مولیبدن

صفحه 1:
۱ ae 

صفحه 2:
استاد مربوطه : دانشجو 

صفحه 3:
تا يحجه مولیبدن ‎Sat pi wld 138,‏ تاريخ کشف :۱۷۷۸ عدد اتمی :۴۲ جرم اتمی : ‎٩۵/۹۴‏ ‏مولیبدن به صورت آزاد در طبیعت وجود ندارد وکانیهای آن به صورت مولیبدئیت ( 1۸052 ) یافت مي شوندکه عنصری ضروری برای تغذیه گیاه است.در اسید هیدروکلریک یاهیدروفلوئوریک "هیدرو کسید سدیم آمونیاک یا اسید سولفوریک رقیق و آب نامحلول است بالسید سولفوریک یا لیتریک گرم .و غلیظ و اسید کلزیدویک جوشان واکنش می‌دهد.جرم حجمی آن ۱۰۲۹۸۸۸۹ "نقطه ذوب ۲۶۱۰ "نقطه جوش ۵۵۶۰ می باشد . مولیبدن به صورت شبکه مکعیی مرکز پر متبلور می‌شود و دارای سمیت ضعیف است. کنسانتره یا سولفور آن پس از فراوری های لازم بصورت تری اکسید مولیبدن 1003 بدست ‎ge‏ آید. که پس از فراوری های لازم به تری اکسید مولیبدن ۸/002 تبدیل می شود. ۱ محصول (تری اکسید مولیبدن ) بعنوان مواد بايه مشتقات موليبدن كه در صنایع ذوب آهن ‏ فولاد های أليازى و يخته گری ها مورد استفاده قرار میگیرد مولیبدن عامل سختی و استحکام و همچنین سبب بالابردن خواص و درجه حرارت آليازها ميكردد. از بیست کشوری که دارای معادن مولییدن میباشند فقط ۸ کشور دارای منابع چشمگیری میباشند که عبارتند از جين .شيلى: روسیه. اناد: قزافستان ارمنستان سنگ مولیبدن یا کلوخه از بازیافت یا محصولات جنبی معادن مس هم بدست می آید . ان و ایالات متحده آمریکا تری اکسید مولییدن یعنوان مواد اولیه شیمیایی مانتد سدیم مولیبدات و آمونیم مولیبدات کاریرد دارئد 

صفحه 4:
مقدمه > امولیبدن یک ماده غذایی ضروری برای بدن انسان ها و حیوانات است . مولیبدن معمولا در کبد : کلیه » غده آدرنال و استخوان متمرکز است . لازم به ذکر است که مولیبدن به عنوان یک جزء سازنده چندین آنزیم ایفا نقش می کند . ۱-سولفات اکسیداز که در واکنش ها و متابولیسم:های آمیئو اسیذهای-سولفوردار نققل دارد. - گزانتین اکسیداز که در اکسیداسیون پیورین و پیریمیدن و تولید اسید اوریک نقش دارد. ۳- آلدهید اکسیداز که در اکسیداسیون آلدهیدها ایفای نقش می کند . 

صفحه 5:
کمبود مولیبدن ‎P‏ کمبود مولیبدن به ندرت اتفاق می افتد و در صورت ایجاد کمبود » اختلالات شدیدی را به همراه دارد. در صورت نبودن سه آنزیم مولیبدن ۰ ناهنجاری های متابولیکی در کوفاکتور مولیبدن ظاهر و مشخص می شود . هر دو کمبود مولیبدن و ناهنجاریهای متابولیکی با دفع غیرعادی متابولیت های سولفور و کاهش غلظت اسید اوریک و افزایش دفع هیپوگزانتین و گزانتین از بدن همراه است . ‏* عدم وجود سولفیت اکسیداز در اختلالات متابولیکی منجربه مرگ در سنین ‏ننیشود ‎ 

