نقش وزیران ایرانی در دولت عباسی
اسلاید 1: نقش وزیران ایرانی در دولت عباسیارائه:
اسلاید 2: مقدمه «وزیر» در لغت به معنای معاون، همپشت و مددکار میباشد و در اصطلاح همنشین خاص پادشاه که مشیر تدبیر و ظهیر سریر باشد و تحمل بار گران مملکت نماید، گفته میشود. ظاهراً چون وزیر در مقدمهی برداشتن بار سلطنت و ریاست با سلطان متفق میباشد؛ لهذا به این لقب ملقب شده است. بعد از پيروزي سپاهيان عباسي بر امويان و قبل از بيعت با ابوالعباس سفاح به عنوان خليفه، منصب وزارت که از مناصب ايراني قديم است، به كار گرفته شد. هنگامي كه ابوالعباس نظام وزارت را پذيرفت، به تحول حكومت و گرايشهاي آن به سوي تمركزگرايي و توزيع قدرت احترام گذاشت. اين كار به تشويق ايرانيها انجام شد. آنان ابوسلمه خلال را وزير آل محمد خواندند و ابوالعباس او را پذيرفت.
اسلاید 3: در دوران ابوسلمه، قدرت وزير به شكل روشن مشخص نبود. با اينكه او را وزير ميناميدند؛ اما از قدرت و اختيارات كامل در همه ديوان برخوردار نبود و اختيارات وزير مشخص نبود. وزير، جانشين خليفه بود كه در هر كاري قائم مقام وي محسوب ميشد. وزير، امور مملكت را اعم از شئون لشكري و كشوري اداره میكرد. سپاه و امور جنگ، ماليات و عايدات تحت نظر او بود. مراسلات و فرمانها را به نقاط مختلف دور و نزديك ميفرستاد. وزرا نيز چند معاون و منشی داشتند. وزير در رأس بود؛ اما منشي و نويسنده در مراتب و مقامات خود ميتوانست، ترقي داشته باشد و وزير شود.
اسلاید 4: وزارت ايرانيان در خلافت عباسيان بعد از جنبش خراسانيان، در نيمه اول قرن دوم هجري كه به همت و راهنمايي فكري و عملي ايرانيان منجر به سقوط دولت امويان و استقرار حكومت عباسيان گرديد؛ نفوذ ايرانيان در دستگاه خلافت عباسيان پيشرفت قابل ملاحظهاي نمود. در حقيقت بايد گفت مقررات دولت ساسانيان بوسيله ايرانيان آگاه به دربار دولت عباسيان منتقل شد؛ زيرا بسياري از وزيران و سرداران سپاه آنان ايرانی بودند.
اسلاید 5: از همان دوران نخست خلافت عباسيان، كتاب «عهد اردشير» كه به عنوان قانون اساسي دولت ساسانيان بوده، جزء مواردي گرديد كه ميبايست، به خليفه زادگان و وليعهدان آموخته شود. چنانكه نوشتهاند، وقتي معلم الواثقبالله ( فرزند مأمون) از مأمؤن پرسيد كه به او چه بياموزد، خليفه گفت: «به او كلام خداي تعالي را بياموز و او را وادار تا ( عهد اردشير) را بخواند و كتاب كليله و دمنه را از بركند».
اسلاید 6: وزارت در عصر اول عباسی عصر اول عباسي که با خلافت ابوالعباس سفاح شروع و با خلافت واثق پايان ميپذيرد (132 تا 232 هـ.ق)؛ نظام وزارت متحول و مستحكم شد. براي وزارت، وظايف معين و اساس ثابتي تعيين گرديد كه شايد مهمترين آن نظارت بر امور مالي بود. وزير صلاحيت دخل و خرج در كارها را داشت و مسئوليت ديوان خراج و نفقات به عهده او بود، بر مالياتها نظارت ميكرد و قدرت مدني و نظامي در شخص او جمع ميشد. در دوران مهدي خليفه عباسي، به علت اجازهاي كه در جهت گسترش قدرت به وزرا داد و به آنها شديداً اعتماد كرد، وزارت تصويري روشن يافت و تعيين وزرا در دوران او بر اساس لياقتهاي اداري و دفتري آنان صورت ميگرفت. چه بسا دسيسههاي جانبي در تعيين و عزل برخي از وزرا تأثير داشت، همانگونه كه اوضاع سياسي تأثير مستقيمي در كار وزارت داشت.
نقد و بررسی ها
هیچ نظری برای این پاورپوینت نوشته نشده است.