قوانین بازیافت در ژاپن

قوانین بازیافت در ژاپن

اسلاید 1: قوانین بازیافت در ژاپن

اسلاید 2: قوانین ویژه بازیافت در ژاپنقانون بازیافت ظروف و بسته بندی ها (تصویب در سال 1995)قانون بازیافت لوازم خانگی (تصویب در سال 1998)قانون بازیافت پسماند غذایی (تصویب در سال 2000)قانون بازیافت نخاله های ساختمانی (تصویب در سال 2000)قانون بازیافت خودروها (تصویب در سال 2002)قانون بازیافت لوازم خانگی کوچک (تصویب در سال 2012)

اسلاید 3: قانون بازیافت ظروف و بسته بندی ها (تصویب در سال 1995)هدف: قوطی آلومینیومی، قوطی استیل، بطری شیشه ای، مقوا، کاغذ، کاغذ، کارتن، ظروف و بسته بندی های کاغذی، بطری پلاستیکی، ظروف و بسته بندی های پلاستیکی.کمیت: درصد زیادی از پسماندها را تشکیل می دهند و در حال افزایش نیز هستند. 60% حجمی و 30% وزنی پسماندهای خانگی را تشکیل می دهند.ضرورت قانون: جهت کاهش تولید پسماندهای بسته بندی و ظروف و در نهایت کاهش پسماند کل با استفاده از ارتقاء بازیافت، ضروری بود که یک سیستم جدید تشکیل شود که مصرف کننده و تولید کننده در آن مورد توجه قرار گرفته باشند. بنابراین قانون ارتقاء جمع آوری طبقه بندی شده و بازیافت ظروف و بسته بندی ها در سال 1995 تصویب شد.این قانون مسئولیت هایی برعهده مصرف کننده از لحاظ تفکیک پسماند گذاشت، مسئولیت جمع آوری تفکیک شده برعهده شهرداری گذشت و مسئولیت بازیافت را برعهده کسب و کارها گذاشت. این سه نهاد برای ارتقا بازیافت باید با همدیگر همکاری داشته باشند.

اسلاید 4: مهمترین ویژگی این قانون این بود که برای اولین بار در ژاپن، مفهوم مسئولیت گسترده تولیدکننده را جا انداخت و باعث تحمیل مسئولیت های فیزیکی و مالی بر دارندگان کسب و کارها شد.مسئولیت مصرف کننده: تفکیک پسماند بر طبق استانداردها و علامت های تعریف شده؛ همچنین کاهش تولید پسماند بسته بندی ها از طریق استفاده از کیسه های پارچه ای به جای پلاستیکی و خرید محصولاتی با بسته بندی های ساده تر.مسئولیت شهرداری: تفکیک و جمع آوری پسماند ظروف و بسته بندی ها و تحویل آن ها به کسب و کارهای بازیافت.مسئولیت کسب و کارها: مسئولیت بازیافت بسته بندی های تولید شده، وارد شده بر عهده خود تولید کننده یا وارد کننده بسته بندی ها است. علاوه بر بازیافت، کاهش پسماند بسته بندی ها را هم باید توجه کنند. مثلا کاهش بسته بندی های غیرضروری.قانون بازیافت ظروف و بسته بندی ها

اسلاید 5: نتایج به دست آمده: کمیت پسماندهای تفکیک شده، جمع آوری شده و بازیافت شده افزایش یافته است. دفن نهایی سال به سال کاهش یافته است. ظرفیت لندفیل ها نیز از 8.5 سال در 1995 به 19.4 سال در 2011 افزایش یافت.قانون بازیافت ظروف و بسته بندی ها

اسلاید 6:

اسلاید 7: قانون بازیافت لوازم خانگی (1998)هدف: تهویه هوای خانگی، تلویزیون ها(LCD,CRT و پلاسما)، یخچال و فریزر، ماشین لباسشویی و خشک کن ها.ضرورت قانون: سختی دفع این لوازم به خاطر اندازه بزرگ، همچنینی این لوازم حاوی مواد سودمندی هستند مانند آهن، آلومینیوم و شیشه. همچنین به خاطر نگرانی ها درباره آلودگی های این پسماندها مانند تخلیهCFCs به اتمسفر، آلودگی آب و خاک با فلزات سنگین موجود در این لوازم. این موارد باعث تصویب قانون بازیافت انواع خاصی از لوازم خانگی، شد.این قانون، فروشندگان لوازم خانگی را مجبور کرد که این چهار نوع لوازم خانگی را از مصرف کنندگان دریافت کند و آن ها را به تولید کنندگان یا بازیافت کنندگان برساند و مصرف کننده، هزینه جمع آوری و انتقال و بازیافت را هنگام دفع لوازم خانگی خود بپردازد.