صفحه 6:
مقدار توصیه شده روزانه در انسان میزان مصرق مولیبدن براساس واحد میکروگرم / روز به شرح زیر است \ ۱-سن ۰-۶ ماهه مقدار ۱۵-۲۰ میکروگرم | روز < ۴۰۲۰۲۱۲۶۲۲" ۲-۱ ساله ۲۵-۵۰ yee Be ۳۱۵۰۵۰ ۲۱۰۰۷۲۲۵ «< ۳۷۵-۲۵۰ ‏جوانان و بزرگسالان‎ ۶ ٠“ ‏متوسط میزان جذب مولیبدن برای افراد بالغ در دامنه حدود ۷۵-۲۴۰ میکروگرم | روز است . که این دامنه در افراد با‎ * | ‏وزن های مختلف‎ 3 

صفحه 7:
منابع غذايى > از جمله منابع غنی از مولیبدن می توان به غلات . دانه های گیاهی . سیزیجات پربرگ اشاره کرد. این مقدار در غذاها وایسته است به محتوای مولیبدن در خاک . مولیبدن در بدن دارای جذب بسیار خوبی است اما میزان دسترسی آن ‎١‏ تحت تاثیر محتوای غذا ‎ ‎ ‎ ‎ome ۶ \ ‏« مسمومیت حاصل از مولیبدن خیلی بیشتر از کمبود آن است. معمولا این مسمومیت در گله ای از حیوناتی دیده می شود که در مزرعه از خا ک هایی تغذیه می کنند که حاوی مولیبدن با غلظت بالا هستند. با مصرف ۱۰-۱۵ میلی گرم اروز مولیبدن انسان دچار بیماری حاد نقرس می شوند. ‏* تحقیقات اخیر: ‎ ‎ ‏ات نشان داده که ‎ ‏ن در سبزی های پربرگ خیلی بیشتر 

صفحه 8:
۶ در سال ۱۹۵۳ مدرکی مینی بر ضروری بودن مولیبدن برای حیوانات گزارش گردید و در آن نشان داده که مولیبدن جزیی از متالوآنزیم گزانتین اکسیداز می باشد(01||].1993)سپس وقتی که مولیبدن به جیره های نیمه خالص شده جوجه ها . نیمچه های بوقلمون ها و بره ها افزوده شد . معلوم گردید که آن ها به طور بهتری از خود توان تولیدی نشان می دهند. پاسخ رشد بره ها با استفاده از يك ره حاوی ۳۶/ ۰ قسمت در میلیون مولیبدن به ۲/۵ برایر پیشرفت در افزایش وزن روزانه منجر شده بود. از آنجایی که بیشتر مواد خوراکی حاوی مولیبدن بیشتری هستند , به اين خاطر جای تعجب نیست که چرا به عنوان یک ماده مغذی شناسایی نگردیده است . نقش مولیبدن در تغذیه دام به وسیله محققان مرور شده است (1991 ,6ات 0ا5). وجود آن در خوراک های دامی در سطح سطوح سمی . توجه عملی بیشتری را به خود جلب کرده است. سطوح مس روی, گوگرد. نقره. کادمیم و اسید های آمینه گورد دار در جیره غذایی . اثرات عمده ای بر روی حساسیت دام ها به مسمومیت با مولیبدن دارند. 

صفحه 9:
سطوح قابل تحمل پیشینه سطوح قابل تحمل مولیبدن بر حسب 00۲۳(چرج): گاو ۰۱۰ گوسفند ۱۰, خوک ۰۲۰ طیور ۰۱۰۰ اسب ۵ خرگوش ۵۰۰ اگرچه مولیبدن به عنوان یک ماده مقذی ضروری تشخیص داده شده لست . ولی بیشتر به عنوان یک ماده معدنی سمی مورد توجه قرار می گیرد . سمیت مولیبدن اولین بار در انگلستان وقتی مشخص و گزارش شد که گاو های در حال چرا روی برخی از مراتع غنی از مولیبدن مبتلا به اسهال شدید شدند. این عارضه به عنوان اسهال شدید یا دفع مدفوع آبکی کف آلود (68۲ 0۲ 560۱1۲5 061) شناخته شد و سپس معلوم شد که می توان با افزودن مکمل مس به جیره غذایی از آن پیشگیری نمود. سپس مشخص شد که مصرف سطح بالای مولیبدن و سولفات باعث ایجاد کمبود مس در نشخوارکنندگان می شودلز این رو » عمده اثر سمی مصرف مولیبدن ۰ تسریع در کمبود مس است. 

