاید 15: هنگامی که درمانگران درمان شناختی- رفتاری را برای بیماران مبتلا به مشکلات مزمن پزشکی اجرا می کنند، می توانند بخش هایی را مثل مرور وضعیت جسمی بیمار، روند مشکلات پزشکی بیمار و درمان را به قسمتهای ثابت اضافه کنند.

اسلاید 16: این حالت اغلب زمانی پیش می آید که درمانگر و بیمار دربارهی نقش مشکلات پزشکی مرتبط با دستور جلسات درمان شناختی- رفتاری بحث می کنند. این رویکرد به بیمار و درمانگر کمک می کند که به نقش مشکلات پزشکی در شروع و تداوم مشکلات روانی پی ببرند.

اسلاید 17: در درمان شناختی- رفتاری درمانگر و بیمار مشترک درباره ماده های قابل تغییر دستور جلسه گفتگو می کنند و این امر ماهیت مشارکتی بودن درمان شناختی- رفتاری را نشان میدهد. داشتن دستور جلسه این احتمال را که درمانگر دستورالعمل مورد نظر خود را تحمیل کند و یا ماده هایی که از نظر بیمار مهم هستند، نادیده بگیرد را کاهش می دهد.

اسلاید 18: قسمت های متغیر دستور جلسه ی درمانی مطابق با ماهیت مشکلات بیمار و مرحله ی درمان تغییر می کنند.

اسلاید 19: درمانگران باید مراجعان را تشویق کنند که به درمانگر بازخورد دهند تا ماهیت مشارکتی درمان را که ویژگی اصلی درمان شناختی- رفتاری است، تسهیل کنند. درمانگران می توانند اطلاعاتی از بیماران درباره ی درک و تفسیر آنها از رویدادهای مهم حین جلسات و بین جلسات بدست آورند.

اسلاید 20: همچنین درمانگران می توانند فرم های مخصوص بازخورد را به برنامه ی درمان اضافه کنند تا برای ارائه بازخورد از رویکرد ساختار یافته تری استفاده کنند. بیمارانی که تجربه ی رواندرمانی نداشته اند و یا تاکنون از مراقبت های پزشکی سنتی مدار استفاده کرده اند، اغلب این تجربه های مشارکتی را دیدگاه جدیدی به درمان می دانند و این امر به آنها این فرصت را میدهد که با درمان سازگار شوند.

اسلاید 21: بیمارانی که با رویکرد شناختی- رفتاری درمان می شوند اغلب برای بین جلسات تکالیفی دریافت می کنند. شرکت فعالانه بیماران در درمان بسیار مهم است. این تکالیف اطلاعات مهمی دربارهی مشکلات مداوم و مفهوم پردازی های مورد فراهم می کند و همچنین بیماران را قادر می سازد که رفتارها و فرایندهای شناختی ناکارآمد را تغییر دهند. فریمن (۱۹۸۷) معتقد است که درمان شناختی- رفتاری فرایندی است که باید دائما زنده و پویا باشد.