صفحه 1:
اختلالات قطبی
سید محمد هادی سید محسنی
دانشجو ترم 6 پرستاری پردیس بین الملل شهید صدوقی یزد
صفحه 2:
خلق.افسردگی.مانیا
اختلالات خلقی : گروهی از حالات بالینی هستند که با اختلال خلقی» فقدان احساس کنترل بر خلق و تجربه
٩ اراحتی شدید همراه می باشد.
خلق به حالت شادی یا ناشادی غالب و پایدار فرد گفته می شود.
یک انتهای آن غمگینی مفرط که افسردگی اساسی نامیده می شود و نشانه اصلی آن غم واندوه زیاد است.
و یک انتهای آن شادی مفرط که به مانیا(شیدایی) معروف است نشانه آن احساس سرخوشی و پر نیرویی افراطی
صفحه 3:
افسردگی
یر خلق است و شامل احساس غمگینی که ممکن است از نامیدی خفیف
افسردگی بیماری است که خصوصیت عمده آن ت
تا احساس یاس شدید نوسان داشته باشد.
این تغیبر خلق با تنیبرات مشخصی در رفتر . نگرش «کارآیی « اعمال فيزيولوزيك همراه است
دارا بودن پنج مورد از نه مورد به مدت دو هفته مشخصه افسردگیست
خلق افسرده
ازبین رفتن علاقه وفقدان لذت در همه فعالیت ها
کاهش و افزایش وزن واشتها
بی قراری فیزیکی
خستگی یا فقدان انرژی
احساس گناه و بی ارزشی
کاهش توانایی برای تفکر و دودلی
بی خوابی و پر خوابی در همه روزها
افکار عود کننده به مرگ +داشتن اقکار خودکشی
صفحه 4:
مانیا عکس جالت اقسردگی است.
در شیدایی خُلق انرژی بیمار بسیار بالا
تظاهرهای اصلی مانیا عبارت اند از:
نشاطزدگی
تحریکپذیری
فعالیت بیش از حد
خودبزرگ بینی
خلق بالا به صورت شادی
افراطی
بیقراری حرکتی
اشکال در تمرکز
تامهریزیهای بلندپروازانه
GE بیمار در طول روز
خوث
کند. مثلاً صبح مانیک و شب افسرده باشد. هرچند که مانند افسردگی شدید تغییرات مد
صفحه 5:
دوقطبی ( شیدایی - افسردگی)
افراد مبتلا به اختلال دو قطبی هر دو دوره های افسردگی و مانی (شیدایی ) را تجربه می
در سنین جوان تری ایجاد می شود .
اغلب برای فرد فلج کننده است .
٩ ۲ کنند .بلند و سریع صحبت می کنند مکالمه های آنان غالبا بر از مرا |
پر زرق و برق هستند
صفحه 6:
انواع اختلال دو قطبی
حد اقل یک دوره خلق شیدا به مدت ین نوع بیش از یک دراين دسته بیش از ۴ بار نوسان در این نوع شدت نوسان خلق به
یک هفته وجود دارداگرچه بیشتر ۰ دورهافسردگی شدید وجود روحی در طول یکسال وجود دارد. اندزه اختلال دوقطبی نیست. اما
میتلایان دوره آفسردگی را هم تجربه شدت . این نوع در حدود ۱۰ درصد افراد میتواندزمان طولانی تری انامه
میکنند ولی بعضی از نها فقط دوره اين مبتلا به اختلالات دوقطبی دیده یابد. این حالت میتواند منجر به
wee Oe, ونشو واج ۱ اختلالات دو قطبی گردد.
دوره هاى شيدايى بدون درمان بين "تا لولم 5يا ا شعراء بده 5
اع ماه به طول میانجامند.دورههای Sa eae كه
افسردكى در صورتى كه مداوا نشوند عد we ay
د نشانه هاى
۲ ما ادلمه پیدا می کنند.
افسردگی اساسی را به
طور خفیف و هیپومانی
را به صورت دوره ای
تجربه می کند .
کمتر از یک درصد
جمعیت را مبتلاء می کند
صفحه 7:
اختلال دو قطبی در زنان و مردان برا
ای مانبا در مردان و اقسردگی درزنان شایع تر است.
سن شروع اختلال دو قطبی از کودکی تا ۵۰ سالگی است ولی به طور متوسط ۲۰ سالگی می باشد.
اختلال دوقطبی در افراد فاقد تحصیلات شایعتر است.
oops در گروههای اجتماعی و اقتصادی بالاتر پیشتر از متوسط است.
صفحه 8:
سیر بیماری .پیش آگهی
* دوره مانیک نوعا بصورت ناگهانی. همراه با افزایش سریع علائم در طی چند روز شروع می شود. دوره های مانیا از
کت سفته نا جند ماه استمرار می بابد و از دوره های افسردگی اساسی کوتاه فر بوده و زودتر ۰ ۳۳
؟ پیش آگهی نسبتا خوب است. ۱۵ درصد موارد بهبودی» ۵۰ تا ۶۰ درصد موارد بهبود نسبی(عودهای مکرر ب1
عملكرد بين دوره ای خوب) و مابقی با تخریب روابط و عملکرد اجتماعی همراه است.
صفحه 9:
* عوامل بیولوژیک: افزایش فعالیت دوپامین . افزایش ترشح هورمون تیروئید و ژنتیک
* عوامل روانی - اجتماعی:فرضیه روانکاوی: مانیا و سرخوشی به عنوان مکانیسم دفاعی افرادی است که دچار
آفسردگی هستند.
؟ شعصت: شحصیت های نابایدار که به تغییرات محیطی حساسیت بسیاری دارند و هرگونه استرس ه ۳ ۳
تواند نوسانات شدید
صفحه 10:
درمان
درمان دارویی : داروهای ضدافسردگی و داروهای ضد مانیا.کربنات لیتیوم داروی انتخابی مانیا است. کربامازپین
و سدیم والپروات نیز در این بیماران تجویز می شود. استفاده از داروهای آرامبخش و داروهای آنتی سایکوتیک غیر
معمول نیست.
درمان با الکتروشوک: اثر ضد افسردگی ۴۴ سریعتر از داروهای سه حلقه ای ظاهر می شود. تجارب بالینی
نشان می دهد که اثرات درمانی 02۲ شبیه به اختلال افسردگی است اما تناوب استفاده از این روش در درمان
مانیا بایستی بیشتر از اختلال افسردگی باشد.
درمانهای روانشناختی: نوع رواندرمانی کوتاه مدت. شناخت درمانی» و درمان بین فردی و رفتار درمانی در
اختلالات خلقی استفاده می شود.
بستری در بیمارستان: خطر خودکشی و دیگر کشی, کاهش بارز توانایی در مراقبت از خود از نظر تغذیه »
بهداشت از موارد لزوم آشکار برای بستری کردن بیمار می باشد.