صفحه 10:
*« از لحاظ حساسیت به مصرف سطوح بالای مولیبدن تفاوت گونه ای قابل توجهی وجود دارد. به نظر می رسد گاو حساس ترین بوده و گوسفند. اسب و خوک به ترتیب از حساسیت کمتری برخوردار باشند. گزارش شده است که در خوک با خوردن مولیبدن به میزان ۱۰۰۰ قسمت در میلیون جیره به مدت ۳ ماه . هیچ اثری از بیماری بروز نکرد در صورتی که سطوح ۵۰ تا ۱۰۰ قسمت در میلیون آن در جیره گاو ایجاد اسهال شدید می کند .طیور,خوکچه هندی. خرگوش و موش صحرایی از نظر تحمل موليبدن زياد در حد فاصل خوک و گاو قرار دارند.علايم مسمومیت با مولیبدن فزون بر اسهال در گاو و موش صحرایی. شامل کم خونی . خشکی پوست ‏ بی اشتهایی : تفییر شکل پاهای جلو در خرگوش + کاهش شیردهی و تحلیل بیضه ای در چند گونه گزارش شده است(1935 ۳06۳۷۷/۵۵00لا),علايم مسمومیت با مولیبدن در گوسفند شامل کاهش مس کبد و پلاسما ء کاهش جعد و رنگ دانه های پشم .کم خونی و پشم می باشد. بره های نوزاد متولد شده از میش های متأثر از مسمومیت مولیبدنی علایم عدم هماهنگی(تعقر زیاد ستون فقرات) و بدون میلین شدن اعصاب را از خود نشان داده ندر1980 ایام ‎«National Research‏ 

صفحه 11:
* فعالیت آلکالین فسفاتاز کبد در کلیه و روده موش های صحرایی مسموم شده با مولیبدن کاهش می یابدو فعالیت سولفیداکسیداز نیز کم می شود که اين امر در متابولیسم گوگرد دخالت می کند. اين موضوع به ان یک عامل در مولیبدن پيشنهاد شده است. رابطه مشاهده شده در مورد سولفات جیره غذایی نسب به تحمل مولیبدن با اين نظر سازگار است . روابط داخلی بين موليب -سولفات به تفصیل توسط سوتل 1991 ©01ا6)بيان شده است. كاهش فعاليت اسولقية 1كسيناز در مسمومیت با مولییدن ممكن است رسوب كايريك سولفيد شود. و مس از لحاظ فيزيولوزيكى غير قابل تر مى كنند.به احتمال نفاوت هاى كونه اى در جذب و دفع به حساب تفاوت هاى موجوددر تحمل موليبدن بالاى جيره غذايى كذاشته مى شود. قسمتى از اين تنوع ظاهرى كونه ها در حساسيت انها به موليبدن بيش از حد ممكن رات موجود در مصرف مس: روى ‎٠‏ كوكرد ؛ آلومينيم؛ كادميم و اسيد هاى آمينه گوگرد دار مربوط باشد(1980 00۷۳61 8۵56۵۲6 8110021ل). شکل هاى شش ظرفيتى موليبدن كه در علوفه وجود دارد . محلول در آب بوده و به خوبی توسط گاو ها جذب می شود مولیبدن توسط خوک ها در مقايسه با گاوها سریع تر جذب می گردد » ولی بدون فاصله از ادرار خوک ها دفع می گردد. ن موجود در شیر نشخوارکنندگان با خوردن علوفه غنی از مولیبدن افزایش می یابد . مولیبدن ش ميش های که علوفه حاوی ۱ قسمت در میلیون مولیبدن را چرا می کردند ۱۰ میکروگرم در لیتر گزارش شده که در مقایسه با ۹۸۰ میکروگرم در شیر میش هایی که علوفه حاوی ۳ قسمت در میلیون مولیبدن را چرا می کردند خیلی کمتر می باشد(1965 ۳۱۵930). است به 

صفحه 12:
* مولیبدن شیر در ظاهر به طور کامل به اگزانتین اکسیداز متصل بوده. به طوری که غلظت مولیبدن متناسب با فعالیت انزیم می باشد. شکل شیمیایی .مولیبدثی که در خون وجود دارد ناشناخته است. اگز جه آن در گلبول های قرمز و در پلاسما وجود داشته و جزیی از ساختمان آنزیم اآگزانتین اکسیداز است. میزان نسبی مولیبدنی که در سلول های قرمز خون وجود دارد از ۷۰ درصد در سطح پایین مولیبدن . تا مقادیر بسیار پایین در صورت اقزایش مولیبدن جیره غذایی تفییر مى کند. جذب مولیبدن از دستگاه گوارش به شدت در حضور سولفات بالای غذایی کاهش می یابد. اين امر به نوبه خود . غلظت موا در خون و بافت تحت تاثیر قرار می دهد . به نظر می رسد اهمیت عملی مولیبدن به عنوان یک ماده معدنی سمی . در رابطه با گاو ها و گوسفندانی باشد که در مراتع مناطقی با خاک حاوی مولیبدن بالا . چرا می کنند. این چنین مناطقی ترده بوده و از توجه گسترده ای برخوردار می باشند» مسمومیت ناشی از مولیبدن (دز اثر مصرف مولیبدن زیاد) در گاو های مناطقی که از جفرافیایی جدا شده ای نظیر انگلستان : نیوزیلند » ایرلند و غرب ایالات متحده آمریکا گزارش شده است . شگفت اینکه گوسفند در حال چرا روی مراتعی که از لحاظ مولیبدن و گوگرد پایین بوده و از لحاظ مس متوسط می باشد (۱۲-۲۰ میلی گرم مس در هر کیلوگرم ماده خشک ) می تواند به علت مسمومیت ناشی از مس از پای در بياید: در حالیکه گوسفندان دیگری که روی مرتعی با غلظلت مس مشابه ولی غنی از لحاظ مولیبدن و گوگرد چرا می کنند بره هایی به دنیا آورند كه از بيمارى عدم تعادل (36©16لا3/ال51)كمبود مس رنج مى برند( 1991 ©0661ا5). ان را 

صفحه 13:
رابطه بین مس ۰ مولیبدن و گوگرد بیش ز صد سال است که بیماری اسهال سیاه در بعضی ار مراتع انگلستان بروز می کند. این نوع مراتع که خاک انها آهکی است باعث اسهال و کسالت گاو ها می شوند . اسهال تورب عارضه مشابهی است که در زمین های زغال خیز نیوزیلند مشاهده می گردد.بیماری اسهال سياه در اصل مسمومیتی ناشی از زیادی مقدارمولیبدن در مراتع بیماری زا ۲۰ تا ۱۰۰ میلی گرم در کیلوگرم ماده شده که در مقایسه با مولیبدن مراتع طبیعی (۵/۰ تا ۲ میلی گرم در کیلوگرم ماده ی خشک) بسیار زیاد است . به هر حال در اواخر دهه ۱۹۳۰ وجود رابطه ای بین مس و مولیبدن احساس گردید . زرا نشان داده شده است که می توان با مصرف سولفات مس اسهال مزبور را تحت کنترل درآورد اکنون اثر پیچیده ی مولیبدن در بدن محرز است و تصور می شود که این عنصر تنها در حضور گوگرد می تواند عاملی برای محدود کردن ابقای مس در یدن باشد. میکروارگانیسم های شکمبه ی نشخوار کنندگان از گوگرد ترکیبات آلی یا سولفات های موجود در غذا ء سولفید ایجاد نموده که پس از ترکیب آن با مولیبیدات , تیومولیبیدات تولید می شود. تیومولیبیدات حاصل به نوبه ی خود با مس ترکیب شده و تیومولیبیدات مس نا محلول (054 لان))ایجاد می کند . به اين ترتیب با ورود مس به داخل یک ترکیب نهپا محلول جذب آن از دستگاه گوارشی محدود می شود . به علاوه به نظر می رسد چنانچه تیومولیبیدات زیاده از حد ساخته شود از دستگاه گوارشی جذب شده و متابولیسم مس را در سطح سلولی مختل می کند. 

صفحه 14:
A meta-analysis of the effects of dictary copper, molyhDdenum, and sulfur on plasma and liver copper, weight gain, and feed conversion in growing-finishing cattle! R.S. Dias,* S. L6épez,t? Y. R. Montanholi,* B. Smith,* L. S. Haas.¢ S. P. Miller,* and J. France* ; Canada; fInstituto de ‘*Department of Animal and Poultry Science. University of Guelph, Guelph, ON N1G 2W Ganaderia de MontaSa. CSIC—Universidad de Leén, Departamento de Produccién Animal, Universidad de Leén, E-24071 Leén, Spain; and {Universidade Federal de Rio Grande do Sul, 9154000, Porto Alegre, Rio Grande do Sul, Brazil (Cu:Mo ratio (P< 0.01), likely because an increased Cu:Mo ratio minimizes the antagonistic effect of Mo on Cu. The feed conversion ratio was negatively affected by Mo (P< 0.05) and S (P< 0.01), whereas effects of the Cu:Mo ratio and dietary Cu were not significant (P > 0.05). The inter- action between S and Mo affected (P < 0.01) G:F, which was likely related to a positive response with the proper balance between these minerals. In conclusion, dietary Cu, Mo, and S and the Cu:Mo ratio caused changes in plasma Cu. Only dietary Mo and S led to a negative response in the performance of growing-finishing cattle, whereas the ‘Cu:Mo ratio has a linear and quadratic effect on ADG. Nutritionists and producers need to consider with caution the supplementation of growing-finishing cattle diets with Mo and S because of their potentially adverse effects on animal performance. An appropriate Cu:Mo ratio is desir- able to minimize the effects of an impaired supply of Mo ‘on Cu metabolism and ADG. ABSTRACT: The minerals Cu, Mo, and S are essential for metabolic functions related to cattle health and per- formance. The interaction between Cu, Mo, and S can determine the utilization of each mineral, in particular Cu, by ruminants. A meta-analysis was performed to evaluate the effects of dietary Cu, Mo, and S and their interactions ‘on plasma and liver Cu, ADG, and G:F in growing-finish- ing cattle. Data were collated from 12 published studies. ‘The model with the best fit to data indicated plasma Cu was positively affected by dietary Cu (P< 0.01) and negatively affected by both dictary Mo (P < 0.01) and S (P< 0.01). Another model also indicated that plasma Cu concentration is positively related to Cu:Mo ratio in the diet (P < 0.01). Dietary Cu had a positive effect on liver Cu (P < 0.01), whereas Mo showed a negative effect (P < 0.05), and no effect of dietary S on liver Cu was observed (P > 0.05). Average daily gain was negatively affected by dietary Mo (P < 0.05) and S (P < 0.01) and positively affected by Key words: average daily gain, copper, growing-finishing cattle, molybdenum, sulfur ci. 2013.91:5714—-S723 0.2527 /ias2013-6195 J. Anim. dk © 2013 American Society of Animal Science. All rights reserved. 

صفحه 15:
* در نشخوار کنندگان جذب مس در روده بیشتر از ۱۰ درصد است و توسط فعل و انفعالاتی تحت تاثیر با عناصر دیگری همچون گوگرد ؛ مولیبدن و آهن قرار دارد (مک داول ۲۰۰۳ ساتل ۰۲۰۱۰ مک دونالد ۲۰۱۱). نسبت مولیبدن به مس باید ۱ به ۳ و با رژیم غذایی حاوی بیشتر از ۲/۵ گرم گوگرد در هر کیلوگرم ماده خشک باشد. برخی از مطالعات نشان می دهد که محدود کردن اثر مولیبدن برمس وابسته است به سطح گوگرد خوراک(دیک ۱۹۷۵). در حالیکه مطالعات دیگر نشان میدهد که مولیبدن و گوگرد ممکن است اثر مستقل بر متابولیسم مس داشته باشند(آندرود و ساتل ‎.)1۹۹٩‏ ‏مقدار مس توصیه شده در 2000 16 وابسته به غلظت گوگرد و مولیبدن در رژیم ‎(NRC 2000) cout lie‏ مکانیسمی که بوسیله آن مولیبدن و گوگرد نفوذ می کنند در هموستاز مس همچنان به صورت یک موضوع قابل بحث است (ساتل ۲۰۰۲و ۰ تلفر و همکاران ۲۰۰۳). 

صفحه 16:


صفحه 17: